خودآگاهی سینماگران

سینما مردنی نیست و کسانی که فکر می‌کنند سینما به‌زودی رو به قبله می‌شود به آرزویشان نخواهند رسید و قطعا مانند تمام این سال‌ها سینما این چالش‌های روزمره را پشت سر خواهد گذاشت. …

سینما مردنی نیست و کسانی که فکر می‌کنند سینما به‌زودی رو به قبله می‌شود به آرزویشان نخواهند رسید و قطعا مانند تمام این سال‌ها سینما این چالش‌های روزمره را پشت سر خواهد گذاشت. البته بحران‌های امروزه که مشاهده می‌کنیم، معطوف به سینما نیست. مگر مطبوعات یا حوزه کتاب ما کمتر از سینما دچار چالش است؟ همه ما سینماگران امیدوار هستیم که این شرایط با بازنگری در یک سال آتی حل شود و این امیدواری در تمامی اهالی فرهنگ موج می‌زند و در حال حاضر شاید چاره‌ای جز صبوری به ذهن خطور نمی‌کند. سینما هم مثل بقیه حوزه‌ها قاعدتا تحمل می‌کند. گمان ما این است که در شرایط کنونی بدنه و اصناف اتفاقا نیرومندتر از پیش عمل می‌کنند و رشد و آگاهی در آنها به طرز شگفت‌آوری رشد کرده و این خودآگاهی نخواهد گذاشت که سینمای ما دچار بحران شود. وابستگی سینما به مسوولان فعلی نیست و بلکه به نیروهای کیفی است. سینما هیچ وابستگی به مسوولانی که دغدغه سینما را دارند، ندارد. نیروهای کیفی ما نیرومندتر از بحران هستند که نه به‌عنوان کاسبی بلکه به عنوان دغدغه و بازتاب‌دهنده معضلات اجتماعی به سینما نگاه می‌کنند و سینماگران ما از این بحران با کمک نیروهای تولیدی و کیفی عبور خواهند کرد.

همان‌طور که گفته می‌شود «اندر بلای سخت پدید‌ آید فضل و بزرگمردی و سالاری». این مشکلات پیش آمده به دلیل برخی ضعف‌های ماست در این شرایط، وظایف هنرمندان در قبال معضلات این است که دغدغه‌های خود را نسبت به جامعه از دست ندهند. آنها به عنوان دردمند جامعه و عضو جامعه از زندگی مردم، مصالح خود را تهیه کرده و همچنان به عنوان دیده‌بان اجتماعی عمل کنند. همان‌طور که بزرگی می‌گفت سینما کلید توسعه است به این معنا که هم افق آینده را ترسیم کند و هم به اصلاح امور بپردازد. به این ترتیب که باید شرایط زندگی اجتماعی را در آثارشان بازتاب دهند و خودشان را تجهیز کنند و از طرف دیگر بخش خصوصی را قدرتمند کرده و اتکا به منابع دولتی را کم کنند، چه در قالب شرکت‌های خصوصی و چه به عنوان نهادهای مدنی. هرچه میزان نیروهای خصوصی اقتصادی بیشتر شود به حریت سینما نزدیک خواهیم شد. از طرف دیگر سینماگران باید همکاری و اتحاد خود را افزایش دهند و به نقاط مشترک برسند.

فرهاد توحیدی