سلام کن، بگو مرسی!

پسرش امسال چهار ساله شده و چهره‌ای خیلی دوست‌داشتنی داره و برای همین عکاس نشریه ما از او خواست تا پسرش را بیاورد و چند عکس ازش بگیریم. اسم‌اش علی بود، با کلاه و توپ قرمزش وارد …

پسرش امسال چهار ساله شده و چهره‌ای خیلی دوست‌داشتنی داره و برای همین عکاس نشریه ما از او خواست تا پسرش را بیاورد و چند عکس ازش بگیریم. اسم‌اش علی بود، با کلاه و توپ قرمزش وارد سالن شد اما پشت مامانش قایم شده بود. مادرش گفت سلام کن و او زیرلبی سلام کرد. ما مشغول کار شدیم و آنها هم رفتند تا به اتفاق گروه عکس مشغول کار خود شوند...

چند ساعتی گذشت و ما برای ناهار آماده شدیم. یکی از همکاران سراغ علی را گرفت تا کمی از ماکارونی که غذای مورد علاقه اغلب بچه‌هاست به او بدهد. گویا موقع خوردن ماکارونی، علی کوچولو ظرف آن را با شیطونی کردن شکسته بود. چشم‌تان روز بد نبیند! مادر علی مجبورش کرد تا بایستد و از آن خانم همکار عذرخواهی کند. هر چه او و دیگران اصرار می‌کردند که عیبی ندارد و بهتر است بچه را آزار ندهند فایده‌ای نداشت. یکی از کارشناسان سلامت، خانم دکتر حکیم شوشتری که برای موضوع گفتگویی در اتاق ما بودند متوجه این سر و صدا شدند و به راهرو آمدند. داستان عذرخواهی علی کوچولو همچنان ادامه داشت و خانم دکتر به آن مادر و همه ما چند توصیه مهم کردند. من خیلی استفاده کردم و برایم مصداق داشت چون هر وقت کسی می‌خواهد خوراکی یا چیزی به آرین بدهد می‌گویم «آرین، گفتی مرسی؟! تشکر کردی؟» جالب است شما هم بدانید که از نظر روان‌پزشکان کودک هرگز نباید این قبیل جمله‌ها را به کار ببریم. خانم دکتر می‌گفتند قرار است بچه‌ها طی فرآیند طبیعی سلام و تشکر را بیاموزند.

او به تدریج که بزرگ‌تر شود و شیوه احوالپرسی و برخورد ما را ببیند، الگو می‌گیرد. حتی اگر کوچک است، در صورتی که می‌خواهید سر کیفش بروید، ولو تصنعی، از او اجازه بگیرید تا به زودی بیاموزد اگر شکلاتی را از کیف شما می‌خواهد باید اجازه بگیرد. رفتار ما آموزش‌دهنده است نه کلام‌مان. بدترین اشتباه والدین نیز این است که از دیگران می‌خواهند بچه آنها را ببخشد یا به زور بچه را وادار می‌کنند بایستد و عذرخواهی کند.

الهه رضاییان