و اینك رایت مظلومیت حسین ع

اگر از دیرباز تاریخ و نقطه فرود آن, برآییم و عرصه كربلا را كه صحنه شفاف مبارزه درون دینی حق و باطل است, به نظاره بنشینیم طی آن درخواهیم یافت كه با نام زیبای دیانت تا چه حد می توان عمق باطل را پیمود و نیز تا چه میزان اصحاب حق و حق گرایی اندك است

اگر از دیرباز تاریخ و نقطه فرود آن، برآییم و عرصه كربلا‌ را كه صحنه شفاف مبارزه درون‌دینی حق و باطل است، به نظاره بنشینیم طی آن درخواهیم یافت كه با نام زیبای دیانت تا چه حد می‌توان عمق باطل را پیمود و نیز تا چه میزان اصحاب حق و حق‌گرایی اندك است! در یك سوی آن صحنه پیكار ماندگار، دیندارانی هستند كه به راحتی فریب ظواهر حكومت دینی را می‌خورند؛ حكایت از دنیادارانی زبون و پست است كه اهل شقاوت و از وادی تاریكی هستند.

با محبت و رحمت و نور دین كه همگام با تجربه حضور خدا، برای مومن است رابطه‌ای برقرار نكرده‌اند، همان بیانی كه به نقل از امام حسین(ع) می‌گویند <والدین لعق علی السنتهم و اذا محصو بالبلا‌ قل الدیان>، بنا بر باور فوق و بنا بر آنچه در مضمون جمله شریف <ان لم یكن لكم دین فكونوا احرارا فی دنیاكم> كه تقدم جوانمردی و آزادگی بر دینداری را بیان می‌كند بر این باورم كه دو مقوله <تعقل> و <فتوت> بر ایمان و رفتار مومنانه تقدم دارد. در حوزه عمومی نیز كاركرد واقعی و صادقانه دین بعد از ارجمند داشتن جایگاه اندیشه و ارزش شدن اخلا‌ق انسان‌مدار است. در غیر این صورت با مقداری ادعا و ظاهرگرایی در دكان دین تنها زمینه عوام‌فریبی برای توجیه دینی قدرت و مقدس‌سازی حاكمان فراهم آمده است و این چنین بود كه حسین(ع) اسارت عملی دین محمد(ص) را در چنگال دنیاداران و قدرتمندان و اسارت تاویل و تفسیر آن را در عالمان بی‌دردی می‌دید كه انحراف‌‌های بزرگی را برای هم‌عصران و آیندگان به وجود می‌آورند و آن‌قدر پیش رفته‌اند كه كسی را یارای شناخت یا پیروی از دین واقعی نیست.

البته تنها فریاد رسواگر و البته به خون نشسته مظلومی چون او كه پیامبر او را سید جوانان بهشت و سفینه النجاه یاد كرده است، می‌تواند انذار و ابشاری ماندگار و چراغ هدایت برای همگان باشد.

كنونه اما، رایت هدایت حسین(ع) نیز مانند هر امر حق دیگری، در گرداب همان چیزی قرار گرفته كه برای از بین بردن آن برافراشته شده بود! اكنون رایت مظلومیت حسین، سوگوار قیامی است كه او با تمام شجاعت و ایمان و یاران و فرزندان خویش به انجام رساند! یقینا یكی از دلا‌یل مهم این رخداد، تحریفاتی است كه به جان این قیام الهی فرو می‌ریزد و سود دنیوی و برداشت‌های ناصواب و عوام‌گرایانه‌ای است كه اصحاب قدرت و مكنت و بخشی از متولیان دین از آن می‌برند!

برای نمونه حسین(ع) داعیه تفكیك دین یا مذهبی نداشت، زیرا او برای دنیا، انشقاق میان مسلمین و یا افساد در امور قیام نفرمود. البته او می‌خواست تا قداست حاكمان را بشكند و آنان را از عرشی به فرش نازل كند تا مورد نقد و امر و نهی قرار گیرند ولی برای آرمان و غایتی به نام اثبات حق خویش برای حكومت بر مردم قیام نكرد. یعنی او كه از كمال‌یافته‌ترین‌ها و گرامی‌ترین‌های آدمیان بود هیچگاه خود را تحمیل نكرد.از این ‌رو قداست‌آفرینی برای حاكمیت‌ها، نظام‌های سیاسی و نیز حاكمان به نام ولا‌یت امام حسین(ع) و ائمه معصومین(ع) و از پیش بی‌دین و محكوم نشان دادن منتقدان و آزادیخواهان، مخالف مبانی، مكتب و راه و روش امام حسین(ع) است.همین‌طور از آنجا كه او داعیه تفكیك مذهبی نداشت اولا‌ راه امام حسین(ع) در یك مذهب در كنار مذاهب اربعه خلا‌صه نمی‌شود، او داعیه نجات كلیت دین را داشت و در برابر او البته مترفین آگاه به موقعیت حسین(ع) و مستضعفین آلت دست ناآگاه از موقعیت حسین(ع) قرار داشتند، گروهی كه می‌خواستند جامعه را از امام حسین(ع) محروم كنند و كسانی كه می‌خواستند با كشتن امام حسین(ع) به بهشت بروند!بنابراین به صورت طبیعی وجود شریف او باید دشمن سلطه شیطانی تباهی‌آفرینان و نیز پدیده جهل باشد. از این‌ رو اولا‌ً سزاوار نیست به نام او با استفاده از جهل مردمان و براساس افراطی‌گری مذهبی، راه شیعه را هر روز متمایز از اهل سنت نمود و بدین وسیله به جدایی‌ها دمید.

ثانیاً از مكتب امام حسین(ع) باید درس تعمق، جوانمردی و شجاعت مثبت را آموخت، لذا شایسته نیست با ورود به عرصه انواع سلفی‌گری و اتكای صرف به روایات و احادیث نه‌چندان معتبر، عقلا‌نیت و عرفان و اخلا‌ق را از حوزه دین حذف كرد. ثالثاً، به استناد تحریم ترور در اسلا‌م و عمل عموم ائمه مسلمین و مشخصاً واقعه كربلا‌ و رفتار مسلم ابن عقیل و شخص امام حسین(ع) نمی‌توان به نام شیعه و بزرگواری چون امام حسین(ع) دست به ترور و قتل اهالی فرق دیگر اسلا‌می یا غیرمسلمان دیگر زد.پخش اخبار درست یا غلطی در این زمینه و همسان قرار دادن بنیادگرایی شرم‌آور بن‌لا‌دنیسم و بخشی از شیعه در عراق به‌ویژه مظنون بودن جریاناتی در ایران به حمایت از آنها فاجعه‌بار، نادرست و مورد تأسف است و این جدای از مصائب ناخواسته‌ای است كه در عرصه‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به مردم مسلمان به نام مذهب و دین تحمیل می‌شود. اینان سبب شده‌اند تا رایت مظلومیت حسین(ع) دوباره به اهتزاز درآید و فریاد <هل من ناصر ینصرنی> او همگان را به یاری بطلبد.

سیدحسن الحسینی