مسابقه های کشتی آزاد بازی های المپیک ۱۹۷۶ مونترال

تیم ملی کشتی آزاد ایران در سال ۱۹۷۶ برای هشتمین بار در طول تاریخ ورزش خود, در بازیهای المپیک شرکت کرد این بار کانادا میزبان ورزشکاران جهان بود و بازیها در شهر مونترال برگزار گردید

تیم ملی کشتی آزاد ایران در سال ۱۹۷۶ برای هشتمین بار در طول تاریخ ورزش خود، در بازیهای المپیک شرکت کرد. این بار کانادا میزبان ورزشکاران جهان بود و بازیها در شهر مونترال برگزار گردید.

تیم کشتی آزاد ایران با سرمربیگری محمدعلی صنعت کاران، با آمادگی و امیدواری کامل قدم به بازیها گذاشت. از کشتی گیران قدیم، فیلابی پس از دو سال غیبت در وزن ۱۰۰+ کیلو بار دیگر به عضویت تیم ملی در آمده بود. از دیگر کشتی گیران با سابقه، سبحان روحی در ۴۸ کیلو، رمضان خدر در ۵۷ کیلو، محسن فرح وشی در ۶۲ کیلو، محمدرضا نوایی در ۶۸ کیلو، منصور برزگر در ۷۴ کیلو و سوخته سرایی در ۱۰۰ کیلو حضور داشتند. حبیب فتاحی در ۵۲ کیلو،‌ محمدحسن محبی در ۸۲ کیلو و علیرضا سلیمانی در ۹۰ کیلو برای نخستین بار در ترکیب تیم ملی قرار گرفته بودند.

در مونترال، نتیجه تلخ دیگری برای کشتی ایران رقم خورد و تیم ملی مانند مسابقات جهانی ۷۴ و ۷۵ تنها صاحب یک مدال نقره شد. منصور برزگر همانند مسابقات ۷۵، تنها مدال آور ایران بود، با این تفاوت که در مینسک به آشور علی اف باخته بود اما این بار در دیدار نهایی اسیر یک اعجوبه ژاپنی به نام «داته» شد و با ضربه فنی مغلوب گردید. تیم ما از نظر قرعه، یکی از خوش اقبال ترین تیمهای شرکت کننده بود. در این المپیک، همه چیز مطابق دلخواه ما بود و برای شکست هیچ بهانه ای نبود. در مونترال علاوه بر برزگر که مدال نقره گرفت، فرح وشی چهارم و خدر پنجم شدند، در حالیکه اگر کشتی گیران تیم ملی تلاش بیشتری از خود نشان می دادند مسلماً نتایج بهتری حاصل می شد.

● کارنامه کشتی گیران ایران

▪ وزن اول - ۴۸ کیلوگرم (سبحان روحی)

روحی در دور اول، ژرژ فرایس مکزیکی را ضربه فنی کرد. در دور دوم توسط حسن عیسی اف از بلغارستان ضربه فنی شد و در دور سوم ۱۴-۱۳ بر یونگ نام لی از کره شمالی غلبه کرد. روحی در آخرین پیکار خود توسط هوا کیونگ کیم از کره جنوبی ضربه فنی شد و از دور مسابقات کنار رفت. سبحان روحی در سال ۱۹۷۹ در اولین دوره مسابقه های کشتی قهرمانی آسیا در هند مدال برنز گرفت و برای همیشه با کشتی وداع نمود.

▪ وزن دوم - ۵۲ کیلوگرم (حبیب فتاحی)

فتاحی که تنها در همین المپیک در عضویت تیم ملی بود، با یک برد و دو باخت از دور مسابقات حذف شد. وی در دور اول توسط «هه سوپ ژتون» از کره جنوبی ضربه فنی شد در حالیکه تا قبل از ضربه شدن ۱۴-۱۰ از حریف خود جلو بود. در دور دوم با نتیجه ۲۴-۲ (ضربه فنی) جوزپه بوگنانی از ایتالیا را مغلوب کرد و سرانجام در آخرین کشتی خود در حالیکه ۱۰-۱۶ از هنریک گال مجاری پیش بود با ضربه فنی باخت و حذف شد.

▪ وزن سوم - ۵۷ کیلوگرم (رمضان خدر)

خدر که یکی از سه بازمانده تیم ایران از المپیک مونیخ بود و در سال ۱۹۷۴ به مقام نایب قهرمانی جهان رسیده بود، با اندک هوشیاری می توانست حداقل مدال برنز بگیرد اما با کشتی بدی که در دور ششم برابر حریف آلمان شرقی خود گرفت در رده پنجم ایستاد.

