تجزیه و كوچكی ما, اتحادیه و بزرگی دشمنان

كشور های اسلامی با نزاعهای فرقه ای و مذهبی و سیاسی و اقتصادی سیر قهقرائی دارند این درحالی است كه بنا به فرمان رسول الهی رحمت و شفقت, نظم و نظافت دو نشانه مومن و جامعه مومنین است ,كجاست آن فرامین نورانی الهی

وقتی كه آتش ویرانگر جنگ جهانی دوم برافروخته ازدولتهای به اصطلاح متمدن غرب خاموش شد و انسان بر كره خاكی اندكی در خود فرو رفت كه این همه كشتن همنوع و تخریب آشیانه‌ها و سوزاندن انسانها دستاورد چه فرهنگ و چه باوری است كه اینگونه انسان را در آتش خودساخته خود می‌سوزاند و هرگز گریزی از آن ندارد، سران ۱۴ كشور غربی بعد از انحلال جامعه ملل كه در حد فاصل جنگ‌های اول و دوم جهانی تشكیل شده بود اولین گام را برای تشكیل سازمان ملل متحد در ژوئن ۱۹۴۱ به پیش داری رییس‌جمهور وقت آمریكا (فرانكلین روزولت) و نخست‌وزیر وقت انگلیس (ونیستون چرچیل) برداشتند و سرانجام در ۲۴ اكتبر ۱۹۴۵ منشور ملل متحد به تصویب رسید ویك سازمان جهانی برای حفظ صلح در دنیا و اجتناب از جنگ و استبداد تشكیل شد، اما درك غربیها از منافع مشتركشان به همین سازمان كلی و جهانی بسنده نشد و آنها به دنبال سازمان‌های جهانی دیگری رفتند كه حداكثر كشورهایشان در آن عضو داشته باشند و د ر زمینه‌ نظامی، اقتصادی و اجتماعی از فرهنگ و كیان آنها حمایت كنند. ابتدا در سال ۱۹۴۵ به سراغ سازمان نظامی رفتند و سازمان پیمان آتلانتیك شمالی (NATO) را تشكیل دادند و در طول این مدت كشورهای آمریكا ، انگلیس، فرانسه، كانادا، بلژیك، هلند، لوكزامبورگ، ایتالیا، دانمارك، نروژ، ایسلند، پرتغال، تركیه، یونان، آلمان، اسپانیا، چك ، لهستان و مجارستان اعضای این سازمان نظامی غربی هستند.

این سازمان سه ركن اصلی دبیرخانه، شورای عالی و مركز نظامی دارد. بعضی از اعضا نقش فرماندهی و بقیه اعضا نقش همكار و سرباز را دارند. اما غربیها علاوه بر این سازمان نظامی به یك سازمان اقتصادی و اجتماعی نیز روی آوردند و اتحادیه اروپا (EU) را سرانجام به سال ۱۹۹۳ تشكیل دادند كه اكنون اكثر كشورهای اروپایی بالغ بر پانصد میلیون جمعیت عضو این سازمان بزرگ اقتصادی و اجتماعی هستند و تمام سازمان‌های مشابه و مشترك اروپایی مانند جامعه اقتصادی اروپا (بازار مشترك اروپا) و ... در اتحادیه اروپا ادغام شدند و سرانجام پول یورو و مجلس واحد و ... تشكیل دادند. حال وضعیت ما مسلمانان را مطالعه كنید كه نه سازمان نظامی واحدی داریم و نه سازمان اقتصادی و اجتماعی واحد، تا از مشتركاتمان بر كره خاكی دفاع كنیم تا منافع مسلمانان برای توحید و عبودیت خدای بزرگ تامین شود. نظم عمومی جامعه مسلمانان رنگ می‌بازد و تمام اقوام از ترك، كرد، عرب و فارس در این استحاله جهانی محو می‌شوند و فرهنگ متناسب با نظم عمومی جامعه غربیها بر جوامع آنان مستولی می‌شود.

در حالیكه غربیها با سازمان نظامی خود قدرت و هویت جدید اروپایی را تقویت می‌كنند، مسلمانان با داشتن خدای واحد، كتاب واحد، رسول واحد ومعبد واحد هیچ سازمان دفاعی ندارند تا از هویت اسلامی كهن خود دفاع كنند.

