از پرونده وداع تا استاکس نت

استاکس نت گویا سال ۲۰۰۹ به ایران حمله کرده است ولی در اواسط سال ۲۰۱۰ بود که گزارش شد سانتریفوژها دچار مشکل شده ولی با این حال و آن طور که آژانس می گوید, حدود ۴۸۱۶ سانتریفوژ به کار غنی سازی ادامه می دهند و بیش از سه تن اورانیوم کم غنی شده تولید کرده اند

استاکس نت گویا سال ۲۰۰۹ به ایران حمله کرده است ولی در اواسط سال ۲۰۱۰ بود که گزارش شد سانتریفوژها دچار مشکل شده ولی با این حال و آن طور که آژانس می گوید، حدود ۴۸۱۶ سانتریفوژ به کار غنی سازی ادامه می دهند و بیش از سه تن اورانیوم کم غنی شده تولید کرده اند.

پرونده وداع، به نوعی بازسازی تاریخی برای ویروس استاکس نت است، همان کامپیوتری که به احتمال زیاد ساخته و طراحی آمریکا و اسراییل است و پرونده اتمی ایران را به مشکل دچار کرده است.

در سال ۱۹۸۰، یک افسر کا گ ب به نام ولادیمیر ورتوف، اطلاعات محرمانه را به منابع امنیتی فرانسه درز می داد. ورتوف در جایگاهی بود که اسامی ماموران محرمانه شبکه کا گ ب را می دانست (که به خط ایکس معروف بود) و تمامی مامورانی که به شبکه فناوری اتمی دسترسی داشتند و این همان حوزه ای بود که اتحاد جماهیر شوروی سابق به سختی با آن با غرب رقابت می کرد.

به گزارش ایران دیپلماتیک به نقل از وال استریت ژورنال، سرهنگ ورتوف و پرونده وداع، که نام محرمانه ای بود که فرانسوی ها روی آن گذاشته بودند، بالاخره به دست کسی به نام گاس وایس و شورای امنیت ملی آمریکا افتاد. این همان وایس بود که به رییس سی آی ای، بیل کیسی پیشنهاد داد که در این حوزه شبکه جاسوس های خود را خرج نکند و آن را برای موضوع مهم تری نگه دارد.

وی بعدا و در اسنادی که سی آی ای از رده بندی محرمانه خارج کرد نوشت: پیشنهاد من این بود که از اطلاعاتی که پرونده ایکس می دهد، برای تولیداتی که آن شبکه دارد اما این فناوری ماست که باید در شبکه خط لوله و دستگاه و توربین نفوذ کند. در واقع، شبکه خط هوایی شوروی، نظام خطوط هوایی بود که ناسا آن را رد کرد و آن را ناکارآمد خوانده بود.

این نقشه اما چطور اجرا شد؟ در ژوئن ۱۹۸۲ یکی از سیستم های کنترل های کامپیوتر کیسی که ویروس خطرناکی روی آن نصب بود، باعث شد خط انتقال گاز سیبری دچار سانحه و انفجار شود. ماهواره های جاسوسی تصاویر آن را ثبت کردند و وزیر وقت نیروی هوایی آمریکا آن را بزرگترین انفجار غیراتمی خواند که آتشی که به پا کرد، بسیار بزرگ بود.

پرونده وداع، به نوعی بازسازی تاریخی برای ویروس استاکس نت است، همان کامپیوتری که به احتمال زیاد ساخته و طراحی آمریکا و اسراییل است و پرونده اتمی ایران را به مشکل دچار کرده است. مئیر داگان، رییس موساد که چندی پیش بازنشسته شد گفته است که ایران تا سال ۲۰۱۵ به بمب اتمی دست نخواهد یافت و زمان قبلی که ۱۲ تا ۱۸ ماه طراحی شده بود را عوض کرد. طبق آخرین اسناد این ویروس توانسته حدود ۹۸۴ سانتریفوژ را ناکار کند. حتی محمود احمدی نژاد هم به مشکلاتی که این ویروس ایجاد کرد، اشاره کرد و آن را مسئله ای کوچک ولی مشکلی بزرگ دانست.

تمامی این ها، خبرهایی خوش و البته اعتباری است برای کسانی که استاکس نت را نوشته اند و به نظر می رسد با توجه به آن، توانسته اند جلوی گسترش برنامه اتمی ایران را بگیرند. شاید هم ایران به این نتیجه برسد که کامپیوترهای مدل و ساخت غرب را جایگزین کند که آن هم با توجه به تحریم های بین المللی کار بسیار دشواری شده است.

اما هنوز برنامه اتمی ایران ادامه دارد. استاکس نت گویا سال ۲۰۰۹ به ایران حمله کرده است ولی در اواسط سال ۲۰۱۰ بود که گزارش شد سانتریفوژها دچار مشکل شده ولی با این حال و آن طور که آژانس می گوید، حدود ۴۸۱۶ سانتریفوژ به کار غنی سازی ادامه می دهند و بیش از سه تن اورانیوم کم غنی شده تولید کرده اند.

وال استریت ادامه داد: حمله استاکس نت به ایران، احساس آرامشی به همراه نمی آورد. کره شمالی با کمک چین، به فعالیت غنی سازی و ساخت بمب اتمی ادامه داد. پیونگ یانگ هم نشان داده که حاضر است فعالیت های خود را در اختیار سوریه بگذارد. پس چرا به اورانیوم بیشتر غنی شده را به ایران نفرستد؟ می توان روی بسته های آن نوشت که «با احتیاط حمل شود» و پرواز مستقیم پیونگ یانگ به تهران ۱۰ ساعته می تواند محموله را برساند.

این روزنامه آمریکایی افزود: ضمن این که ایران با یک حمله استاکس نت خر نمی شود. مهندسان اتمی زبده ای در تهران هستند که شاید سخت بتوان آن ها را پیدا کرد ولی پیدا کردن کارشناس کامپیوتری برای ایران کار سختی نیست. دفعه بعد که آمریکا و اسراییل قصد دارند ایران را هدف حمله سایبری قرار دهند باید بدانند که شاید به اندازه بار قبلی موثر نباشد و یا حمله بعدی دیگر شاید بدون خونریزی به پایان نرسد.

وال استریت افزود: این موضوع بار دیگر ما را به پرونده وداع بر می گرداند. به رغم خرابکاری های سی آی ای، خط لوله سیبری دو سال بعد بازگشایی شد. حمله بعدی به مسکو، اخراج ۲۰۰ مامور مخفی از غرب بود و شوروی با اعدام وتروف در سال ۱۹۸۳ این گونه انتقام گرفت.

اما همان طور که وایس در تاریخ نگاشته است، ضربه واقعی در سخنرانی موسوم به امپراتوری شیطانی رونالد ریگان بود که باعث شد شوروی به فکر سیستم نظامی بیافتد که توان مالی آن را نداشت. پل ولکر و سیاست بی ارزش کردن اقتصاد شوروی هم در این مسئله نقش مهمی داشت.

حالا ایران به یک حقه کامپیوتری برخورده است. شاید این باعث شود تل آویو و واشنگتن و یا حتی ریاض احساس شادی کنند اما نمی توان آن را نشانه رفع خطر دانست. هیچ جنگی فقط با اعمال مخفیانه به پیروزی نمی رسد. این مسئله در مورد ایران امروز همین قدر صادق است که آن روزها در جنگ سرد مطرح بود.

منبع: سایت - ایران دیپلماسی - تاریخ شمسی نشر ۰۵/۱۱/۱۳۸۹