آقای دایی, تیم ملی مثل سایپا نشود

با صعود تیم ملی به مرحله دوم مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و مشخص شدن حریفان این مرحله کره جنوبی, کره شمالی, عربستان و امارات به نظر اینجانب, کار اصلی و سخت تیم ملی و مشخصا آقای دایی آغاز شده است

با صعود تیم ملی به مرحله دوم مسابقات انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و مشخص شدن حریفان این مرحله (کره جنوبی، کره شمالی، عربستان و امارات) به نظر اینجانب، کار اصلی و سخت تیم ملی و مشخصا آقای دایی آغاز شده است.

خوشبختانه امروز دیگر بلاتکلیفی در فدراسیون، عدم عقد قرارداد مربیان تیم ملی، نبود فرصت و زمان کافی؛ نبود بازی‌های تدارکاتی و مسائل و حاشیه‌های دیگر وجود ندارد و بنا بر مصاحبه‌های تلویزیونی و مطبوعاتی آقایان علی آبادی، دایی و تاج هماهنگی و اتحاد کامل بین مسئولان فدراسیون و کادر فنی به ویژه تأمین نظرات سرمربی محترم تیم ملی در همه زمینه‌ها با اختیارات کامل و بدون دخالت کسی به وجود آمده که باید از همه دست‌اندرکاران سازمان تربیت بدنی، فدراسیون فوتبال، رسانه‌ها و غیره در پدید آمدن چنین شرایط و فضای خوبی که انصافا آرامش خوبی را در میان مردم، علاقه‌مندان و هواداران فوتبال به وجود آورده‌اند، صمیمانه تقدیر و تشکر کرد.

اینجانب به عنوان یک هوادار تیم ملی که اتفاقا بازی آخر در آزادی مقابل کویت را به عنوان یک تماشاچی از نزدیک دیدم، فقط مختصر می‌گویم که چه خوب چه بد، این مرحله گذشت و به پایان رسید، ولی جناب آقای دایی عملکرد و کارنامه حقیقی و اصلی شما به عنوان سرمربی تیم ملی در همه مسائل و موضوعات مرتبط به نتایج و عملکرد تیم از ۳/۴/۸۷ رسما آغاز شده است. برای همین، موارد زیر به عنوان یک نظر و دیدگاه صادقانه عنوان می‌گردد. امیدوارم مورد توجه و نظر جناب‌عالی قرار گیرد:

۱) کادر فنی تیم ملی به شدت نیاز به تقویت و همراهی افراد بسیار قوی، با تجربه، متخصص، صاحب علم و دانش روز و کارآمد دارد، چون این مرحله بسیار سخت و دشوار است.

۲) نفرات تیم ملی در همه پست‌ها نیازمند حضور و دعوت از بازیکنان جوان و نیز باتجربه‌ای که بنا به دلایلی (مصدومیت، محرومیت، غیبت، استراحت، مرخصی درخواستی، فرصت کم و غیره) امکان حضور و ابراز شایستگی و توفیق خدمت به تیم ملی را نداشته‌اند، است و به عبارت ساده‌تر، جناب‌عالی به عنوان سرمربی و اصطلاحا پدر تیم ملی، باید به همه فرزندان و بازیکنان (تهرانی و شهرستانی، نورچشمی و خاطرخواه، قهرکرده و دل نازک و غیره) که البته با رعایت اصول و احترام به چهارچوب‌ها و از همه مهمتر، ارزش پیراهن تیم ملی در خانواده فوتبال هستند، در این مرحله حساس، نگاه بسیار بسیار کارشناسانه و فاقد هرگونه حب و بغضی داشته باشید، چون مهمترین و اجرایی‌ترین نیروی به نتیجه رسیدن اهداف جناب‌عالی و آرزوهای مردم عزیزمان در میدان مسابقه، همین بازیکنان و فرزندان فعلی فوتبال ایرانمان، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور هستند.

۳) تدوین استراتژی بهره‌برداری حداکثری از فاکتورهای:

الف) زمان که «بسیار مهم است».

