تقوا

اطو را باید به برق وصل کنید تا گرم شود. پنکه را باید به برق بزنید تا کار کند. اطو از خودش گرمی ندارد، اما استعداد گرم شدن را دارد... یخچال از خودش سردی ندارد، بلکه استعداد سرد شدن دارد... …

اطو را باید به برق وصل کنید تا گرم شود. پنکه را باید به برق بزنید تا کار کند. اطو از خودش گرمی ندارد، اما استعداد گرم شدن را دارد... یخچال از خودش سردی ندارد، بلکه استعداد سرد شدن دارد... اگر برق در کار باشد، یخچال می‌تواند سرد کند، پنکه می‌تواند باد بزند و اطو می‌تواند گرم کند؛ اما وقتی جریان برق قطع شد، همه این نیروها تعطیل می‌شود.

تقوا، سیم ارتباطی «عبد» با «معبود» است. وقتی انسان تقوا داشته باشد، به برق الهی وصل می‌شود، در نتیجه قلب او قوت و نور پیدا می‌کند.

انبیا آمده‌اند تا استعدادها را به برق خدا وصل کنند تا استعدادها به کار بیفتند. وقتی انسان به خدا ربط پیدا کرد، از کار بد، بدش می‌آید؛ یعنی نهی از منکر در درون خود انسان جلوه می‌کند.

اتصال که با او برقرار شد، قلب، یک ذره اذیت و آزار به مردم را نمی‌تواند تحمل کند.

انسان در این حالت، مثل چاهی می‌شود که از خودش می‌تراود: «خوشاچاهی که آب از خود برآرد» این چشمه جوشان، انسان را آباد می‌کند، آن وقت مگر این نیست که هر جا آب باشد آبادانی هم می‌آورد؟!

گاهی رودخانه‌ای در یک سرزمین جاری است و یک مملکت از برکت آن زنده می‌شود، مثلاً کشور مصر هرچه دارد از برکت نیل است؛ پس اگر در دل انسان، این آب حیات جوشش کرد، آدم‌های دیگر را هم جان می‌بخشد و جامعه را زنده می‌کند.

محی‌الدین حائری شیرازی