خدر در دور اول با نتیجه ۲۲-۵ (ضربه فنی) مایکل باری از کانادا را شکست داد. در دور دوم ۱۸-۱۵ بر آنجل گیگل از رومانی پیروز شد و در دور سوم، ۲۳-۹ (ضربه فنی) یونگ اوک جونگ از کره جنوبی را مغلوب کرد و با یک نمره منفی به دور چهارم رفت. در این دور، رمضان خدر موفق شد با ضربه فنی جرج چاتزیوایندیس از یونان را شکست دهد. پنجمین حریف خدر، میچودوکف از بلغارستان بود. وقت اول را خدر ۳-۲ پشت سر گذاشت و در وقت دوم نتیجه ۷-۷ شد. برتری نسبی خدر در ادامه کشتی دوام نیافت و او سرانجام ۸-۱۲ به این بلغاری باخت. رمضان خدر که با چهار نمره منفی به دور ششم صعود کرده بود، با ضربه فنی شدن مقابل هانس دیتر بروچرت از آلمان شرقی از دست یابی به مدال محروم ماند.

▪ وزن چهارم - ۶۲ کیلوگرم (محسن فرح وشی)

فرح وشی قهرمان ۵۷ کیلوی جهان در سال ۱۹۷۳، در مونترال به وزن ۶۲ کیلو آمد و پنج بار روی تشک رفت و با این که بر نفر سوم (جان دیویس از ایالات متحده) پیروز شد، اما در رده چهارم المپیک ایستاد.

فرح وشی آغاز بدی داشت و اگر در دور اول به وهبی آکداگ از ترکیه (نایب قهرمان المپیک ۷۲) نمی باخت، با توجه به نتایج بعدی که کسب کرد حتماً مدال می گرفت. در دور دوم، با امتیاز برکن کیچی مکاوا از ژاپن پیروز شد. کشتی این دو متعادل بود و چون یک امتیاز کشتی گیر ژاپنی از یک اخطار به دست آمده بود، دست فرح وشی بالا رفت. وی در برابر اوگن بیلر از کانادا ۹-۵ پیروز شد. در دور چهارم استراحت داشت و در دور بعد، طی یک کشتی تماشایی و نفس گیر ۱۸-۱۲ دیویس آمریکایی را نیز شکست داد. فرح وشی در کشتی آخر خود با اویدوف از مغولستان (قهرمان جهان در سالهای ۷۴ و ۷۵) روبرو شد و به علت سه اخطاره شدن بازنده شد و در مکان چهارم قرار گرفت.

▪ وزن پنجم - ۶۸ کیلوگرم (محمدرضا نوایی)

شمس‌الدین سیدعباسی که مدتی قبل از بازیهای المپیک مونترال از محرومیت خارج شده و حتی در مسابقات بین المللی لهستان طلا گرفته بود، برای حضور در المپیک خود را مدعی اول وزن ۶۸ کیلو می پنداشت، اما در جریان پیکارهای انتخابی مغلوب نوایی شد و از راهیابی به تیم ملی بازماند. نوایی که مدال برنز ۶۲ کیلوی جهان در سال ۷۳ را در کارنامه داشت، به یک وزن بالاتر آمده بود. نوایی در دور اول گرهاردویسن برگر را با ضربه فنی (۱۹-۷) شکست داد. طبق مقررات آن زمان هرگاه اختلاف امتیازات در یک کشتی ۱۲ می شد، نتیجه ضربه فنی بود. نوایی در کشتی دوم با ضربه فنی مغلوب کیازر از ایالات متحده شد و در کشتی بعد سرجیوافیزمن از آرژانتین را ضربه فنی کرد. او در دیدار آخر ۱-۱۴ (ضربه فنی) به یاسایورو سوگاوارا از ژاپن باخت و حذف شد.

▪ وزن ششم - ۷۴ کیلوگرم (منصور برزگر)

برزگر تنها افتخارآفرین کشتی ما در مونترال بود که اگر ضعف او در برابر «جی چیروداته) ژاپنی را نادیده بگیریم، وی در سایر کشتی ها نسبت به حریفان برتری داشت. برزگر از نظر قرعه بد اقبال ترین کشتی گیر ایرانی بود که در دور اول با نفر اول جهان در سال ۱۹۷۵ و در دور دوم با نفر دوم جهان در سال ۱۹۷۴ که از شوروی و بلغارستان بودند روبرو شد که البته در هر دو کشتی به پیروزی رسید.

