انفعال در برابر فرعون چرا

دولت مصر در هفته‌های اخیر مرتکب چند اقدام منفی علیه جمهوری اسلامی‌ایران شده‌است که نوع رفتار متولیان سیاست خارجی کشور ما در برابر این اقدامات می‌تواند میزان پختگی آنها را نشان دهد.

رژیم حسنی مبارک به عنوان عکس العمل نسبت به فیلم «اعدام فرعون» که توسط یک انجمن غیردولتی در ایران ساخته شده این اقدامات را بعمل آورد:

۱) با احضار رئیس دفتر حفاظت منافع جمهوری اسلامی‌ایران در قاهره به ساخت این فیلم اعتراض کرد.

۲) تهدید کرد که به عنوان مقابله به مثل فیلمی‌به نام «خمینی امام خون» خواهد ساخت.

۳) روزنامه‌های دولتی مصر را با یک برنامه ریزی حساب شده وادار کرد علیه جمهوری اسلامی ‌ایران تبلیغات منفی کنند و به تعریف و تمجید از «انورالسادات» رئیس جمهور معدوم مصر بپردازند و از شهید خالد اسلامبولی که در یک اقدام وظیفه شناسانه سادات را اعدام انقلابی کرد چهره‌ای منفی ترسیم نمایند.

۴) از اعزام وزیر امورخارجه خود به اجلاس وزرای خارجه کشورهای عضو جنبش عدم تعهد که هفته دوم مرداد ماه جاری در تهران برگزار شد جلوگیری کرد و هیأتی در سطحی پائین‌تر به تهران فرستاد.

۵) از سفر قاریان مصری به تهران برای شرکت در مسابقات قرائت قرآن که به مناسبت مبعث حضرت رسول اکرم در مشهد برگزار شد جلوگیری کرد.

۶) موضع‌گیری‌های سیاسی متعددی توسط مقامات رژیم حسنی مبارک علیه جمهوری اسلامی‌ایران صورت گرفت که تفصیل آنها توسط خبرگزاری‌ها مطبوعات و پایگاه‌های خبری اینترنتی منتشر شد.

واضح است که دولتمردان مصری به دلیل وابستگی به رژیم حسنی مبارک که ادامه رژیم سادات است. منافع خود را در مقابله با هر اقدامی‌می‌دانند که آنها و اسلافشان را زیر سئوال ببرد.

اقدامات یاد شده علیه جمهوری اسلامی‌ایران نیز برهمین اساس بسیار طبیعی است و نمی‌توان از دولتمردانی که ریشه در جامعه خود و باورهای مردم ندارند انتظاری جز دست و پا زدن‌های بی حاصل در برابر انتشار واقعیت‌های تاریخی داشت.

حسنی مبارک ۲۷ سال است که جامعه مصر را به صورت پلیسی اداره کرده تا بتواند حاکمیت استبدادی و غیرمردمی‌خود را ادامه دهد. او حتی با همین سخت گیری‌ها و برخوردهای پلیسی نیز اگر حمایت‌های همه جانبه آمریکا نبود نمی‌توانست دوام بیاورد. تکیه بر حمایت آمریکا تحت حفاظت اطلاعاتی رژیم صهیونیستی بودن جامعه را کاملا بسته نگهداشتن احزاب سیاسی را سرکوب کردن سانسور مطبوعات و سایر رسانه‌های جمعی برخورد پلیسی با مخالفان و برگزار کردن انتخابات‌های فرمایشی که از قبل نتایج آنها معلوم است مختصات رژیم حسنی مبارک است. دولتمردان مصری با تکیه بر همین مختصات است که توانسته‌اند بر مسندهای دولتی تکیه بزنند و ادامه حیات بدهند.

● با چنین رژیمی‌ و با چنین دولتمردانی چگونه باید مواجه شد؟

اگر سوابق رژیم مصر نیز به این مختصات اضافه شود جواب این سئوال را بهتر می‌توان داد.

۱) سادات از سوی دختر جمال عبدالناصر متهم است که ناصر را به قتل رسانده تا زمام امور مصر را به دست بگیرد و سیاست چرخش به سوی آمریکا و رژیم صهیونیستی را به اجرا درآورد.

نشریه « القدس العربی» از ماجرای درگیری دختران سادات و ناصر بر سر این موضوع و کشیده شدن ماجرا به دادگاه خبر داده و از قول هدی ناصر دختر جمال عبدالناصر در پاسخ به سئوالی درباره اتهام قتل عبدالناصر توسط سادات نوشته است : «بله این احتمالی است که به ذهن من نیز می‌آید سادات تنها کسی بود که در ۵ روز آخر عمر پدرم با او در ارتباط بود».

