بازی زندگی یعنی خندیدن و گذشتن

بازی زندگی یعنی گرفتار و سرگرم بازی گل یا پوچ نشدن، یعنی بی‌تفاوتی در برابر نتیجه بازی...
شاید نتوان پیشامدهای زندگی را به دو دسته‌ی مشخص خوشایند و ناخوشایند تقسیم کرد، ولی …

بازی زندگی یعنی گرفتار و سرگرم بازی گل یا پوچ نشدن، یعنی بی‌تفاوتی در برابر نتیجه بازی...

شاید نتوان پیشامدهای زندگی را به دو دسته‌ی مشخص خوشایند و ناخوشایند تقسیم کرد، ولی انسان‌ها را لااقل در یک نگاه سطحی و کلی می‌توان به دو دسته تقسیم کرد. دسته اول انسان‌هایی هستند که نگاه خوشبینانه به زندگی دارند و در ناگوارترین حوادث زندگی زیبایی را می‌بینند و دسته دوم انسان‌هایی که در خوشایندترین نغمه‌های زندگی آوای غم را می‌شنوند. اما چرا عده‌ای نگاهی خوشبینانه به زندگی دارند و عده‌ای دیگر برعکس؟

این به دلیل تفاوت در بک‌گراند انسان‌هاست. بک‌گراندی که دست جبر زمانه بدون دلیل یا دخالت خود فرد با قرار دادن هر فردی درشرایط خاص برایش رقم می‌زند. این بک‌گراند همان چشم‌اندازی است که هر کس از پس آن و با توجه به رنگ آن که می‌تواند تیره یا روشن باشد به زندگی نگاه و آن را تفسیر می‌کند.

در میان این انسان‌های بازیگر دسته سوم که عده کمی‌ هستند برخلاف رسم حاکم به جای اینکه در گرو برد و باخت بازی باشند به قاعده بازی می‌پردازند. آنها چه با بک‌گراند روشن و چه تیره از تناقضات زندگی و از گیجی خود و دیگران شگفت‌زده می‌شوند و به دنبال راهی برای رهایی از بند برد و باخت‌ها می‌گردند و نهایتا به این نتیجه می‌رسند که بردن در بازی مستلزم رهایی خود بازیست.

دسته سوم که با جدیت به دنبال حقیقت در پس این جنجال‌ها بوده‌اند، بالاخره روزی به قاعده بی‌قاعده این بازی خواهند رسید و این یعنی: رسیدن به اوج قصه به آخر بازی، یعنی گرفتار و سرگرم بازی گل یا پوچ نشدن، یعنی بی‌تفاوتی در برابر نتیجه بازی، یعنی داور شدن و خندیدن و گذشتن، یعنی آرامش ابدی، یعنی گول نزدن وگول نخوردن، یعنی درد خوشایند، یعنی آسان شدن مثل وزش نسیم، یعنی خالی و بی‌رنگ و بی‌وزن شدن، یعنی بازگشت به دوران کودکی، یعنی یکی شدن با جریان طبیعت با امواج اقیانوس، یعنی بوی پوست درخت دادن، یعنی رضایت و لبخند، یعنی یکی شدن و یکی دیدن، یعنی رهایی از خود و همه و از زمان و مکان و رسیدن به خود، به بهشت، یعنی نقطه عطف و یکی شدن غم و شادی... این یعنی: زندگی...