مشاهیر علمی

● علی جوان
علی جوان متولد تهران است. وی در سال ۱۹۴۹ به آمریکا رفت و چندی بعد دکترای خود را از دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک دریافت کرد.
اسناد مربوط به زندگینامهٔ دکتر علی جوان …

علی جوان

علی جوان متولد تهران است. وی در سال ۱۹۴۹ به آمریکا رفت و چندی بعد دکترای خود را از دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک دریافت کرد.

اسناد مربوط به زندگینامهٔ دکتر علی جوان پروفسور فیزیک در مؤسسه تکنولوژی ماساچوست است. زمانی که علی جوان دکترای خود را در سال ۱۹۵۴ زیرنظر چارلز تاونز دریافت کرد، مدرک فوق دکترای خود را نیز از دانشگاه کلمبیا گرفت و در دسامبر ۱۹۵۸ شروع به کار با تیم تحقیقاتی شرکت تلفن بل کرد، وی از سال ۱۹۶۱ به عضویت انستیتوی تحقیقاتی ماساچوست درآمد.

علی جوان اولین بار «لیزرگازی» را در دوازدهم دسامبر سال ۱۹۶۰ اختراع کرد و روز بعد او لیزرگازی را به وسیله فرستادن پیغامی تلفنی امتحان کرد.

با گذشت چهل سال اکنون ارتباطات به وسیله لیزر به صورت خیلی عادی درآمده و از آن در صنایع اینترنتی استفاده‌های بسیار می‌شود. شاید لیزر یکی از بزرگ‌ترین اختراعات تکنولوژی امروز باشد.

پروفسور جوان در طی سال‌ها باعث پیشرفت در صنایع الکترونیک شده است. دکتر علی جوان هنوز هم به طور مستمر درگیر اختراعات جدید است و پیش‌بینی می‌کند که روزی به جای مگاهرتز رادیویی، گیگاهرتزهای لیزری جایگزین کرد.

وی در آزمایشگاه خود واقع در دانشگاه ماساچوست آمریکا، بزرگ‌ترین آزمایشگاه تحقیقاتی را در طی سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ ایجاد کرد. خیلی از پیشرفت‌های ناگهانی در صنعت لیزر در این آزمایشگاه انجام گرفت.

ارنست رادرفورد

ارنست رادرفورد در تاریخ ۳۰ اوت سال ۱۸۷۱ در حومه برایت واتر شهر نلسون واقع در ساحل شمالی جزیره جنوبی زلاندنو به دنیا آمد.

علاقه‌مندی رادرفورد به علوم خیلی زود آشکار شد. او ده ساله بود که کتابی پرطرفدار به نام «خواندنی‌های اولیه فیزیک» توجه او را جلب کرد. رادرفورد جوان سخت شیفتهٔ آن کتاب شد. وی ۱۶ ساله بود که نخستین بورس تحصیلی را در سال ۱۸۸۷ به دست آورد.

بورس تحصیلی بعدی او را قادر به ثبت نام در کالج کنتربوری می‌کرد. وی رشته‌های تحصیلی اصلی خود را فیزیک و ریاضیات انتخاب کرد.

رادرفورد در پایان دورهٔ آموزشی سه سالهٔ خود درجه کارشناسی ریاضی و فیزیک – ریاضی و به طور کلی علوم فیزیکی به پایان رسانید و در پی انتشار دو مقاله مهم درباره فعالیت تشعشعی مواد در سال ۱۸۹۵ در گزینش جایزه مهمی به شکل یک بورس تحصیلی دریافت کرد.

مقررات اعطای جایزه حق انتخاب مؤسسهٔ آموزشی را به خود برنده جایزه می‌داد که رادرفورد را به آزمایشگاه کاوندیش دانشگاه کمبریج آورد و در آنجا تحت مدیریت جی.جی. تامسون مشغول به کار شد.

رادرفورد در اوایل کار تحقیقاتی خود با انجام آزمایشی که ایدهٔ خود او بود دو تابش رادیواکتیوی ناهمانند را شناسایی کرد و آنها را آلفا و بتا نامید.

رادرفورد در سال ۱۹۰۳ به عضویت انجمن سلطنتی لندن درآمد و در سال ۱۹۰۴ اولین کتاب خود به نام «فعالیت تشعشعی» را که امروزه از کتب کلاسیک نوشته شده در آن زمینه شناخته می‌شود، منتشر کرد.

او در سال ۱۹۰۷ به انگلستان بازگشت تا تصدی مقام مذکور را در دانشگاه منچستر به عهده بگیرد. رادرفورد در آن دانشگاه رهبر گروهی شد که به سرعت دست به کار تدوین نظریه‌های تازه درباره ساختار اتم شدند. او جوایز و نشان‌های زیادی دریافت کرد و با دریافت جایزه نوبل سال ۱۹۰۷ در شیمی به نقطه اوج رسید. رادرفورد در سال ۱۹۳۷ در سن ۶۶ سالگی درگذشت. سهم رادرفورد درشکل‌گیری و درک کنونی ما از ماهیت ماده از هرکس دیگری بیشتر است.

او آشکارا بزرگ‌ترین فیزیکدان آزمایشگر زمان خود بود و از زمان مایکل فارادی به بعد دیگر فیزیکدان آزمایشگری به بزرگی او نیامده است.

ده‌ها انجمن علمی و دانشگاه به او عضویت و درجات دانشگاهی افتخاری دادند. او را پدر انرژی هسته‌ای نامیده‌اند.