سابیا راه فن خال را می رود

چند نکته از آرژانتین بوسنی

یکی از گرایش‌های ویژه در این دوره، بازی با ۵ مدافع با هدف مهار توان تهاجمی حریف است. هلند با ۳ مدافع میانی و ۲ مدافع کناری بازی با اسپانیا را آغاز کرد و نتیجه مطلوب هم از این رویکرد گرفت. استفاده آرژانتین از ۵ مدافع مقابل بوسنی اما خیلی غافلگیرکننده بود چون بوسنی و اسپانیا تفاوت کیفی محسوس با هم دارند. سابیا مقابل بوسنی سیستم پایه تیمش را از ۱-۳-۲-۴ به ۲-۳-۵ تغییر داد. آرژانتین در جام جهانی ۲۰۱۰ با سرمربیگری مارادونا تیمی بود که به ندرت بر مبنای توانایی‌های حریف ارنج می‌شد. در این دوره اما سابیا در همان نخستین بازی نشان داد که رویکرد فنی تازه‌یی در تیم آرژانتین ایجاد شده است.

۱ آرایش دو تیم

در این تصویر می‌بینیم که دو تیم با چه آرایشی مقابل هم قرار گرفته بودند. سابیا به خوبی متوجه این نکته شده که فاصله کیفی نیروهای دفاعی و تهاجمی‌اش زیاد است. از همین رو تصمیم گرفت در نخستین بازی، کمیت نیروهای دفاعی‌اش را افزایش دهد تا احتمال آسیب‌پذیری آرژانتین در فاز دفاع پایین بیاید. توان سرزنی ادین ژکو در تغییر سیستم آرژانتین موثر بود. سابیا می‌خواست احتمال سرزنی ژکو در مناطق کلیدی را پایین بیاورد و به همین دلیل ترجیح داد نیمه اول را با سه مدافع مرکزی بازی کند تا فضای مانور ژکو محدود شود. بوسنی که با سیستم ۱-۳-۲-۴ بازی می‌کرد؛ در نیمه اول در میانه میدان تسلط خوبی بر جریان بازی داشت. با آغاز نیمه دوم و دو تعویضی که سیستم آرژانتین را به ۱-۳-۲-۴ تغییر داد؛ آنها بر جریان بازی در میانه میدان تسلط بیشتری پیدا کردند.

۲ تنبلی در فاز حمله

در نیمه اول آرژانتین تعدد نیرو در فاز حمله به خصوص در کانال‌های میانی نداشت و این باعث شد تعداد پاس‌های طولی در یک سوم تهاجمی آرژانتین افت کند. چنان‌که در تصویر می‌بینیم آرژانتینی‌ها در ۱۵ دقیقه نخست نیمه اول ۹ پاس در یک سوم تهاجمی داده‌اند که ۵ تا از آنها به مقصد رسیده است. بوسنی اما ۱۳ پاس در یک سوم هجومی داشته و ۱۲ تا از آنها به مقصد رسیده است.

تا پایان نیمه اول، آرژانتین به ۲۰ پاس سالم از مجموع ۳۷ پاس در یک سوم تهاجمی رسید و بوسنی به ۳۹ پاس سالم از مجموع ۴۷ پاس در یک سوم تهاجمی. به این ترتیب بوسنی در زمین آرژانتین در حفظ توپ موفق بود.

۳ ماسکرانو مهم‌ترین هافبک سابیا

ماسکرانو بهترین پاسور آرژانتین در نیمه اول بود؛ بازیکنی که در بارسلونا اغلب در قلب خط دفاع بازی می‌کند، مقابل بوسنی نشان داد که کارایی‌اش در خط میانی همچنان بالاست. در نیمه اول که مهاجمان آرژانتین در حرکت با توپ چندان موفق نبودند؛ ماسکرانو ۲۸ پاس داده که همه آنها به مقصد رسیده است. ماسکرانو مهم‌ترین هافبک آرژانتین در این دوره است؛ بازیکنی که هم فضای جلوی مدافعان را به خوبی پوشش می‌دهد و هم ریتم حرکتی آرژانتین در فاز حمله را تنظیم می‌کند.

۴ بوسنی بیشتر به چارچوب زد

از این تصویر می‌توان یکی از مهم‌ترین دلایل سابیا برای تغییر سیستم بین دو نیمه و بازگشت به ۱-۳-۲-۴ را فهمید؛ بوسنی در نیمه نخست ۶ بار اقدام به ضربه کرده و ۲ بار ضرباتش در چارچوب دروازه بوده اما آرژانتین تنها یک بار ضرباتش در چارچوب دروازه بوسنی قرار داشته است. تطبیق‌پذیری آرژانتین با سیستم ۲-۳-۵ در فاز حمله مطلوب نبود و ادامه این روند می‌توانست در نیمه دوم برای این تیم مشکل ساز شود.

۵ پیشرفت در یک‌سوم هجومی

آرژانتین که در نیمه اول تنها ۳۷ پاس در یک سوم تهاجمی داده بودند؛ در نیمه دوم به ۶۰ پاس در این منطقه رسیدند.

البته حدود دو سوم از این پاس‌ها درست بود اما آرژانتین در نیمه دوم در ارسال پاس در یک سوم تهاجمی از بوسنی پیشی گرفت که این به مفهوم افزایش تسلط تیم سابیا در مالکیت توپ در مناطق کلیدی در نیمه دوم است.

۶ تغییر سیستم، به سود مسی

لیونل مسی هم در نیمه دوم با آمدن ایگواین به زمین، فضای مانور بیشتری در میان خط دفاع و میانی حریف پیدا کرد. گل او روی حرکات فردی‌اش در همین گپ‌های میان خط دفاع و هافبک بوسنی به ثمر رسید. مسی پس از بازی در مصاحبه با خبرنگاران تاکید کرد که به تصمیم سابیا در تغییر سیستم به ۲-۳-۵ احترام می‌گذارد اما روشن است که کارایی مسی در سیستم ۱-۳-۲-۴ و در حضور ایگواین بالا می‌رود. در این فرم، مسی می‌تواند به عنوان بازیکن آزاد و دور از مدافعان میانی حریف صاحب توپ شود؛ چیزی که مسی به طور غریزی میل به انجامش دارد.

نتیجه‌گیری

هرچند تغییر سیستم توسط سابیا، آرژانتین را در فاز حمله ضعیف کرد اما تیم سابیا در سیستم ۲-۳-۵ به ندرت در فاز دفاع غافلگیر می‌شد و در فاز دفاع در مناطق کلیدی برتری عددی داشت. به همین دلیل احتمال اینکه آرژانتین در مراحل بعدی مقابل حریفان بزرگ، بار دیگر به بازی با سه مدافع مرکزی رو بیاورد؛ منتفی نیست. تیم سابیا به تدریج انعطاف فرمی و تاکتیکی پیدا می‌کند و این مهم‌ترین تفاوت آرژانتین ۲۰۱۴ با تیم مارادونا در سال ۲۰۱۰ است.