گام های کودکانه برای ورود به اجتماع

همراهی کودکان در کارهای خانه، با والدین بسیار لذت‌بخش است.
والدین از این‌که می‌بینند فرزند کوچکشان در حال کمک کردن به آنها است بسیار خشنود شده و تلاش خود را برای سمت و سو بخشیدن …

همراهی کودکان در کارهای خانه، با والدین بسیار لذت‌بخش است.

والدین از این‌که می‌بینند فرزند کوچکشان در حال کمک کردن به آنها است بسیار خشنود شده و تلاش خود را برای سمت و سو بخشیدن به فرمانبرداری آنها می‌کنند.

یکی از عملکردهایی که کودکان ۳ تا ۴ ساله به آن علاقه فراوان دارند، بردن کاسه، بشقاب، قاشق یا لیوان خود به آشپزخانه است.

کودکان در این سن انجام کارهای خانه را دوست دارند و از این‌که در کنار مادر همکاری داشته باشند احساس رضایت می‌کنند اما آنچه نشانگر حس مسئولیت کودک است بردن ظرف‌های غذای خود به آشپزخانه بعد از صرف غذا است.

او با دقت تمام آنها را به آشپزخانه برده و حتی با خواهر یا برادر خود برای این کار رقابت می‌کند.

اگرچه به عقیده والدین عملکرد کودک به نوعی نشان دهنده مسئولیت‌پذیری او است اما متخصصان روانشناسی بیشتر معتقدند کودک با این شیوه نخستین بازی‌های اجتماعی‌اش را یاد می‌گیرد.

کودک ابتدا با الگوبرداری و بی‌هیچ دستورالعملی وسایل غذا خوردنش را به آشپزخانه می‌برد.

این شیوه رفتاری درست مثل آن است که کودکان در این سن بازی‌های بی‌قاعده داشته و هیچ ضابطه‌ای را در بازی‌شان ندارند.

او بی‌توجه به این که وسایل‌اش را کجای آشپزخانه بگذارد، گاه آن را روی میز گذاشته و گاه روی زمین می‌گذارد.

بنابراین کودک از این بازی به تنهایی لذت می‌برد اما همین که در جمع کردن وسایل رقیبی برای خودش پیدا می‌کند در جریان یک بازی حرکتی و رقابتی قرار گرفته و حتی خشونت به کار می‌گیرد زیرا او هنوز قاعده و قانون بازی‌های اجتماعی را بلد نیست بنابراین این شیوه بهترین راهکار برای تمرین بازی‌های اجتماعی است زیرا او به مرور زمان یاد می‌گیرد که هر ظرفی را کجا گذاشته و کدام فعالیت برای او مفیدتر است و الگوبرداری از رفتارهای والدین در این مورد نیز بسیار مهم است.