نفرین بر سیاست

نگاهی به موفقیت تیم های جداشده از یوگسلاوی سابق در جام جهانی

عملکرد درخشان تیم‌های صرب تا به اینجای رقابت‌های جام‌جهانی این سوال را در ذهن بسیاری از اهالی فوتبال تداعی کرده که اگر یوگسلاوی سابق امروز هم برقرار بود، قدرت این تیم تا چه اندازه‌ای برآورد می‌شد؟ قراردادن نفرات برجسته کشورهای تازه استقلال یافته این کشور در کنار هم مخاطب را به این نتیجه می رساند که تیم متشکل از این بازیکنان می‌توانست یکی از مدعیان جدی کسب عنوان قهرمانی آفریقای جنوبی باشد اما به هرحال مناسبات سیاسی باعث شده هرکدام از آنها در جغرافیایی کوچک‌تر قراربگیرند و برای مردمی محدودتر شادی بیافرینند.

شاید همین جدایی و استقلال باعث تمرکز بیشتر روی مناطق کوچک‌تر و ساخته شدن تیم‌هایی مثل اسلوونی شده باشد اما کسی هم نمی‌تواند منکر این قضیه شود که یوگسلاوی سابق به هرحال تیم قدرتمندی بود و قبل از تجزیه شدنش یک مقام سومی مشترک در جام‌جهانی ۱۹۳۰ به همراه آمریکا، یک مقام چهارمی در جام‌جهانی ۱۹۶۲ و دو نایب قهرمانی اروپا در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۶۸ را بدست آورده بود.

صربستان، مونته‌نگرو، اسلوونی، کرواسی، مقدونیه و بوسنی اما هرگز تیم‌هایی به نظر نمی‌رسند که در مقطع فعلی توانایی تکرار آن افتخار‌آفرینی‌ها را داشته باشند.درنهایت گریزی از این واقعیت نیست که تکه‌تکه ‌شدن کشورها و استقلال هر قسمت از آنها، بخش زیادی از زیبایی‌های ورزش را محو می‌کند.

شاید امروز تلفیق قدرت تدافعی کره‌شمالی و تاکتیک‌های تهاجمی کره‌جنوبی می‌توانست از آنها تیمی قدرتمند‌تر بسازد یا همینطور ترکیبی از جوانی چک و تجربه اسلواکی؛ اما به هرحال هدف این مطلب این است که یوگسلاوی را مانند ۲۰ سال قبل متحد فرض کرده و برای تخمین قدرت حقیقی این کشر فهرستی از بازیکنان این تیم را در نظر بگیرد تا شاید اینگونه گوشه‌ای از مضرات بی‌شمار دخالت سیاست در عرصه ورزش کاملا نمایان شود.

● دروازه‌بان

سمیر هاندانوویچ، کاپیتان تیم‌ملی اسلوونی و مهره تاثیرگذار اودینزه در حال حاضر شرایط بهتری نسبت به سایر همتایان یوگسلاوش دارد؛ هرچند استیپ پلتی‌کاسای با تجربه هم می‌تواند شانه به شانه هاندانوویچ برای قرار گرفتن در این پست رقابت کند. او اکنون در ۳۱ سالگی، عضو مهمی از باشگاه اسپارتاک مسکو محسوب می‌شود. ضمن آنکه ولادیمیر استویکوویچ، دروازه بان پنالتی‌گیر اسپورتیگ لیسبون و تیم‌ملی صربستان هم با توجه به سن و سالش برای دروازه‌بان سومی گزینه فوق‌العاده‌ای است. او علاوه بر مهار پنالتی روز جمعه پودولسکی، در المپیک پکن هم دو پنالتی دی‌ماریا را مهار کرده بود.

● مدافع راست

گزینه‌های اول این پست داریو سرنا و برانیسلاو ایوانوویچ هستند. هر دو در‌حال حاضر در اوج پختگی و بهترین دوران بازیگری‌شان قرار دارند و در تیم‌های باشگاهی‌شان هم مهره‌های قابل اعتنایی محسوب می‌شوند ضمن آنکه با وجود این دو ستاره، ودران چورلوکا، مدافع قدرتمند و توانمند تاتنهام قطعا شانسی برای فیکس بازی کردن در این پست نخواهد داشت.

● مدافع میانی

یکی از دلایل برتری همیشگی فوتبال کرواسی و صربستان بر سایر مستقلات یوگسلاوی وجود مدافعان میانی قدرتمند در ترکیب تیم‌های این کشورهاست. نمانیا ویدیچ اکنون یکی از برترین‌ مدافعان جهان است. در کنار او دراگوتینوویچ و سابوتیچ از صربستان و نژویچ و سیمونیچ از کرواسی هم به استحکام خط دفاعی کمک می‌کنند. هرچند شانس دراگو بیشتر از بقیه است.

