خداحافظی یک نام بزرگ دیگر از صحنه فوتبال

وداع از چمن سبز سخت است اما او دوست دارد نامش جاودانه بماند و شرایطی صورت نگیرد که حتی فوتبال یونان هم دست کرد به سینه اش بزند, بدین ترتیب اعلام خداحافظی کرد و به دوستدارانش پیغام داد که تنها یک فصل فرصت دارند هنرنمائی های او را ببینند

زمانی که ۲۲ سال بیشتر نداشت توسط ”پریه‌را“ و ”زاگالو“ به تیم ملی برزیل دعوت شد تا به همراه این تیم در آمریکا، جام جهانی را تجربه کند و با نظاره کردن نمایش ”به‌به‌تو“ و ”روماریو“ که مهاجمان اصلی آن دوره این تیم بودند، بر تجریات خود بیفزاید. برزیل تا بازی نهائی بدون او پیشروی کرد و در دقایق تلف شده وقت اضافه نخست مقابل ایتالیا ”پریه‌را“ دستور به گرم کردن وی داد و خیلی سریع او را وارد زمین کرد. دفاع ایتالیا متشکل از ”باره‌سی“، ”مالدینی“، ”کاستاکورتا“ و ”تاسوتیش بود که همچون سدی محکم و نفوذناپذیر برای مهاجمان برزیلی صف‌آرائی کرده بودند و هر حمله‌ای را بی‌پاسخ می‌گذاشتند و هر بار مردان تیم قهرمان دست خالی به زمین خود بازمی‌گشتند. ”پریه‌را“ از این جوان تکنیکی و پرانرژی خواست با حرکت عرضی پشت محوطه جریمه حریف، مدافعان تیم مقابل را وادار به خطا کرده و تمرکز آنها را بگیرد تا چنانچه شرایط فراهم شد، در کوتاه‌ترین زمان با بازیسازی وی به دروازه حریف برسد، ضمن اینکه قدرت نهفته‌ای در پای چپش بود که اگر فرصت شوتزنی پیدا می‌کرد، قطعاً دروازه ”پالیوکا“ سنگربان وقت آن تیم را باز می‌کرد.

به هر حال تلاش او هم ثمری نداشت و بازی با تساوی با پایان رسید و به ضربات پنالتی کشیده شد که ایتالیا در دومین دوره پی‌درپی مقابل تیم‌های آمریکای ‌لاتین در ضربات پنالتی مغلوب شد و به‌عنوان نایب‌قهرمانی اکتفاء کرد.

در آن مسابقه ”پائولو مالدینی“ مأمور مهار وی بود که تا حد زیادی هم موفق عمل کرد و جالب اینکه هیچ‌کدام فکر نمی‌کردند روزی با هم در باشگاه میلان همبازی شوند. فتح قهرمانی جهان در آن سن و سال مشتریان زیادی برایش در پی داشت که تصمیم گرفت ”بارسلونا“ از اسپانیا را انتخاب کند، چرا که همیشه بهترین پذیرای بازیکنان برزیلی بوده و سابقه نداشته بازیکنی از این کشور با ناکامی توکمپ را ترک کنند. او در ”بارسا“ همچونن برلیان انگشتری می‌درخشید و نمایش بسیار فوق‌العاده‌ای داشت و جام‌های متبری را در داخل اسپانیا فتح کرد.

در همان هنگام یعنی در سال ۱۹۹۹ به‌عنوان بهترین بازیکن اروپا و جهان لقب گرفت و ضربات مرگبار او در بسیاری از بازی‌ها نتایج را به نفع مردان ایالت کاتالان تغییر می‌داد. او در ترکیب تیم اعزامی به جام جهانی ۲۰۰۲ نقش اصلی خود را بر عهده گرفت و اگر در کنار ”رونالدو“ نبود، هرگز برزیل به پنجمین عنوان قهرمانی جهان نمی‌رسید. در خاور دور هنر ناب او را همگان دیده‌اند و به واقع با پاس‌های طلائی خود زمینه‌ساز آقای گلی ”رونی“ را فراهم کرد.

