حقوق مدنی

وصیت از لحاظ لغوی به مفهوم سفارش و توصیه کردن است و به لحاظ فقهی و حقوقی وصیت را به دو قسمت تملیکی و عهدی تقسیم می کنند. دکتر مجتبی زاهدیان مدیر گروه حقوق دانشگاه آزاد مشهد و وکیل …

وصیت از لحاظ لغوی به مفهوم سفارش و توصیه کردن است و به لحاظ فقهی و حقوقی وصیت را به دو قسمت تملیکی و عهدی تقسیم می کنند. دکتر مجتبی زاهدیان مدیر گروه حقوق دانشگاه آزاد مشهد و وکیل دادگستری در این خصوص به خبرنگار ما می افزاید: در «وصیت تملیکی شخصی در زمان حیات وصیت نامه ای می نویسد و اموالی از او بعد از فوت به مالکیت شخص دیگری در می آید و به عبارتی در این نوع وصیت انتقال مالکیت صورت می گیرد.

کسی که وصیت می کند موصی، کسی که مالی به نفعش وصیت می شود موصی له و مالی که موضوع وصیت است موصی به می باشد.

در وصیت عهدی شخص وصیت کننده به دنبال انتقال مالکیت اموال خود نمی باشد بلکه سفارشی دارد و شخصی را به عنوان وصی تعیین می کند که بعد از فوتش آن وصیت را انجام بدهد.در وصیت تملیکی چون انتقال مالکیت مطرح است، با این که طبق قانون موصی به طور رایگان اموال خودش را منتقل می کند اما موصی له هم باید این انتقال مال را قبول کند و به عبارتی بیان قانون این است که استقلال افراد اقتضا می کند که نمی توان مال رایگان را هم بدون رضایت به تملیک آن ها درآورد.نکته دیگر این که در هر دو وصیت زمان اجرا هنگامی است که موصی فوت کرده است؛ از این رو قبل از فوت موصی مال یا موصی به متعلق به خود موصی است هر چند دیگران از آن مطلع باشند و بیان دیگر این است که موصی باید شرایط قانونی برای وصیت را داشته باشد از جمله اهلیت و اراده واگر این شرایط را نداشته باشد و اثبات شود که این شرایط را ندارد به فرض این که وصیت نامه ای موجود باشد، آن وصیت پذیرفته نمی شود.در وصیت نامه تملیکی بیان قانون این گونه است که موصی حق دارد تا قبل از فوت از آن رجوع کند به عبارتی از وصیت برگردد.یعنی وصیت کند و بعد از آن پشیمان شود. وصیتی بعد از فوت قابل اجراست که رجوع از آن صورت نگرفته باشد.رجوع بعضی اوقات به صورت صریح و روشن بیان می شود و بعضی وقت ها رجوع ضمنی صورت می گیرد یعنی به صراحت موصی بیان نکرده است که پشیمان شده ولی کاری کرده که ورثه موصی نظرشان این است که از وصیت رجوع شده است.