۷ کلید طلایی برای چاق شدن!

▪ کلید اول: با افراد چاق معاشرت کنید؛ به‌ویژه آنهایی که با لذت و هیجان غذا می‌خورند و هر آدم بی‌اشتهایی را به وجد می‌آورند. سعی کنید حداقل تا سومین ساندویچ کباب‌ترکی با آنها …

کلید اول:

با افراد چاق معاشرت کنید؛ به‌ویژه آنهایی که با لذت و هیجان غذا می‌خورند و هر آدم بی‌اشتهایی را به وجد می‌آورند. سعی کنید حداقل تا سومین ساندویچ کباب‌ترکی با آنها همراه باشید. خدا به همه ظرفیت بدهد...

کلید دوم:

مغز شما حداقل تا بیست دقیقه توجیه نیست که شما چیزی خورده‌اید و ممکن است سیر باشید. پس از شروع غذا تا بیست دقیقه وقت دارید هرچه می‌توانید فقط قورت بدهید. از دقیقه‌ بیستم به بعد، می‌توانید غذا را بجوید تا روی مغز و هرچه فرمان سیری هست، کم بشود.

کلید سوم:

هندی‌ها ضرب‌المثلی دارند که می‌گوید سکته کردن بهتر از هرگز نخوردن است. اگر می‌خواهید یک چاق موفق باشید، سعی کنید هرطور شده نگرانی‌ها را دور بیندازید. آدم‌های چاق یا در حال چاق شدن، نباید نگران سلامتی و این مسایل قدیمی باشند. یادتان باشد شما می‌توانید مشتری دایمی و دوست‌داشتنی بعضی دکترها باشید.

کلید چهارم:

وزن‌تان را فراموش کنید. معیار سلامتی و چاقی را همه می‌دانند که همان شکم برآمده است. یک چاق موفق هرگز وزنش را کنترل نمی‌کند، مگر آنکه بخواهد روحیه تازه‌ای در راستای افزایش وزنش به‌ دست بیاورد. من شخصا آدم‌های بزرگی را می‌شناسم که سال‌هاست نمی‌دانند چند کیلوگرم وزن‌ دارند. خوشبختی که به این ارقام نیست.

کلید پنجم:

نان غذای اساسی همه ماست. یک چاق موفق هرگز از نان غفلت نمی‌کند. شجاعت داشته باشید و حتی پیتزا یا ساندویچ را با نان اضافی بخورید. این حرکت هم به افزایش وزن شما کمک می‌کند و هم حرکتی تبلیغی برای گسترش فرهنگ نان خوردن است.

کلید ششم:

ورزش برای چاقی، سمی مهلک است. فریب حرف‌های عده‌ای حسود را نخورید که چون نمی‌توانند بزرگی شما را ببینند، دایما شما را به تحرکات مشکوک و اضافی دعوت می‌کنند. کرامت و آبروی خودتان را با دویدن و تکان خوردن‌های بیهوده خدشه‌دار نکنید و به همه نشان بدهید که بزرگی انسان به یک‌جا نشستن اوست. مگر خیلی‌ها برای این مدیر نمی‌شوند که همیشه فقط پشت میز باشند؟

کلید هفتم:

پله‌ها را فراموش کنید. موفق‌ترین چاق همه زندگی من، دوستی بود که وقتی برای ثبت‌نام در رشته محبوبش و در مقطع دکترا به دانشگاه تازه رفت، فقط به این دلیل که گروه تحصیلات تکمیلی طبقه سوم بود و آسانسوری هم وجود نداشت، برای همیشه از ادامه تحصیل منصرف شد. هر ساختمانی حتی اگر فقط دوطبقه داشته باشد، بدون آسانسور، توهین‌آمیز است. برای فرهنگ ممنوعیت پله باید همگی تلاش کنیم.

جلال سمیعی