درخشش و تداوم در بازی‌هایش سبب شد مسئولان میلان او را به خدمت بگیرند تا بازی در دومین تیم بزرگ اروپائی را تجربه کنند و تصور عمومی بر این بود که او لیدر میلانی‌ها لقب گیرد اما ”لئوناردو“ مدیر برزیلی و مسئول استعدادیابی این باشگاه، ”کاکا“ ستاره جوان این کشور را به ”سن‌سیرو“ آورد. ”کاکا“ آنقدر در تمرینات فوق‌العاده و باانگیره کار کرد که ”آنچلوتی“ ترجیح داد او را در میدان قرار دهد و بدین‌ترتیب بازیکن بزرگ برزیلی و محجوبی که تصور می‌شد شاهکارهای فوتبالش را در این تیم ادامه دهد، با حسرت فراوان از روی نیمکت بازی‌ها را دنبال می‌کرد تا سرانجام میلان قتلگاه او لقب گیرد. وی در حال محو شدن بود که ”المپیاکوس“ یونان به سراغش آمد و البته چندین پیشنهاد دیگر داشت اما تصمیم گرفت از نظرها پنهان گردد. برای او دوری از میادین سطح اول فوتبال سخت بود اما جبر زمان را نمی‌توان متوقف کرد.

سرنوشت او را به کشوری باستانی کشاند که قهرمان یورو ۲۰۰۴ لقب گرفته بود و بدین‌ترتیب تنها دلخوش به درخشش در لیگ یونان و تک‌بازی‌های اروپائی بود که همین‌گونه هم شد و او بهترین بازیکن این باشگاه لقب گرفت. برای جام کنفدراسیون‌ها در سال ۲۰۰۵ و جام جهانی ۲۰۰۶، ”پریه‌را“ هیچ‌گونه توجهی به وی نکرد و به سادگی از کنار نامش گذشت تا همگان خلاء حضورش در این تورنمنت را درک کنند. او بهترین محرک برای ”کاکا“ و ”رونالدینیو“ بود که اگر حتی روی نیمکت می‌نشست، می‌توانست کارآئی تیم را بالا ببرد اما ”پریه‌را“ دیگر مثل سابق به او توجهی نداشت و ”جونینیو“ بازیکن تکنیکی ”لیون“ را به وی ترجیح داد و بدین‌ترتیب پرونده بازی‌های ملی او برای همیشه بسته شد.

این مسئله باعث شد در ۳۴ سالگی اعلام کند فصل آینده فوتبال یونان و اروپا آخرین فصلی است که پذیرای او خواهد بود، چرا که دیگر میل و اشتیاقی برای بازی کردن ندارد و تصمیم گرفته در اوج آمادگی از فوتبال خداحافظی کند.

وداع از چمن سبز سخت است اما او دوست دارد نامش جاودانه بماند و شرایطی صورت نگیرد که حتی فوتبال یونان هم دست کرد به سینه‌اش بزند، بدین ترتیب اعلام خداحافظی کرد و به دوستدارانش پیغام داد که تنها یک فصل فرصت دارند هنرنمائی‌های او را ببینند.

آری، ”ریوالدو“ مرد دوست‌داشتنی فوتبال برزیل، قهرمان ۲ جام جهانی در سال ۱۹۹۴ و ۲۰۰۲ و مرد سال اروپا و جهان به سال ۱۹۹۹ و ۲۰۰۲ و مرد سال اروپا و جهان به سال ۱۹۹۹ میلادی، در پایان فصل آینده فوتبال باشگاهی اروپا، از دنیای فوتبال خداحافظی می‌کند و یاد و خاطرات شیرین خود را در قاره سبز بر جای می‌گذارد؛ از شوت‌های استثنائی تا برگردان‌های شیک و زیبا گرفته تا خلق و خوی حرفه‌ای و سیمای دوست‌داشنی‌اش از وی یک چهره بین‌المللی موجه ساخته است و بعید است کسی در سطح جهان از وی به بدی یاد کند.