یک بام و چند هوا

یـکـی از انـتـقـادهـای مـهم کـه رسانه ملی و برخی سیاستمداران ایرانی نسبت به رسانه های غربی و سیاستمداران غیر مسلمان در سایر کشورها بیان می کنند, برخوردهای دوگانه با موضوعات یکسان است اما ظاهراً سرگرمی بیش از حد فعالا ن و رسانه های ایران به کشف دوگانگی معیارها در سایر کشورها, غفلت از شرایط داخلی را موجب شده است

یـکـی از انـتـقـادهـای مـهم کـه رسانه ملی و برخی سیاستمداران ایرانی نسبت به رسانه‌های غربی و سیاستمداران غیر مسلمان در سایر کشورها بیان می‌کنند، برخوردهای دوگانه با موضوعات یکسان است. اما ظاهراً سرگرمی‌ بیش از حد فعالا‌ن و رسانه‌های ایران به کشف دوگانگی معیارها در سایر کشورها، غفلت از شرایط داخلی را موجب شده است! در حالی که در همین روزها، اظهارات و اقداماتی در کشورمان صورت می‌گیرد که ضرب المثل ایرانی <یک بام و دو هوا> را از خاصیت انداخته و هم اکنون <یک بام و چند هوا> کاملا ً قابل احساس است. البته در ۴ سال اخیر و پس از آغاز روند تسلط محافظه کاران بر ارکان مختلف حکومت، نمونه‌های متعددی از تغییر معیارها و تفاوت برخوردها مشاهده شد. این تغییرات، هم حوزه‌های اقتصادی و معیشتی مردم را شامل می‌شد و هم امور سیاسی و حتی امور اعتقادی و مذهبی .

به طوری که در دوره اخیر، اهانت به مقدسات نیز اگر به نحوی مرتبط با سیاستمداران و مدیران مدعی اصولگرایی بود، غیرتی را بر نمی‌انگیخت. در حالی که قبل از آن، حتی انتقاد شدیداللحن از یک روحانی سرشناس – که مورد عنایت محافظه کاران، بود – کشور را تا چند روز در ناآرامی‌ ‌فرو می‌برد.

جدیدترین سوژه‌ای که نشان دهنده حاکمیت معیارهای چندگانه – و در واقع سنجش افعال و اعمال با افراد و نهبا ذات اعمال – است، مرتبط با انتخابات و مهمترین چالش آن یعنی بررسی صلاحیت کاندیداها می‌باشد. در پی اعتراض‌های شدید به رد صلا‌حیت‌های گسترده و بخصوص عدم احراز صلا‌حیت برخی از افراد سرشناس و خوش سابقه، سیاستمداران محافظه کار یا اصولگرا، تلا ش کردند ضمن اذعان به احتمال برخی اشتباهات، مبانی کلی بررسی صلاحیت‌ها را موردتایید قراردهند.این افراد، گویی از میان سخنان رهبر فقید انقلاب، تنها این جمله را به یاد دارند که <میزان حال فعلی افراد است.> این نـخـسـتـین برخورد دوگانه است.

