روانشناسی عزاداری

بیشترین و مهم ترین تاثیری که مراسم عزاداری بر شرکت کنندگان دارد تاثیرات روانی است و بیشتر شرکت کنندگان نیز در پی همین نوع تاثیرات هستند. لذا برخی می گویند: عزاداری و ازدیاد …

بیشترین و مهم ترین تاثیری که مراسم عزاداری بر شرکت کنندگان دارد تاثیرات روانی است و بیشتر شرکت کنندگان نیز در پی همین نوع تاثیرات هستند. لذا برخی می گویند: عزاداری و ازدیاد این مراسم در طول سال و به مناسبت های مختلف باعث می شود که جامعه از شادی ها دور باشد و بیشتر احساس غمگینی کند و در نتیجه باعث افزایش افسردگی در جامعه شود.اینک به بررسی این سوال و پاسخ به آن می پردازیم.

مراتب گریه : گریه دارای یک ظاهر است و یک باطن.

ظاهر آن یک امر فیزیولوژیک است; یعنی باید تاثیرات روانی از طریق محرک های بیرونی یا درونی مثل تفکر شکل گیرد ، سپس این تاثرات وارد چرخه فیزیولوژی مغز و اعصاب شود. در این هنگام بخش خاصی از مغز فعال شده و غدد اشکی چشم را فرمان فعالیت می دهد، و در نهایت قطرات اشک جریان پیدا می کند که ما آن را گریه می نامییم.باطن گریه همان تاثرات درونی است . نگاه روان شناختی و داوری ما در باب پیامدهای گریه نیز دایر مدار تاثرات عاطفی است. اگر در روایات آمده است که گریه کردن و گریاندن و حالت گریه به خود گرفتن در مراسم عزاداری حسینی منشا اثر دنیوی و اخروی است، به تاثرات درونی نظر دارد و گرنه به صورت مصنوعی و یا با مواد شیمیایی هم می توان چشمانی گریان داشت.

باطن گریه بر چهار نوع تقسیم می شود که یک نوع آن معطوف به نیازهای سرکوب شده خود است و می تواند با افسردگی هم بستگی مثبت داشته باشد و کنش ورا اجتماعی فرد را مختل سازد، اما سه نوع دیگر، امید بخش است و حرکت آفرین و رابطه معکوسی با افسردگی دارد; نوع اول ناشی از مرگ واقعی است، اما سه نوع دیگر سوگ واقعی نیستند اگر چه در مراسم سوگواری انجام می پذیرد. این چهار نوع عبارتند از : گریه ناشی از ارتباط و علاقه ، گریه ناشی از عقیده، گریه ناشی از کمال خواهی، گریه بر مظلوم