نخستین دیدار برزگر با روسلان آشور علی اف از شوروی یک کشتی جنجالی بود. در سه دقیقه اول برزگر ۳-صفر جلو افتاد. در سه دقیقه دوم، دو بار خاک شد و روی هم رفته کم تلاش نشان داد. در وقت سوم، برزگر دچار خستگی شد و در شرایطی که از یک اخطار و یک خاک دو امتیاز نصیب آشور علی اف کرده بود، به دلیل فشاری که از سگک آشور علی اف به او وارد شد، برزگر نتوانست از روی تشک بلند شود و دقایقی برای مداوا به همان صورت باقی ماند. سپس با یک زیر که از حریف گرفت، نتیجه را ۴-۴ کرد. بعد با گرفتن مچ پای علی اف و برهم زدن تعادل وی، حریف را نیم تیغ کرد و خود در خاک نشست که داوران دو امتیاز کشتی گیر ایرانی را ندادند و آشور علی اف با خاک دیگری که کرد،‌نتیجه را ۵-۴ به نفع خود نمود. اعلام این نتیجه موجب اعتراض رسمی هیئت ایرانی شد و رسیدگی به این اعتراض- از طریق مشاهده فیلم کشتی- ۲۴ ساعت طول کشید که سرانجام برزگر به حق خود رسید و با نتیجه ۶-۵ برنده این کشتی اعلام شد. در دورهای بعد، برزگر یانچو پاولف بلغاری را ۱۱-۵، جوزپه اسپاگنولی ایتالیایی را با ضربه فنی و اورمارک فنلاندی را با ۲۱ امتیاز مغلوب کرد. حریف برزگر در دور پنجم فرد همپل از آلمان شرقی بود. گرچه این کشتی را برزگر ۲-۸ برد، اما در جریان این مسابقه یک باره در کمند حریف اسیر شد و بعد از مقاومت تحسین برانگیز در روی پل، با زیرکی از خطر جست.

برزگر در مرحله نهایی، ابتدا استانلی دزیک آمریکایی را ۱۱-۸ شکست داد، ولی در کشتی با جی چیروداته از ژاپن به علت روحیه نامناسب بخصوص در سه دقیقه آخر، با هجوم این حریف مواجه شد و بعد از آنکه در اوایل وقت سوم داته زیر دو خم از برزگر گرفت، پشت وی را به تشک رساند تا برزگر بر سکوی دوم جهان قرار گیرد.

▪ وزن هفتم - ۸۲ کیلوگرم (محمدحسن محبی)

حسن محبی، کشتی گیر کرمانشاهی، در دور اول توسط استفان کواچ از مجارستان سه اخطاره شد (کواچ در جهانی لوزان ۱۹۷۷ و المپیک ۱۹۸۰ مدال برنز گرفت و سال ۱۹۷۹ در سان دیه گو قهرمان جهان شد). محبی در دور دوم به با تجربه ای به نام هنریک مازور از لهستان ۱۰-۱۳ باخت. محبی در این کشتی با حریف با تجربه لهستانی چهره هجومی داشت و در وقت اول ۳-۲ و در سه دقیقه دوم ۸-۷ عقب افتاده بود. در این وزن جان پترسون مدال طلا گرفت.

▪ وزن هشتم - ۹۰ کیلوگرم (علیرضا سلیمانی)

سلیمانی که برای اولین بار در بازیهای المپیک حضور یافته بود. در دور اول، توسط یوشی یاکی یاتسو از ژاپن ضربه فنی شد. در دور دوم ۲۱-۷ (ضربه فنی) میشل گرانژه فرانسوی را شکست داد و در دور سوم طی ۵۴-۲ دقیقه برابر حریف کوبایی، باربارومورگان ضربه فنی و حذف شد. در این وزن لوان تدیا شویلی کشتی گیر پرصلابت و قدرتمند شوروی که در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ در وزن ۸۲ کیلوگرم برنده مدال طلا شده بود، در این دوره در ۹۰ کیلوگرم قهرمان المپیک شد.

▪ وزن نهم - ۱۰۰ کیلوگرم (رضا سوخته سرایی)

هرچند پیش از حضور در المپیک، سوخته سرایی از امیدهای مسلم کسب مدال محسوب می‌ شد ولی نه تنها مدالی نگرفت، بسیار دور از انتظار و ضعیف ظاهر شد. سوخته سرایی در اولین کشتی خود ۶-۸ به کازوشیمی زو از ژاپن باخت. برهانس اشتراتز از آلمان غربی را ۱۰-۴ مغلوب کرد. در دور سوم، در برابر راسل هلیکسون از ایالات متحده وقت اول را ۵-۱ به سود خود پشت سر گذاشت، اما آنقدر تعلل کرد و کم نفس شد که در وقت سوم، در حالیکه ۸-۱۶ عقب بود توسط هلیکسون ضربه فنی شد و از دور رقابت ها کنار رفت.

