کدام سینمای کودک؟!

نمی‌دانم در چه شرایطی اصلا رویتان می‌شود از سینمای کودک در شرایط فعلی حرف بزنید. اصلا چرا باید در مورد سینمای کودک از من بپرسید؟ می‌خواهید، بگویم وضع سینمای کودک نابسامان …

نمی‌دانم در چه شرایطی اصلا رویتان می‌شود از سینمای کودک در شرایط فعلی حرف بزنید. اصلا چرا باید در مورد سینمای کودک از من بپرسید؟ می‌خواهید، بگویم وضع سینمای کودک نابسامان است؟ خب، هست! اما چه کسی برای حرف من تره خرد می‌کند؟ در تمام این سال‌ها اگر کسی بودجه‌ای در اختیار ما قرار داد، با هزاران بدبختی ایستادیم و کار کردیم. من الان با دست خالی پول از کجا در بیاورم و کار کنم؟ اینکه الان سینمای کودکی وجود ندارد، برای این است که دوستان ما دغدغه مهم‌تری از سینمای کودک دارند. کدام برنامه کودک و نوجوان و خردسال؟ به این اراجیف بی‌سروته می‌شود اسم برنامه‌سازی و کار کودک داد؟ مسوولان هم همه اینها را می‌دانند، اما هر کدام‌شان یک روز میهمان هستند و صد‌سال دعا‌گو.

من در تمام این سال‌ها جان کندم برای سینما و برنامه‌سازی کودک اما دیگر کاری نمی‌شود کرد، اصلا سینمایی برای کودک باقی نمانده که بخواهیم سرش دعوا کنیم. من بعد از پنج‌سال توانستم با جان‌کندن سال گذشته نمایش کودک «کنسرت حشرات» را به صحنه ببرم. اما مگر یک نمایش افاقه می‌کند؟ مگر کسی یادش می‌رود آن روزهای طلایی سینمای کودک را؟ صف‌های عریض و طویل شوق و ذوق عروسک‌‌ساز و تهیه‌کننده و هر چه که بود برای اینکه یاد کودکان هم باشیم. اصلا الان مگر ماجرا کودک است؟ شما مرکز اصلی را ول کرده‌اید و سراغ من آمده‌اید وقتی هیچ‌کس برای ما ارزش قایل نیست. باید یقه کسی را گرفت که می‌تواند و عین خیالش نیست که این بچه‌ها هیچ غذای روحی ندارند.

بعد جالب ماجرا این است که هر سال هم جشنواره سینمای کودک برگزار می‌شود و من ناچارم بنشینم و به این کارناوال هر ساله و مسخره‌شان بخندم. بگذارید، خیال‌تان را راحت کنم؛ دیگر چیزی به اسم سینمای کودک وجود ندارد و کسی هم دلش نمی‌خواهد بودجه‌اش را خرج این ماجرای بی‌ارزش کند و ... .

مریم سعادت