شرح کوتاه دو اصطلاح

● ساقی نامه
این گوشه به صورت آموزشی است و توضیحات استاد عباس کاظمی درباره جزییات گوشه ، در میان آن شنیده می شود. این گوشه بعد از کسالت و سکته استاد کاظمی ضبط شده است و به علت مشکل …

ساقی نامه

این گوشه به صورت آموزشی است و توضیحات استاد عباس کاظمی درباره جزییات گوشه ، در میان آن شنیده می شود. این گوشه بعد از کسالت و سکته استاد کاظمی ضبط شده است و به علت مشکل تنفسی بابت مریضی ، آواز کمی سریع تر اجرا شده است.

ساقی نامه را نخستین بار ، فردوسی در شاهنامه ابداع کرده و وزن و گویش حماسی آن مورد اقبال نظامی و دیگر شاعران قرار گرفته است. ساقی نامه های فردوسی در میان شاهنامه ، منبع الهام نظامی ، برای سرودن ساقی نامه های خویش بوده است. وبه همین ترتیب دیگران نیز از نظامی راه جستند و ساقی نامه تبدیل به سبکی در شعر کلاسیک ایران شد.

وجه تسمیه واژه گوشه در موسیقی اصیل ایرانی :

در تعزیه و تعزیه خوانی ، هر کس دارای وظایفی بوده است. تعزیه گردان ها ( کارگردان های امروزی ! ) معمولا نقش " شمر " را در صحنه اجرا می کردند و شرح وظایف دیگران نیز به عهده آنان بوده است. هر کسی در صحنه تعزیه ، جا و مکان مخصوص به خود را داشته و در "گوشه ای" از صحنه ، برای ایفای نقش خود می ایستاد. که نقش خود را با آواز مربوطه ، اجرا می کرد.

مثلا حضرت زینب " دشتی " و حضرت عباس " چهارگاه " می خواند. برای جلوگیری از اشتباه ، هر ? گوشه ? صحنه ، آواز مخصوص به خود را داشت و تعزیه گردان ، اجرای هر گوشه را به عهده یک نفر می گذاشت.