حلقه مفقوده آرامش

تا حالا دقت کرده‌اید که روزی چند بار شکایت می‌کنید؟ شکایت و گله از همسر، فرزندان، اطرافیان و مردم کوچه و بازار! آیا به آنچه دارید فکر می‌کنید یا همواره در اندیشه و غم کمبودها …

تا حالا دقت کرده‌اید که روزی چند بار شکایت می‌کنید؟ شکایت و گله از همسر، فرزندان، اطرافیان و مردم کوچه و بازار! آیا به آنچه دارید فکر می‌کنید یا همواره در اندیشه و غم کمبودها و نداشته‌ها هستید و معمولا دچار کشمکش و فشار روانی؟ آیا در برابر خدمات و محبت دیگران رفتاری تشکرآمیز و متواضعانه دارید یا طلب‌کارانه؟ ...

نسبت به الطاف و نعمت‌های بی‌پایان خداوندی، چه‌طور؟ این احساس قدرشناسی بخشی از شخصیت و رفتار شماست یا گله و شکایت از همه چیز و همه کس رویه متداول زندگی‌تان شده است؟

در یک ارزیابی منصفانه از خود درمی‌یابیم که ما کمتر به آنچه داریم فکر می‌کنیم، در عوض همیشه به آنچه نداریم، می‌اندیشیم.این اتفاق تا آنجا ادامه می‌یابد که مشکلات طبیعی زندگی که عمدتا با اندیشه و تلاش و صبوری قابل حل هستند، غالبا موجب شکایت ما می‌شوند و تا جایی ادامه می‌دهیم که قابلیت‌ها و توانمندی خود را برای مقابله با آنها از یاد می‌بریم.

در حالی که توجه به نعمت‌ها همراه با احساس قدرشناسی می‌تواند رضایت واقعی انسان را در زندگی خانوادگی و اجتماع فراهم کند. یکی از رمزهای موفقیت، توانایی تشکر کردن از آنچه داریم، است. به قول بنیامین فرانکلین‌«ما هرگز ارزش حیاتی آب را درک نمی‌کنیم، مگر هنگامی که چاهمان خشک شود.» سپاسگزاری در واقع یک سرمایه اجتماعی است که می‌تواند روابط انسانی و کانون خانوادگی را گرم کند و تقویت نماید و به بروز احساسات مثبت بینجامد. از سوی دیگر، می‌توانیم با لذت بردن، به دیگران و چشاندن طعم خوش زندگی به محرومان اجتماعی خاطره‌های خوشی را در زندگی تجربه کنیم و با این کار به نوعی سپاسگزار آنچه داریم باشیم. می‌دانید چرا معمولا برای گله کردن و ابراز توقع خود عبارات و واژه‌های گوناگونی را بلدیم که ماهرانه قادر به پردازش آنها هستیم ولی وقتی نوبت سپاسگزاری می‌رسد، زبان ما بند می‌آید؟ چون قدرشناسی را در خود باور نداریم.

دکتر سیدحسین علم‌الهدایی

عضو هیات علمی دانشگاه فردوسی مشهد