برخی شباهت های پرونده عراق و ویتنام

ویتنام درسهای مشترکی با عراق برای سردمداران کاخ سفید دارد که اکنون هم وجود دارند و شکست امریکا را رقم می زنند

حمله امریکا به عراق، منتقدین زیادی دارد گرچه بوش همچنان سرسختانه بر ماندن نظامیان کاخ سفید در عراق اصرار دارد وی چندی پیش که در اجلاسی در فیلیپین شرکت کرده بود استدلال نمود که اگر امریکا نباشد، امنیت در عراق بیشتر مختل می گردد و شیعه و سنی به جنگ و جدال می پردازند. اما بوش اشتباه می کند شباهتهای زیادی بین ویتنام و عراق وجود دارد و امریکا اولا استدلال و توجیه درستی ندارد و دوم اینکه جان سالم از عراق جنگ زده به در نمی برد. ایدئولوژی آزادی امریکایی منفور شده است و نومحافظه کاران به جای اینکه سر عقل بیایند، همچنان مردم عراق را به کند ذهنی و کم تربیتی متهم می نمایند.

خلاصه اینکه ویتنام درسهای مشترکی با عراق برای سردمداران کاخ سفید دارد که اکنون هم وجود دارند و شکست امریکا را رقم می زنند؛

۱) امریکا مانند ویتنام ، علایق ژئو پولتیک و جایگاه و نقش همسایگان را به نحو بایسته در نظر نمی گیرد. شوروی و چین، خیلی از برنامه های کاخ سفید را در ویتنام عقیم کردند. روی دیگر سکه اینکه هماره چین و شوروی را خطر برای ویتنام معرفی می کردند. در حالیکه کسی آنرا باور نمی کرد.

۲) امریکا برای مردم خود استدلال می کرد که اگر ما با کمونیست های شرور در ویتنام نجنگیم، باید در خانه خود جنگ کنیم. اکنون هم می گویند اگر تروریستها را در عراق مورد هجمه قرار ندهیم ، مجبوریم در داخل امریکا با آنها جدال کنیم.

۳) اشتباه سوم این است که امریکاییها عراق را مانند ویتنام تشنه پذیرش دموکراسی و فرهنگ امریکایی ارزیابی می کنند در حالیکه مردم عراق اصلا آمادگی و علقه پذیرش امریکانیسم را ندارند.

۴) دیگر اینکه صلح به معنای امریکایی، در عراق نمی تواند حاکم گردد و نیروهای اجتماعی عراق با امریکا تفاوت فاحشی دارند. امریکا ییها عراق را بر حسب تجارب اجتماعی سیاسی ارزیابی نمی کنند.

۵) رهبران ایالات متحده فکر نمی کردند که عرق ملی گرایی و ضد اجنبی گری اینقدر در عراق قوی است؛ مانند ویتنام.

۶) امریکا مانند ویتنام ، در عراق هم نیروهای اجتماعی و سیاسی را نمی شناسد. امریکا نمی داند که چه کسی با او دوست است و چه گروهی دشمن. هنوز نمی داند در عراق با چه کسی می تواند کار کند چرا که تاریخ عراق را درک نکرده است. عراق دارای ماهیت اجتماعی ویژه ای است. جالب اینکه بوش قبل از حمله ، با سه تن از شخصیتهای عراقی مقیم امریکا دیدار و مذاکره می کند. آنها از دو مذهب سنی و شیعه سخن به میان می آورند. بوش می گوید: ببخشید من فکر می کردم عراقیها مسلمان هستند. آنها تمام وقت را برای توجیه بوش درباره اسلام و وجود دو گرایش شیعی و سنی می گذرانند.

۷) آنها مانند قضیه ویتنام فکر کردند که سلاح نظامی هر کاری می کند و هیچ محدودیتی ندارد در حالیکه تسلیحات در هر دو کشور در مقابل اراده ملت ، کم آورد.

۸) هر دو مورد بر اساس تقلب شکل گرفت و سردمداران کاخ سفید، بدون مشورت لازم با نخبگان حصول اجماع حداقل اجتماعی این کار را کرده و عاقبت هم تحت فشار شدید افکار عمومی واقع شدند. اکنون حمایت افکار عمومی به نحو فزاینده ای کاهش می یابد.

۹) در هر دو مورد به دلیل بن بست مجبور شده و هستند که از قدرتهای بین المللی دیگر کمک ---؟ . ایران را محور شرارت دانستند و اکنون منتظر همکاری و کمک تهران هستند. حتی دولت نمی تواند مساله را به افکار عمومی ارجاع دهد و برحسب آن پشتوانه ملی را رقم بزند. در ویتنام هم این طور بود.

۱۰) به عراق به بهانه وجود سلاح هسته ای حمله کردند و اعتبار شان در چشم همه زیر سوال رفت.

نعمت اله مظفرپور