● مدافع چپ

یکی از بهترین مدافعان چپ حال حاضر فوتبال جهان عضو تیم‌ملی صربستان است. الکساندر کولاروف که به روبرتو کارلوس صربستان مشهور است، در هر تیمی می‌تواند گزینه اول حضور در این پست باشد. ضمنا دنیل پرانیچ، مدافع چپ و کروات بایرن‌مونیخ هم گزینه بعدی حضور در این پست خواهد بود.

● هافبک‌ میانی

دژان استانکوویچ و لوکا مودریچ فاصله زیادی با سایر رقبا دارند اما با توجه به اینکه مودریچ خیلی زیاد مصدوم می‌شود، بازیکنانی مانند کوژمانوویچ و یارکو لکو هم قطعا مورد استفاده قرار خواهند گرفت.

● هافبک کناری

میلوس کراسیچ صرب در سمت راست و والتر بیرشا از اسلوونی در سمت چپ یک سر و گردن از سایر رقبا بالاتر نشان داده‌اند. دو بازیکن جوان اما آینده‌د‌ار به نام‌های یووانویچ و توسیچ هم می‌توانند در آینده حرف‌های زیادی برای گفتن داشته باشند. یووانویچ فصل آینده پیراهن لیورپول را بر تن خواهد کرد و توسیچ هم تا قبل از جام‌جهانی عضو منچستر‌یونایتد بود.

● هافبک هجومی

انتخاب بهترین‌ گزینه برای حضور ثابت در این پست واقعا کار سختی است به ویژه آنکه ستارگان فوتبال بوسنی یعنی پیانیچ و میسیموویچ هردو در این پست بازی می‌کنند. علاوه بر این دو، ایوان راکیتیچ کروات و ستاره موثر باشگاه شالکه و همینطور نیکو کرانچار، هموطن راکیتیچ و بازیکن بسیار

با اهمیت تاتنهام هم برای حضور دراین پست ایده‌آل به نظر می‌رسند.

● مهاجم

بر خلاف سایر پست‌ها هر شش کشور جدا شده در خط حمله نماینده دارند. میرکو ووچینیچ و یوتوتیچ مونتنگرویی در این لیست حضور دارند که هردوشان امید هواداران رم و فیورنتینا محسوب می‌شوند. ادین ژکو و موسلیموویچ از بوسنی و هرزگوین هم دقیقا چنین شرایطی در تیم‌های باشگاهی‌شان دارند. گوران پاندف مقدونیه‌ای در اینتر از نفرات ثابت است و احتمالا بازگشت اوبینا و سوازو هم خللی به جایگاه او وارد نخواهد کرد. میلیووژه نوواکوویچ اسلوونیایی هم یکی از اولین بازیکنان تاریخ کشورش است که توانسته در یک باشگاه خارجی به رکورد ۱۰۰ بازی برسد. او یکی از ستارگان باتجربه بوخوم محسوب می‌شود.

به غیر از زیگیچ ۲۰۲ سانتیمتری که با والنسیا حتی قهرمان جام حذفی اسپانیا هم شده، سه مهاجم صرب دیگر از لیگ هلند هم در این لیست بلند بالا حضور دارند. پانتلیچ و سلیمانی از آژاکس و لاژویچ از آیندهوون. البته لاژویچ از فصل آینده در زنیت سنت‌پترزبوگ روسیه بازی خواهد کرد و در آخر هم مهاجمان کروات تیم که نام بردن از آنها به تنهایی کفایت می‌کند. امروز دیگر همه ادواردو سیلوا، ایویکا اولیچ و ایوان کلاسنیچ را می‌شناسند. ملادن پتریچ چند پسته هم مهاجم ارزشمندی برای تیم ملی کرواسی محسوب می‌شود. هرچند او سابقه بازی کردن در تمام پست‌ها و حتی حضور در دروازه‌ را هم در کارنامه‌اش دارد! پتریچ در زمان حضورش در باسل در یک بازی پس از اخراج دروازه‌بان تیم درون دروازه قرار گرفت و یک پنالتی را هم در آخرین دقایق بازی مهار کرد.

ورزش همواره از سیاست و اختلافات سیاسی خارج از میدان‌های ورزشی ضربات جبران ناپذیری خورده است. تجزیه صربستان و حتی شوروی سابق که با تجزیه شدنش چند تیم بسیار ضعیف را به فوتبال جهان اضافه کرد، تنها دلایل این تئوری نیستند و مثال‌های تاریخی مهمی درراه اثبات این مدعا وجود دارد. عدم اهدای مدال توسط هیتلر به جسی اونز در المپیک برلین ، درگیری پلیس یوگسلاوی با زوانیمیر بوبان در زمین بازی، کشتن ۵۲ ورزشکار عراقی به دست عدی فرزند صدام و ... همه و همه مشکلاتی است که گاهی اوقات باعث می‌شود اهالی ورزش بر سیاست نفرین بفرستند و نسبت به عاملی که خودشان هیچ‌ نقشی در آن ندارند اما آن عامل مدام برایشان دردسر ایجاد می‌کند بدبین و بدبین‌تر شوند.

مهدی احمدی