مرگ مشکوک جمال عبدالناصر درسن ۵۲ سالگی بعد از شرکت در کنفرانس سران عرب در سال ۱۳۴۹ این اتهام را تقویت می‌کند بویژه آنکه دختر جمال عبدالناصر در مصاحبه با روزنامه آمریکائی واشنگتن پست گفته است: «سادات از سال ۱۳۴۵ به استخدام سازمان جاسوسی آمریکا در آمده بود».

۲) امضای قرارداد ننگین کمپ دیوید توسط سادات که مقدمه‌ای شد برای باز شدن راه عادی سازی روابط کشورهای عربی با رژیم صهیونیستی و سفر سادات به تل آویو و به رسمیت شناختن رژیم صهیونیستی که بزرگترین ننگ در تاریخ مصر شناخته شده اقدامی‌بود که وابستگی کامل سادات به آمریکا و صهیونیسم بین‌الملل را نشان داد. اقدام افسر رشید ارتش مصر «خالد اسلامبولی» که سادات را اعدام انقلابی کرد پاسخ روشنی بود که انقلابیون مصری به این خیانت بزرگ دادند.

۳) سادات روابط مستحکمی‌با محمدرضا پهلوی شاه ایران که مهره سرسپرده آمریکا بود داشت و این روابط کاملا نشان می‌داد که وجه مشترک این دو نفر وابستگی آنها به آمریکاست.

۴) شاه ایران در دی‌ماه ۱۳۵۷ هنگامی‌که از ترس مردم از ایران فرار کرد مستقیما به مصر رفت و سادات با آغوش باز از او استقبال و پذیرائی نمود و تا زنده بود نیز از او حمایت کرد.

حسنی مبارک در زمان حکومت سادات سفیر وی در آمریکا بود و او نیز تربیت شده سازمان جاسوسی آمریکا است. به همین دلیل آمریکا بعد از معدوم شدن سادات در سال ۱۳۶۰ حسنی مبارک را به جای او به ریاست جمهوری مصر رساند و تا امروز نیز از او برای ماندن در این مسند حمایت کرده است.

موضعگیری آشکار امام خمینی (ره) در ماجرای ترور سادات و تجلیل ایشان از خالد اسلامبولی و توصیه اکید به مردم مصر که نگذارند آمریکا مهره دیگر خود را به جای سادات بر آنها مسلط کند ماجراهای پشت پرده روابط سادات و مبارک با آمریکا را افشا کرد.

اکنون با توجه به این واقعیت‌ها وزن رژیم کنونی مصر کاملا مشخص و پاسخ این سئوال که با دولتمردان مصری چگونه باید رفتار کرد کاملا آشکار می‌شود.

متاسفانه وزارت امورخارجه ما با اقدامات خصمانه رژیم قاهره کاملا انفعالی برخورد کرد و نه تنها پاسخ یاوه‌گوئی‌های دولتمردان مصری را نداد بلکه تلاش کرد از یک‌طرف خود را مخالف ساخت فیلم «اعدام فرعون» نشان دهد و از طرف دیگر با اصرار و التماس از رژیم مصر بخواهد در برابر این اقدام عکس العمل نشان ندهد و در همین حال سازندگان فیلم «اعدام فرعون» را نیز با تحت فشار قرار دادن وادار به عقب نشینی کند!

از تفصیل این ماجرا و ورود به جزئیات آن در می‌گذریم اما متولیان سیاست خارجی ما باید به این سئوال پاسخ بدهند که چرا سیاست خارجی ما در برابر رژیم وابسته مصر منفعل است؛ یک روز می‌گوئیم آماده‌ایم تا آخر وقت اداری همین امروز سفارتمان را در قاهره دائر کنیم روز دیگر مقامات بلندپایه خود را یکی پس از دیگری به مصر می‌فرستیم و به دولتمردان مصری اصرار و التماس می‌کنیم که با ما رابطه برقرار کنید و حالا هم به‌جای آنکه از ترسیم واقعیت‌های تاریخی در قالب هنر حمایت نمائیم در برابر فرعون مصر دچار انفعال می‌شویم‌!

متولیان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ‌باید به این نکته توجه نمایند که حتی در شرایطی که تصمیم نظام بر این باشد که با دولت مصر رابطه برقرار شود این رابطه باید با حفظ عزت و کرامت ملت ایران و پاسداری از اصول و آرمان‌های انقلابی باشد نه انفعال و امتیازدهی و پائین آوردن تابلوی خیابان شهید خالد اسلامبولی و کوتاه آمدن در برابر خواسته‌های غیراصولی دولتمردانی که سر تا پایشان غرق در وابستگی به آمریکا و صهیونیسم بین‌الملل است.

مردان سیاست خارجی جمهوری اسلامی‌قبل از آنکه مامور عادی سازی روابط سیاسی با دولت‌ها باشند مسؤول حفظ ارزشها و آرمانهای انقلابی ملت ایران هستند و با برخوردهای انفعالی هرگز نمی‌توان به چنین مسئولیت خطیری عمل کرد.