شعارهای سیاسی و شعاردهی سیاسی

شعارها همیشه دست مایه دولتمردان, سیاسیون و احزاب برای نیل به اهدافشان بوده است و شعار دهی سیاسی همواره جزء لا ینفک سیاست های تبلیغاتی بوده است واستفاده از آن اجتناب نا پذذیر می نماید

شعارها همیشه دست مایه دولتمردان، سیاسیون و احزاب برای نیل به اهدافشان بوده است و شعار دهی سیاسی همواره جزء لا ینفک سیاست های تبلیغاتی بوده است واستفاده از آن اجتناب نا پذذیر می نماید. به تجربه ثابت شده است هر جامعه به تناسب نیازها، حساسیت ها وارزشها در هر دوره ای شعارهای سیاسی و تبلیغاتی خاص خود را می طلبد و انتخاب این شعارها با درک معیارهای بیان شده هنری است که داشتن آن رمز موفقیت گروه های سیاسی مختلف است.با بررسی اجمالی شرایط و اوضاع فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور از ۱۰ سال گذشته تا به امروز آنچه هویدا است پیروزی نهایی گروهی است که این شرایط را به خوبی درک نموده و وعده ها و شعارهای تبلیغاتی خود را بر اساس آن انتخاب نموده اند.

به طور مثال پس از اتمام عمر دولت سازندگی، مردم بواسطه شرایط اجتماعی و سیاسی خاص آن زمان (بویژه تندروی رادیکال ها) مهمترین نیاز و خواسته خود را آزادی سیاسی و اجتماعی میدانستند که این انتظارات را در قالب رای به دکتر سید محمد خاتمی نشان داده و راه حل نیازهای آن دوران را در قالب شعارها و برنامه های بیان شده توسط سردمدار اصلاحات یافتند که ااین احساس نیاز موجبات خلق حماسه دوم خرداد را فراهم آورد.در انتخابات ریاست جمهوری گذشته و چه بسا قبل از آن!!، تلاشهای بسیاری برای ایجاد جو روانی منفی نسبت به اصلاحات و تداوم آن و القا باور شکست دولت دکتر خاتمی در برنامه های اقتصادی و به علاوه رواج یافتن فساد اقتصادی و ناهنجاری های اجتماعی در دوره زمامداری اصلاح طلبان صورت گرفت(که به نظر من این روند پروژه ای از پیش تعیین شده بود که با تصدی شهرداری تهران توسط دکتر احمدی نژاد توسط تئوریسین های اصولگرا به طور دقیق برنامه ریزی و انجام شد) که در نهایت با آماده شدن جو روانی شعارهایی متناسب با نیازهای(القا شده) آن روز جامعه ایران انتخاب شد که حاصل آن پیروزی احمدی نژاد در انتخابات بود.

ولیکن آنچه در این میان بحث و بررسی دقیق تری را می طلبد، میزان عمل گرایی دولت ه به شعارها و یا به عبارتی تعهد های ایشان به وعده هایشان است.با بررسی کارنامه دولت اصلاحات آنچه واضح و مبرهن است عمل گرایی ایشان به خصوص در حوزه گسترش آزادی های سیاسی-اجتماعی و ادامه راه دولت سازندگی به ویژه در حوزه اقتصاد(علیرغم کارشکنی های جناح رقیب) می باشد که از مثال های بارز آن می توان به ترتیب به افزایش آنتشار روزنامه های کشور و آزادی آنها در انتخاب و بیان و تحلیل مطالب(که با تعطیلی فله ای روزنامه ها پاسخ داده شد)، گسترش احزاب و افزایش برنامه های سیاسی با هدف ارتقای شعور سیاسی جامعه(که با احضار فعالین سیاسی به دادسراها و تعرض به دانشگاهیان و قتل های زنجیره ای پاسخ داده شد) و فراهم آوردن زمینه سرمایه گذاری خارجی در کشور و پایه گذاری اجرای سیاست هی اصل ۴۴ (که با کارشکنی های عده ای! مواجه شد)، اشاره کرد.در انتخابات دوره گذشته ریاست جمهوری شعارهای اقتصادی از جمله: آوردن پول نفت بر سر سفره های مردم،قسمت عمده تبلیغات دکتر احمدی نژاد را تشکیل میداد.که این شعارها با توجه به کاهش قیمت جهانی نفت، کارشکنی های عمده در تصویب و اجرای طرح ها و لوایح کلیدی مجلس و دولت در حوزه اقتصاد از جمله مانع تراشی بر سر راه سرمایه گذاری خارجی توسط عناصر خارج از دولت طراحی و انتخاب شده بود.حل با گذشت ۲ سال و نیم از عمر دولت حاضر آنچه واضح است عدم تحقق شعارهای ایشان و یا حتی دو چندان شدان مشکلات اقتصادی کشور در مقایسه با دوران زمامداری خاتمی می باشد.

آنچه بروز این مشکلات را توجیه ناپذیر نموده است افزایش درآمدهای نفتی دولت است به طوریکه به راحتی می توان ادعا نمود که دآمدهای نفتی دولت احمدی نژاد اگر از در آمدهای نفتی ۸ ساله دولت اصلاحات بیشتر نباشد کمتر نیست.حال اگر مشکلات دیگری همچون ایجاد اختناق در دانشگاه ها و چه بسا خارج از آن، سهمیه بندی بنزین،تحریم های اقتصادی،زیر سوال رفتن وجه ایرانیان نزد کشورهای تاثیر گذار در معادلات سیاسی بین الملل و افزایش نقدینگی و بالتبع آن افزایش سرسام آور نرخ تورم و... را به مشکلات دیگر مردم و کشور اضافه کرد می توان ادعا نمود که دولت حاضر در جامه عمل پوشانیدن به شعارهای خود کاملا نا موفق بوده است که دولت بی شک درصورت ادامه این رونددولت در آینده نزدیک هزینه های آنرا پرداخت خواهد کرد.بنابراین نامزدهای انتخابات آتی ریاست جمهوری (وحتی انتخابات دور دوم مجلس هشتم)جت افزایش اقبال مردم به ایشان می توانند از شعارهایی که بهبود مشکلات اقتصادی مردم و ارتقاء آزادی های سیاسی-اجتماعی را نوید دهد استفاده نمایند.

با این تفاسیر این نتیجه فراهم می آید که دکتر احمدی نژاد و دولت و مجلس ایشان نه تنها به شعارهای تبلیغاتی خود جامه عمل نپوشاندهاند بلکه بواقع در جهت خلاف وعده های خود گام برداشته اند که این جز استفاده ابزاری از شعارها و سیاست شعاردهی نیست.

کاوه سالار