آیین های تاریخی روز کارگر در جهان

هر چند برخی از قشر های کارگری در روز اول ماه مه آن سال درخواست خود را تحقق یافته می دانستند, ولی اعتصاب ها همچنان ادامه یافت تا این که روز سوم ماه مه, سه تن از کارگران ایالت کالیفرنیا در درگیری با پلیس کشته و تعدادی هم زخمی شدند

پیشینه برگزاری آیین های جشن اول ماه مه به روزگاران دور دست می رسد و ریشه در فرهنگ یونان و روم باستان دارد، ولی نه به عنوان مراسم روز کارگر، بلکه به صورت جشن فرارسیدن بهار و آغاز موسم کشت و کار. سلت (Celt) ها نخستین قومی بودند که برگزاری جشن اول ماه مه را در سرزمین های باختری اروپا گسترش دادند. آنها در این روز که برایشان مقدس بود، مراسم ویژه ای به عنوان جشن آتش برگزار می کردند. با گذشت زمان، اقوام ساکسون (ساکنان قدیمی نواحی شمال آلمان که در سده های پنج و ششم میلادی با آنگل ها بر سرزمین انگلستان کنونی مسلط شدند) نیز به تقلید از سلت ها، مراسم شب اول ماه مه (غروب روز سی آوریل) را با آتش افروزی و آتش بازی همراه کردند.

در این شب روستاییان با مشعل های فروزان بر فراز تپه ها و کوه ها می رفتند و از آنجا با غلتاندن حلقه های چوبی مشتعل بر روی کشتزارها، با فصل زمستان وداع می کردند و مقدم بهار را گرامی می داشتند. در روستا ها نیز مردم آتش روشن می کردند و خود و دام هایشان از روی آن می پریدند و فردای آن روز را به جشن و شادمانی می پرداختند.

● مخالفت کلیسا

از آنجایی که جشن های اول ماه مه جنبه مذهبی مسیحی نداشت، مقامات کلیسا برگزاری آن را منع و شرکت در آن را تحریم کردند. ولی مردم عادی بدون توجه به ممنوعیت اعلام شده توسط روحانیان کلیسا، همچنان به برگزاری مراسم روز اول ماه مه ادامه دادند. آن دسته از مومنان مسیحی نیز که نمی خواستند شناخته شوند، با زدن ماسک بر چهره خود در این مراسم شرکت می کردند. دامنه برگزاری جشن های روز اول ماه مه، به عنوان جشن بهار و نوزایی طبیعت از قاره اروپا فراتر رفت و همراه مهاجران اروپایی به آمریکا و کانادا رسید.

در آمریکا هم برگزاری این جشن توسط اسقف های متصعب تحریم شد. ولی با گذشت زمان، مقامات کلیسایی چه در اروپا (به ویژه در انگلستان) و چه در آمریکا، مجبور شدند در نحوه برخورد خود با این مراسم که جنبه سنت به خود گرفته بود، تجدید نظر کنند. جشن روز اول مه با انجام تشریفات ویژه ای همراه بود. در این روز (به ویژه در نواحی روستایی) درختی را به نام درخت مه (Maypole) تزیین می کردند و یا دیرک چوبی بلندی را در زمین فرو می کردند و آن را می آراستند. تزیین درخت مه هنوز هم در بسیاری از نقاط انگلستان سنتی است که به دست فراموشی سپرده نشده است. در اسپانیا درخت مه با تزیینات آویخته بر آن تا آخرین روز ماه دست نخورده باقی می ماند.

این درخت را با میوه ها و گل های گوناگون می آراستند و در انگلستان نوار های پارچه ای و طناب های رنگارنگ از آن آویزان می کنند. دختر ها و پسرها و حتی زنان و مردان بزرگسال نیز با در دست گرفتن سر یکی از این نوار ها و یا طناب ها با آهنگ موسیقی دور آن رقص کنان می چرخند. در قدیم عقیده جوانان دم بخت بر این بود، چنانچه دختر و یا پسری سینه به سینه رو به روی هم قرار می گرفتند، آن دو با هم ازدواج می کردند. زن ها هم عقیده داشتند که شستن صورت با شبنم بامداد روز نخستین ماه مه بر طراوت پوست و زیبایی می افزاید.

آراستن تاج های گل با گل و گیاهان سر سبز صحرایی و همچنین انتخاب دختری به عنوان ملکه بهار، از تشریفات دیگر جشن های روز اول ماه مه است که هنوز هم در بسیاری از نقاط انگلستان پا برجاست. هم اکنون در روزگار ما در نواحی مرکزی اسپانیا و مخصوصاً در ایالت لامانچا، غروب روز سی ام ماه آوریل، پسر های جوان در میدان روستا گرد هم می آیند و همین که زنگ ساعت کلیسا دوازده نیمه شب و شروع اول ماه مه را اعلام می کند، با آلات موسیقی در دست به در خانه دختران مورد علاقه خود می روند و سرود های فولکلوری می خوانند که در زبان اسپانیایی به «نغمه های ماه مه» مشهور است.

● حق خواهی کارگران آمریکا

برگزاری روز اول ماه مه به عنوان روز جهانی کارگر نیز همچون برگزاری روز هشتم مارس به عنوان روز جهانی زن، ریشه در رویداد هایی دارد که در ایالات متحده آمریکا اتفاق افتاده است.

● بعد از فروپاشی شوروی

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و بر فتادن رژیم های کمونیستی در کشور های اروپای شرقی، برگزاری مراسم روز اول ماه مه فقط به انجام تظاهرات خیابانی کارگران جویای احقاق حقوق خود محدود شد. در نخستین سال های دهه ۸۰ میلادی، کارگران آمریکایی به منظور کاهش ساعات کار روزانه به هشت ساعت، مبارزاتی را آغاز کردند. در سال ۱۸۸۴، فدراسیون سندیکاهای کارگری آمریکا درخواست کرد که از روز اول ماه مه ۱۸۸۶ تعداد ساعات کار در حد هشت ساعت در روز در همه جا به صورت قانونی مراعات شود. در ماه آوریل ۱۸۸۶، هزاران کارگر به منظور تحقق خواست خود مبنی بر کاهش ساعات کار به هشت ساعت، در نقاط مختلف آمریکا دست به اعتصاب زدند.

هر چند برخی از قشر های کارگری در روز اول ماه مه آن سال درخواست خود را تحقق یافته می دانستند، ولی اعتصاب ها همچنان ادامه یافت تا این که روز سوم ماه مه، سه تن از کارگران ایالت کالیفرنیا در درگیری با پلیس کشته و تعدادی هم زخمی شدند. سه سال بعد از وقوع این حوادث، یعنی در سال ۱۸۸۹، دومین انترنالسیونال سوسیالیست، طی اجلاس خود در پاریس، روز اول ماه مه را به پاس بزرگداشت کارگران کشته شده آمریکایی، روز جهانی کارگر اعلام کرد.

منبع؛ بی بی سی