رویای کهکشانی ها بر باد می رود

تحولات مدیریتی که در تیم پرسروصدای استیل آذین رخ داده, این باور را بین طرفداران فوتبال به وجود آورده است که رویای تشکیل یک تیم کهکشانی در فوتبال ایران خیلی زودتر از آنچه تصور می شد, بر باد می رود و این تیم متمول هم به سرنوشت استقلال اهواز دچار می شود

تحولات مدیریتی که در تیم پرسروصدای استیل‌آذین رخ داده، این باور را بین طرفداران فوتبال به وجود آورده است که رویای تشکیل یک تیم کهکشانی در فوتبال ایران خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد، بر باد می‌رود و این تیم متمول هم به سرنوشت استقلال اهواز دچار می‌شود.

ادعای هدایتی، مالک این باشگاه ـ که برخلاف حرف‌های قبلی خود که گفته بود برای خدمت به فوتبال آمده است، اما اکنون سرمایه‌گذاری در فوتبال را نوعی آب در هاون کوبیدن می‌داند ـ نشان از یاس و ناامیدی وی نسبت به آینده این باشگاه خصوصی فوتبال ایران دارد. هرچند برخی‌ها این ادعا و حرف‌های هدایتی را تاکتیکی برای فشار غیرمستقیم روی آجرلو، مدیرعامل این باشگاه می‌دانند و معتقدند با کناره‌گیری آجرلو اوضاع به حالت اول بازخواهد گشت. اما به نظر می‌رسد سرنوشت خوبی در انتظار باشگاه‌های خصوصی ایران نیست و آنها خیلی زود عرصه را در رقابت با باشگاه‌های بزرگ دولتی ـ که دغدغه‌ای برای دریافت بودجه ندارند ـ خواهند باخت.

در سال‌های اخیر نیز باشگاه‌هایی که به صورت خصوصی وارد جنگ نابرابر با باشگاه‌های قدرتمند دولتی شدند هر یک به این سرنوشت شوم گرفتار شدند و حتی از حضور در لیگ برتر هم جا ماندند. البته در این بین استیل‌آذین شرایطی متفاوت داشت و با هزینه‌های گزاف مالک متمولش برای این باشگاه و پرسپولیس در چند سال اخیر، خیلی‌ها معتقدند یک قطب تازه در فوتبال کشور متولد خواهد شد. هدایتی که رویای بسیاری در سر دارد و به ادعای خودش قهرمانی آسیا را هدف قرار داده است با خریدهای نجومی تیمی را تشکیل داد که با وجود کمبودهایش در برخی پست‌ها ازجمله خط دفاعی، بسیاری آن را کهکشانی نامیدند و این خریدهای وی را با فلورنتینو پرز، زمین‌دار و ساختمان‌ساز بزرگ مادریدی و رئیس باشگاه رئال مقایسه کردند و رویای تشکیل تیمی کهکشانی سر دادند، اما از شواهد پیداست که تحقق این رویا خیلی هم امکان‌پذیر نیست و اگر شایعات مربوط به مشکلات مالی مالک باشگاه استیل‌آذین صحت داشته باشد این موج تازه در فوتبال ایران خیلی سریع فروکش خواهد کرد.

● یک نمونه

استقلال اهواز شاید نمونه خوبی برای این موضوع باشد. تیمی که بعد از خرید آن توسط برادران شفیع‌زاده سروصدای بسیاری به پا کرد و قرار بود راه تیم‌های کهکشانی اروپا را طی کند. حتی از مالک آن به عنوان آبراموویچ وطنی یاد می‌شد؛ چراکه هزینه‌های غیرمتعارف علی شفیع‌زاده بی‌شباهت به آنچه که توسط رومن آبراموویچ در باشگاه چلسی انگلیس پرداخت می‌شد، نبود! تیم آبی‌پوش اهوازی چند سالی این رویه را در پیش گرفت، اما خیلی زود اوضاع این تیم تغییر کرد. هزینه‌های برگشت‌ناپذیر هر سال بیشتر شدند و باشگاه به لحاظ مالی با مشکلات بسیاری مواجه شد تا جایی که در دو سه سال اخیر مدام شاهد انتقاد مالکان این باشگاه از نبود حمایت‌های مالی توسط مقام‌ها و ارگان‌های استانی بوده‌ایم. مشکلات این تیم پرطرفدار تا آنجا پیش رفت که استقلال اهواز حتی به لیگ یک سقوط کرده است.

● وسوسه‌های فوتبالی

فعالیت‌های پرسروصدای چندین باشگاه بزرگ اروپایی ازجمله رئال مادرید، چلسی، منچسترسیتی و... آنقدر وسوسه‌انگیز بود که برخی مالکان متمول باشگاه‌های خصوصی ایران را به سمت همان روش بکشاند؛ غافل از این که در عالم حرفه‌ای بخش عظیمی از این هزینه‌ها از منابع مختلف و درآمدهایی ازجمله پخش تلویزیونی، فروش بلیت، پوشاک باشگاه، اسپانسرهای آنچنانی و... قابل برگشت است؛ مسائلی که در فوتبال ایران از آنها خبری نیست و به همین خاطر تیم‌های خصوصی یکی پس از دیگری از دور خارج می‌شوند. فصل گذشته ۳ تیم استقلال اهواز و ابومسلم مشهد همراه مقاومت سپاسی شیراز به لیگ یک سقوط کردند؛ هرچند دو تیم اول با هزینه خصوصی به حیات خود ادامه می‌دادند، اما سرانجام خوبی نداشتند.

۲ فصل پیش نیز تیم‌های داماش گیلان و پیام مشهد به لیگ یک سقوط کردند که هر دو باشگاه خصوصی بودند و دیگر نتوانستند سرمایه‌گذاری کافی برای بازگشت به جمع حرفه‌ای‌ها داشته باشند. قبل از این تیم‌ها، شیرین‌فراز کرمانشاه و شموشک نوشهر هم به چنین سرنوشتی گرفتار آمده بودند تا هیچ‌یک از باشگاه‌های خصوصی در ایران نتوانند رویای خود را تحقق بخشد! نکته جالب این که کنفدراسیون فوتبال آسیا هم بر خصوصی‌سازی باشگاه‌ها تاکید ویژه دارد و تا سال آینده میلادی هم به کشورهای عضو مهلت داده است در این زمینه اقدام کنند. هرچند فدراسیون فوتبال به ظاهر همه باشگاه‌ها را خصوصی اعلام کرده است، اما دیر یا زود کمک‌های دولتی قطع خواهند شد و براساس اصل ۴۴ قانون اساسی همه باشگاه‌ها باید به جرگه خصوصی‌ها بپیوندند. آیا آنها از پس هزینه‌های سرسام‌آور باشگاه‌داری و تیم‌داری در ورزش و فوتبال ایران برمی‌آیند؟

علی رضایی