در حالیكه غربیها با سازمان اقتصادی و اجتماعی خود تمام كشورهای عضو خود را مورد حمایت قرار می دهند و عدالت اجتماعی را با تاسیس‌های حقوقی و اجتماعی خود، بین طبقه غنی و ضعیف جامعه‌شان برقرار می‌‌سازند و شهروندان ضعیف غربی از حداقل حقوق شهروندی بهره‌مند می‌شوند، كشورها و اقوام اسلامی با توطئه غربیها به جان هم می افتند و نه تنها فرصت سوزی بلكه امكانات‌سوزی خود را به نفع دشمنان انجام می‌دهند و بدون آنكه بدانند چرا وچگونه این طور شده است و این وضع پیش آمده است به روح عصبیت و حمیت ادامه می دهند و در اثر نزاع و اختلاف مردم، مسلمانان رنجور و ضعیف در آتش فقر اقتصادی و اجتماعی می‌سوزند و خرابه‌ها پشت خرابه‌ها زیاد می‌شود و روستاها متروك و خراب می‌شوند و شهرهای بی‌قواره با دو قطب غنی و فقیر شكل پیدا می‌كنند. فقر و فحشا از درون، جامعه اسلامی را می‌پوساند ونهادهای اجتماعی بیش از آنكه سازمانی درخدمت مردم محروم و جوابگوی نیازهای حداقل محرومان باشند با تكبر و تفاخر، نیازمندان را در صفهای طویل به حقارت می‌كشانند و چهره كریه شهروندی را در جامعه اسلامی ترسیم می‌كنند. كشورهای اسلامی به توطئه غربیها حمله و تجزیه و كوچك می‌شوند ولی كشورهای غربی با حفظ بافت‌های قومی خود اتحادیه تشكیل می‌دهند.كشورها و اقوام اسلامی به جنگ با یكدیگر می‌پردازند ولی كشو‌ر‌ها و اقوام متعدد غربی برای امنیت واحد و مشتركشان سازمان نظامی مستقلی تشكیل می‌دهند.

كشورهای اسلامی بدون آنكه بدانند، با فروش معادن و با به اختیار گذاشتن منابع خود به بیگانگان علیه جامعه مسلمانان اقدام می‌كنند ولی اتحادیه غربیها با در نظر گرفتن مصالح سیاسی و اجتماعی دست به تجارت یا اقدام به تحریم تجاری علیه كشورهای مسلمان می‌كنند.

این وقایع تلخ تاریخ معاصر است كه نتیجه نهایی آن فرقه‌سازی در جامعه اسلامی و اتحادیه‌سازی در جامعه غربی است .غربی‌ها در كشور‌های اسلامی با دشمن صهیونیست یا به بهانه‌های مختلف قومی، مذهبی، اقتصادی و سیاسی آتش نزاع را می‌افروزانند در حالی كه خود با تشكیل اتحادیه و سازمان‌های مناسب، روز به روز به پیش می‌روند.

كشور‌های اسلامی با نزاعهای فرقه‌ای و مذهبی و سیاسی و اقتصادی سیر قهقرائی دارند این درحالی است كه بنا به فرمان رسول الهی رحمت و شفقت، نظم و نظافت دو نشانه مومن و جامعه مومنین است ،كجاست آن فرامین نورانی الهی؟ و كجاست وضعیت مناسب اجتماعی و اقتصادی جامعه مسلمانان؟!جای بسی تاسف و تاثر است كه كشورها و شهرهای اسلام در آتش نزاع قومی و مذهبی یا كینه صهیونیست می‌سوزند ولی شهرها و كشور‌های غربی روز به روز آبادتر می‌شوند. اندكی تامل كنیم ،توطئه‌ها را بشناسیم، منافع جمعی اسلام را درك كنیم و ببینیم كه چگونه جهان غرب متحد شده است .اگر همه مسلمانان و همه اقوام با هم متحد شوند راهی طولانی برای ساختن در پیش داریم تا چه رسد به اینكه با نزاع و تجزیه به سوی كوچكی و انحطاط برویم.

احمداسماعیل‌تبار