تشکیل دولت اسرائیل در خاک ایران

همان گونه که می دانیم صهیونیسم بین الملل قبل از آنکه فلسطین را برای اشغال و استقرار یهودیان جهان و تشکیل دولت اسرائیل انتخاب کرده و طرح خود را عملی کنند بر روی گزینه های مختلفی …

همان گونه که می دانیم صهیونیسم بین الملل قبل از آنکه فلسطین را برای اشغال و استقرار یهودیان جهان و تشکیل دولت اسرائیل انتخاب کرده و طرح خود را عملی کنند بر روی گزینه های مختلفی نظر داشتند که از آن میان می توان به کشور هایی نظیر آرژانتین، اوگاندا، موزامبیک، آنگولا، لیبی، عراق، قبرس و ... اشاره نمود. شاید جالب باشد که یکی از مناطقی که از سوی صهیونیست ها برای این منظور انتخاب شده و حتی تحرکاتی نیز در راستای عملی کردن آن به وقوع پیوست ایران بود.

برخی اسناد و مدارک به صورت تلویحی حاکی از آن است که رهبران و کانون های صهیونیستی، ایران را نیز به عنوان طعمه ای دیگر مد نظر قرار داده بودند. بی شک این طمع خام از سوی صهیونیست ها در پی سیاست هایی بود که از سوی رژیم پهلوی در برخورد با یهودیان و به طور مشخص صهیونیست ها اتخاذ شده و عرصه را برای جولان آنها آن چنان فراخ نموده بود که آنان حتی در سر سودای تشکیل اسرائیل در خاک ایران را می پروراندند.‏

طرح مذکور در ایران به صورت طرحی چهره نمود که محافل صهیونیستی آن را به نام یکی از رهبران تشکیلات صهیونیستی به دربار رضا خان عرضه داشتند. طرح مزبور به نام و با امضای رئیس تشکیلات صهیونیستی ایران یعنی عزیز الله نعیم اولین رئیس تشکیلات مرکزی صهیونیسم ایران تدوین و به دربار ایران عرضه شده بود. ‏

در طرح مذکور صهیونیست ها با ظرافت تمام مبحثی اقتصادی را مطرح و تأکید کرده بودند چون کشاورزی پایه و مبنای پیشرفت هر کشوری بوده و این مهم محقق نخواهد شد مگر سه عامل:

۱) زارعین و فلاحین کاردان و آگاه به آخرین سیستم جدید

۲) سرمایه معتنابه

۳) متخصصین

تحقق یابد، اظهار داشته بودند که سه عامل مذکور توسط انجمن های خیریه یهود برای ایران فراهم خواهد شد. به صورت ساده تر در این طرح یهودیان از دولت ایران می خواستند که با مهاجرت و اسکان یهودیان جهان در ایران موافقت نموده و زمین هایی را در داخل کشور به آنها واگذار نماید.‏

بر اساس این طرح نه فقط بخش وسیعی از زمین های زراعی ایران به طور دائم به تملک صهیونیست ها در می آمد، بلکه برای تأمین مطامع سیاسی و اجتماعی آنان قوانین مبتنی بر دین اسلام در سراسر ایران ملغی و به جای آن قوانین و مقرراتی که نام حقوق بشر را داشت در کشور پیاده می شد.

صهیونیست ها با اجرایی شدن طرح مذکور از آزادی های بی حد و حصر اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بر خوردار شده و مجوز انجام هر اقدام و عملیاتی را می یافتند. اراضی ای که بنا بود به یهودیانی که از نقاط مختلف جهان به ایران مهاجرت می کردند اعطا شود، تا چندین سال از پرداخت مالیات معاف و برای واردات ماشین آلات صنعتی و کشاورزی نیز از پرداخت هر نوع عوارض گمرکی معاف بودند.‏

طرح مزبور چنان ماهرانه طراحی شده و ظرافت های متعددی در آن به کار گرفته شده بود که با اجرای آن یهودیان مانند غده ای سرطانی در ایران رشد و نمو می کردند و آنچه در سرزمین فلسطین روی داد به راحتی در ایران به وقوع می پیوست یعنی پس از مدتی صهیونیست های مستقر در ایران که از همه نوع آزادی های مدنی و سیاسی نیز برخودار بودند ادعای خودمختاری نموده و دولت اسرائیل را در داخل ایران تشکیل می دادند. اما طمع خام صهیونیست ها هیچ گاه صورت تحقق نیافت و اهداف شوم آنها در ایران جامه عمل نپوشید.

مصطفی محققی