رویاهای آپوکالیپتیک در نقطه صفر

زمان صفر در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱م فرا می رسد

زمان صفر در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱م فرا می رسد. هواپیماهای ربوده شده خود را به برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی می کوبند و مجسمه آزادی از فراز شهر نیویورک به نظاره ماجرا می نشیند. «جورج دبلیو بوش»، با سخنانی آتشین سر بن لادن را طلب می کند و جهان را به اطاعت فرامی خواند: «هرملتی در هرجای دنیا باید تصمیم خود را اتخاذ نماید. یا طرف ما هستید یا طرف تروریست‌ها.» او سپس وعده «جنگ برای صلح»! می دهد: ما برای صلحی عادلانه می‌جنگیم،صلحی طرفدار آزادی. ما از طریق مبارزه با تروریست‌ها و جباران، از این صلح حراست می‌کنیم.» و آن گاه پای بر روی شریان های اطراف قلب تپنده جهان می گذارد: ایران.

اولین سال هزاره جدید، ۲۰۰۱م، رویاهای «آپوکالیپتیک»(۱)، مسیحیان یهودی شده را وارد مرحله ای تازه کرد؛ مرحله ای که باید مقدمات «هارمجدون»، جنگ بزرگ آخرالزمان، را در آن فراهم کرد تا در جنگ بزرگ، تمامی کسانی که «خواسته های مسیح» را محترم نمی شمارند، راهی دیار عدم شوند. جنگ بزرگ آخرالزمان اما نیاز به یک «خشم مقدس» دارد.

● خشم مقدس

خشم مقدس، توجیه گر اقدام مسیحیان یهودی شده هزاره گرا، علیه دشمنان تاریخی است؛ دشمنی که از پس آخرین انقلاب، از خوابی طولانی سربر داشته و پای بر گلوی فاتحان اسراییل تاریخی و تپه های صهیون گذاشته و جای پای مسیح را ناامن کرده است. اسلام روح ا... چند دهه ای است که خواب را بر سربازان تپه های صهیون ناخوش کرده و تا مرکز شهرهای اسراییل بزرگ نیز رسیده. پس مانعی بزرگ در مقابل خواسته های مسیح است و باید در کانون خشم مقدس گرفتار و سرکوب شود. آن چه اما، جگرهای ساکنان اسراییل بزرگ را می سوزاند و گرداب خشم را فراهم می آورد، «قربانی» است.

● قربانی

مسیح پیش تر قربانی انسان شد، پس تحقق خواسته های مسیح قربانی می طلبد؛ قربانیانی که جگرگوشه های اسراییل بزرگ هستند و باید در دسیسه ای پیچیده در برابر میلیون ها چشم نظاره گر سربریده شوند. جگرگوشه های اسراییل بزرگ، بی تردید دو قلب تپنده ایالات متحده، همان مراکز تجارت جهانی، هستند و باید در برابر چشمان مجسمه آزادی، این نماد اسراییل، قربانی شوند تا «انسان آزاد» سرزمین موعود، نظاره گر سوختن دو سرو بلندقامت خویش و جوشش خشم از «نقطه صفر» باشد.

● نقطه صفر

تقطه صفر، یک آغاز است؛ آغازی بر یک هزاره، آغازی بر یک تاریخ جدید و آغازی بر یک عصر جدید. با جوشش خشم مقدس از نقطه صفر، عصر تازه اسراییل بزرگ و اسراییل تاریخی جریان می یاید. خشم مقدس، ساکنان دنیای آزاد را علیه نمادی تازه می خروشاند. نماد تازه، یک خلق تازه است؛ خلقی که سمبل خشونت، قساوت و شرارت است و قرار است جایگزین روح ا... شود تا اسلام نه از سیرت روح ا... که از صورت وی دیده شود: بن لادن.

● بن لادن

بن لادن، این خلق تازه، همان نسخه بدلی است که باید چهره ای شایسته و درخور برای گرفتار شدن در گرداب خشم مقدس داشته باشد. قساوت و خشونت او باید غیرقابل تصور و گذشته ای تاریک و مرموز داشته باشد. دیدن او باید ساکنان دنیای آزاد را به یاد چهره ای تاریخی بیاندازد؛ چهره ای که سال ها توسط یهودیان و مسیحیان ضداسلام از پیامبر رحمت به تصویر کشیده شده است؛ پیامبری که به زغم آنان دین و آیین خود را از مسیر خشونت گسترش داده و جهان یهودی و مسیحی را به عقب رانده است.

با تکمیل زنجیره دسیسه، عقربه های ساعت، به «زمان صفر» نزدیک می شود.

● زمان صفر

زمان صفر در ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱م فرا می رسد. هواپیماهای ربوده شده خود را به برج های دوقلوی مرکز تجارت جهانی می کوبند و مجسمه آزادی از فراز شهر نیویورک به نظاره ماجرا می نشیند. «جورج دبلیو بوش»، با سخنانی آتشین سر بن لادن را طلب می کند و جهان را به اطاعت فرامی خواند: «هرملتی در هرجای دنیا باید تصمیم خود را اتخاذ نماید. یا طرف ما هستید یا طرف تروریست‌ها.» او سپس وعده «جنگ برای صلح»! می دهد: ما برای صلحی عادلانه می‌جنگیم،صلحی طرفدار آزادی. ما از طریق مبارزه با تروریست‌ها و جباران، از این صلح حراست می‌کنیم.» و آن گاه پای بر روی شریان های اطراف قلب تپنده جهان می گذارد: ایران.

● ایران

بی تردید سرکوب ایران به عنوان کانون رستاخیز اسلامی، هدفی بزرگ در تحقق رویاهای «آپوکالیپتیک» مسیحیان یهودی شده است. هدفی که عبور از آن سرزمین های میان نیل تا فرات را به لقمه ای راحت الحلقوم بدل می سازد و تپه های صهیون را زیر پای سربازان اسراییل استوار می کند. ایران به عنوان اصلی ترین «کانون شرارت» این سال ها کانون توطئه و جنگ است.

اما باید گفت رویاهای «آپوکالیپتیک» عهد قدیم و جدید، همچون عصاره این دو آیین الهی دچار انحرافی تاریخی شده اند و دسیسه های شیطانی گرفتار توهمی بیمارگونه هستند. نسخه بدلی بن لادن این روزها بی رنگ شده و اسلام ناب، چهره های رحمت و مهربانی خود را بار دیگر در جهان به تماشا گذاشته است. در عصر آخرالزمان، اسلام شیعی وعده بازگشت مسیح و همراهی او با مهدی(ع) را می دهد تا روزهای حکمرانی بنی اسراییل بر جهان پایان یابد و جهان مامنی برای مستضعفان و ستم دیدگان باشد.

پی نوشت:

Apocalyptic

منبع: هفته نامه - پنجره - ۱۳۸۹ - شماره ۵۹ - تاریخ شمسی نشر ۰۰/۰۰/۱۳۸۹