● رده بندی غیررسمی تیم ها

۱) شوروی ۴۹ امتیاز

۲) ایالات متحده ۲۹ امتیاز

۳) ژاپن ۲۶ امتیاز

۴) بلغارستان ۲۴ امتیاز

۵) کره جنوبی ۱۲ امتیاز

۶) مغولستان ۱۲ امتیاز

۷) آلمان شرقی ۱۲ امتیاز

۸) ایران ۱۰ امتیاز

● رده بندی نهایی انفرادی وزن های دهگانه

▪ وزن اول (۴۸ کیلوگرم):

۱) حسن عیسی اف (بلغارستان)

۲) رومن دیمیتریف (شوروی)

۳) آکیرا کودو (ژاپن)

۴) گومبوخیشیگ باتار (مغولستان)

۵) هواگیونک کیم (کره جنوبی)

۶) یونگ نام لی (کره شمالی)

۷) کودوسی اوزدمیر (ترکیه)

۸) ویلی هکمن (آلمان غربی)

▪ وزن دوم (۵۲ کیلوگرم):

۱) یوجی تاکادا (ژاپن)

۲) الکساندر ایوانف (شوروی)

۳) هه سوپ ژئون (کره جنوبی)

۴) هنریک گال (مجارستان)

۵) نرمدین سلیموف (بلغارستان)

۶) ولادیسلاوا استچیک (لهستان)

۷) یونگ سون لی (کره شمالی)

۸) الوی آبریو (کوبا)

▪ وزن سوم (۵۷ کیلوگرم):

۱) ولادیمیریومین (شوروی)

۲) هانس دیتربروچرت (آلمان شرقی)

۳) ماسائو آرایی (ژاپن)

۴) میچودوکف (بلغارستان)

۵) رمضان خدر (ایران)

۶) میگوخوئیلو گدوج (مغولستان)

۷) چاتزیوآیندیس (یونان)

۸) زبیگنیو زدزیکی (لهستان)

▪ وزن چهارم (۶۲ کیلوگرم):

۱) جونگ مویانگ (کره جنوبی)

۲) زوگ اویدوف (مغولستان)

۳) جان دیویس (ایالات متحده)

۴) محسن فرح وشی (ایران)

۵) ایوان یانکوف (بلغارستان)

۶) سرگئی تیموفیف (شوروی)

۷) کن کیچی مکاوا (ژاپن)

۸) هلموت استرومف (آلمان شرقی)

▪ وزن پنجم (۶۸ کیلوگرم):

۱) پاول پینی گین (شوروی)

۲) للوید کایزر (ایالات متحده)

۳) یاسابورو ساگاوارا (ژاپن)

۴) دونچو ژکف (بلغارستان)

۵) خوزه راموس (کوبا)

۶) سدن دامبا نازاگدورج (مغولستان)

۷) رامی میرون (اسرائیل)

۸) ابرهارد پروبست (آلمان شرقی)

▪ وزن ششم (۷۴ کیلوگرم):

۱) جی چیروداته (ژاپن)

۲) منصور برزگر (ایران)

۳) استانلی دزی دزیک (ایالات متحده)

۴) روسلان آشور علی اف (شوروی)

۵) مارین پیرچالابو (رومانی)

۶) فرد همپل (آلمان شرقی)

۷) یارمواورمارک (فنلاند)

۸) کی رو ریستوف (یوگسلاوی)

▪ وزن هفتم (۸۲ کیلوگرم):

۱) جان پترسون (ایالات متحده)

۲) ویکتور نوو وییلووف (شوروی)

۳) آدولف سیگر (آلمان غربی)

۴) مهمت اوزون (ترکیه)

۵) اسماعیل آبیلوف (بلغارستان)

۶) هنریک مازور (لهستان)

۷) استفان کواچ (مجارستان)

۸) ماسارو موته گی (ژاپن)

▪ وزن هشتم (۹۰ کیلوگرم):

۱) لوان تدیا شویلی (شوروی)

۲) بنیامین پترسون (ایالات متحده)

۳) استیلیکا مورکوف (رومانی)

۴) هورست اشتوت مایرز (آلمان شرقی)

۵) تری پائیس (کانادا)

۶) پاول کورچوسکی (لهستان)

۷) فرانک آندرسون (سوئد)

۸) باربارومورگان (کوبا)

▪ وزن نهم (۱۰۰ کیلوگرم):

۱) ایوان یاریگین (شوروی)

۲) راسل هیلکسون (ایالات متحده)

۳) دیمو کوستوف (بلغارستان)

۴) پتر دروزدا (چکسلواکی)

۵) خورلو بایان مونیخ (مغولستان)

۶) کازو شیمی زو (ژاپن)

۷) هانس اشتراس (آلمان غربی)

۸) دانیل ورنیک (آرژانتین)

▪ وزن دهم (۱۰۰+ کیلوگرم):

۱) سسلان آندیف (شوروی)

۲) ژوزف بالا (مجارستان)

۳) لادیسلا وشیمون (رومانی)

۴) رولاندگمرکه (آلمان شرقی)

۵) نیکلای دیموف (بلغارستان)

۶) یوری هیده ایسوگای (ژاپن)

۷) مسلم فیلابی (ایران)

۸) ماما دوساخو (سنگال)