ب) اردوها و بازی‌های تدارکاتی که «به نظر بی‌کم وکاست و بنا بر خواست جناب‌عالی تدوین شده».

پ) رسانه‌ها و افکار عمومی و نهایتا «پشتیبانی و دعای خیر مردم» که دو چندان شده است.

ت) حمایت‌های قاطعانه و صادقانه مسئولان سازمان تربیت بدنی، فدراسیون فوتبال و به ویژه «مقامات عالی‌رتبه کشوری» که واقعا کم نظیر است.

۴) شناخت ترکیب و استخوان‌بندی اصلی تیم، تدوین تاکتیک و برنامه‌های مشخص برای هر بازی و مسابقه تیم ملی که متأسفانه به جرأت می‌توان گفت یکی از مشکلات مهم چند سال اخیر تیم ملی به ویژه در بازی‌های مرحله گذشته بوده است و شاید ده‌ها عامل و فاکتور دیگر که جناب‌عالی خودتان بیشتر از آن می‌دانید.

جناب آقای دایی، گمان می‌کنم بهتر از همه بدانید که مدیریت و به ویژه مربیگری در فوتبال و آن هم در تیم ملی صدها برابر از «بازیکنی، بیزینسی، آقای گلی که جناب‌عالی در همه آنها موفق بوده‌ای» و خیلی کارهای دیگر، بسیار سخت‌تر، پیچیده‌تر و پردردسرتر و در عین حال شیرینتر و پر افتخارتر است؛ «آن هم تیم ملی ایران اسلامی عزیز».

با توضیحات گفته شده، نکته اساسی سخن من در این است که جناب‌عالی در باشگاه سایپا، دو مرحله یا دو فصل تجربه مربی‌گری داشتید: سال نخست مربیگری؛ تیم را پس از چند مسابقه ابتدایی فصل که اسکلت و ترکیب و تاکتیک آن تا حدودی مشخص شده بود، تحویل گرفتید و با فراز و فرودهای زیاد که قطعا تجربیات گرانبهایی اندوختید، سرانجام به مقام قهرمانی و مقصود رساندید، ولی در سال دوم، تیم را از آغاز با تفکر و قابلیت خودتان بستید؛ یعنی تاکتیک و ترکیب آن را خودتان تعیین کردید، ولی متأسفانه، به هر دلیلی، تیم سایپا، مقام و جایگاه شایسته‌ای را به دست نیاورد.

اینک امید فراوان دارم خدای ناکرده تکرار و تشابه چنین تجربه تلخی را در تیم ملی شاهد نباشیم.

جناب آقای دایی، آگاه باشید که در این مرحله و با این شرایط بسیار عالی، کوچکترین ناکامی، جای هیچ‌گونه عذر و بهانه‌ای برای شما بر جای نخواهد گذاشت.

و البته خاضعانه و صادقانه از محضر خداوند متعال برای تیم ملی و جناب‌عالی آرزوی پیروزی دارم و دوستانه از شما می‌خواهم که همانند همیشه با اراده پولادین، هوش، توانمندی، امیدواری، اعتماد به‌ نفس و تلاش قاطعانه، دروازه‌ها و قله‌های پیروزی را فتح و دل هموطنانمان را شاد و خوشحال کنید.

اما توصیه‌ای کوچک خدمت دست‌اندرکاران و مسئولان ذیربط؛ نخست این که نظارت و بازبینی دقیق بر برنامه‌ها و اقدامات، تذکر و اقدام به رفع اشکلات و ایرادات، همراه با راهنمایی منطقی و هماهنگی کامل داشته باشند.

و دوم آن که هدایت و پشتیبانی تمام و کمال تا پایان راه، وظیفه اصلی شماست و مبادا گمان کنید، چون همه اختیارات و مسئولیت‌ها را به دایی سپرده‌ایم، پس ما را خیالی نیست و بدانید که شما بیشتر از دایی نباشید، کمتر از وی در پیروزی‌ها و خدای ناکرده ناکامی‌های تیم ملی، مسئول و پاسخگو هستید.

به امید کامیابی و راهیابی تیم ملی به جام جهانی

انشاءالله

یونس قربانی