یعنی از دهها سخن انتخاباتی امام، از جمله این سخن ایشان که <این ملت افراد صالح را می‌شناسد و لازم نیست حالا ما چند سال به آنها درس بدهیم> تنها برخی سخنان، مورد توجه برخی مدعیان پیروی از امام قرار می‌گیرد. دوگانگی دیگر، نحوه برخورد با دستور رهبر فقید انقلاب در خصوص <ملاک بودن حال فعلی> است. رئیس مجلس سه روز قبل گفته است: <اشخاصی بودند که مسئول بودند و دیدگاههایی داشتند که بعداً آن دیدگاههای خود را عوض کردند و بنابراین نمی‌توان گفت که چون فردی سی سال پیش مسئولیتی داشته، باید صلاحیت آن را تایید کرد. افرادی بودند که روزی در این کشور مسئولیت‌های بزرگ داشتند ولی سرنوشت‌های عجیبی پیدا کرده‌اند، بنابراین ملا ک وضع فعلی است.> آقای حداد عادل در حالی از <عدم امکان تایید صلاحیت به خاطر مسئولیت سی سال پیش> سخن می‌گوید که همین روزها، هر روز در سه شیفت کاری، کسانی را در برابر خود می‌بیند که سابقه ۲ تا ۵ دور نمایندگی مجلس دارند و در حال حاضر برای برنامه ریزی مالی سال آینده کشور فعالیت می‌کنند، اما صلاحیت آنها تایید نشده است! اما به فرض که اظهارات رئیس مجلس دقیق باشد، آیا ملا‌ک بودن وضع فعلی به این معناست که تمام سوابق مثبت گذشته افراد را به کناری نهاده و یک سابقه – مثلا ً تحصن چهار سال پیش – را بهانه رد صلا حیت قرار دهند؟ آیا در تفسیر از <ملا ک حال فعلی افراد است> فعالیت‌های قبل و بعد ازچهار سال گذشته بایستی فراموش شود و به یک مقطع زمانی محدود در چهار سال قبل – اگر بتوان آن را دلیل شرعی و قانونی برای رد صلا حیت دانست – استناد گردد؟ آیا تفسیر <حال فعلی> نیز بدون هیچگونه ضابطه‌ای در اختیار بعضی افراد خاص است که آن را در هر <مقطع زمانی> که خود می‌خواهند تعریف کنند و براساس آن، به قضاوت نسبت به دیگران بپردازند؟ در ضمن آیا آقای حداد عادل حاضرند به دست اندرکاران انتخابات توصیه کنند که مثلا ً تعیین صلا‌حیت اعضای نهضت آزادی نیز براساس معیار <ملا ک، وضع فعلی است> انجام شود؟

البته اظهارات یک چهره دیگر شاخص اصولگرایان– که هم زمان با سخنان رئیس مجلس بیان شده است– فرضیه برخورد دوگانه یا چند گانه را تقویت می‌کند. این اصولگرای کهنه کار، سه روز قبل اظهار داشته است: <اگر بگوئیم برخی سخنان امام <ره> تا زمان حضرت مهدی (عج) است، آن وقت دیگر حکومت معنا پیدا نمی‌کند.> این سخنان در حالی بیان شده است که در زمان استقرار مجلس ششم، تلا ش نمایندگان آن مجلس برای اصلا ح قانون گزینش و یا برخی قوانین دیگر تنها با این استدلال که <مخالف یک نـظـریه یا دستور امام است> توسط شورای نگهبان رد می‌شد و اکنون نیز برخی گروه‌ها به استناد مرقومه دو دهه قبل رهبر فقید انقلاب در مورد آنها، فاقد مشروعیت و صـلاحـیـت معرفی می‌شوند. البته برخورد رسانه‌های محافظه کار و فعالان مدعی اصولگرایی با اظهارات این چهره سرشناس در خـصوص اعتبار دستورات امام نیز نشانه دیگری از برخوردهای چندگانه محافظه کاران می‌باشد.

نـگـارنـده تـردیـد نـدارد کـه امـروز فـقـط برخی از اصولگرایان مجاز هستند که بگویند <برخی سخنان امام نمی‌تواند تا زمان حضرت مهدی (عج) باشد> و اگر مثلاً یکی از اصلاح طلبان بگوید <سخنان امام <ره> در مورد برخی گروهها و فعالان سیاسی تا زمان حضرت مهدی نخواهد بود و میزان حال فعلی افراد است> قاعدتاً پیش بینی برخوردها وفضاسازی‌ها علیه او مشکل نخواهد بود. این هم نمونه‌ای دیگر از یک بام و چند هوا است که محافظه کاران تا جایی که می‌توانند از مزایای آن سوء استفاده می‌کنند. اما ای کاش می‌دانستند که اعتماد سوزی و سست کردن بنیان‌ها با بـرخـوردهای چندگانه، هزینه هایی دارد کههر نوع شیرینی مقطعی امروز را به کام <معیارسازان چندگانه> تلخ خواهد کرد.