روزه آخری‌ها!

روزه اولی ها با هزار شور و اشتیاق جشن تکلیف خود را عاشقانه برگزار می کنند و پا به جهان آدم بزرگ های خوب می گذارند. آدم بزرگ هایی که تنها مسن نیستند بلکه بزرگ هم هستند، در هر سنی …

روزه اولی ها با هزار شور و اشتیاق جشن تکلیف خود را عاشقانه برگزار می کنند و پا به جهان آدم بزرگ های خوب می گذارند. آدم بزرگ هایی که تنها مسن نیستند بلکه بزرگ هم هستند، در هر سنی که باشند. روزه اولی ها هم از همین اول باید خود را به جاده بزرگی برسانند و با شتاب افزون تر بکوشند بزرگ شوند حتی پیش از آن که سن و سالی بیابند و مسن شوند. روزه اولی ها توانی افزون دارند و دلی خالص و چشمی پاک و شوقی بی نهایت. اینان در آغاز خوبی هستند اما روزه اولی ها تنها گروه روزه دار نیستند بله گروه های دیگری هم هستند که سال ها روزه می گیرند و از جمله « روزه آخری ها»، بله روزه آخری ها یعنی کسانی که شاید همین امروز، آخرین باری باشد که لب از طعام و شراب فرو می بندند و آخرین سفره افطاری باشد که می بینند و شاید سحر فردا را نبینند. این «روزه آخری ها» را بر اساس شناسنامه نمی توان شناخت، برخلاف روزه اولی ها که باید بر اساس سال تولدشان و به گواه شناسنامه هاشان آن ها را شناخت. «روزه آخری ها» شاید حتی از میان «روزه اولی ها» می با شند و شاید از میان دیگر گروه ها. شاید ... شاید من و تو، روزه آخری باشیم.بله، تعجب نکنید و نکنیم. کسی تضمین نداده است حتی لحظه ای دیگر را زنده بمانیم چه رسد به روز دیگر و ماه دیگر و سال دیگر. پس خوب است خود را «روزه آخری» حساب کنیم تا حساب و کتاب زندگی بیشتر دست مان بیاید.

این طوری محاسبه کنیم که شاید این ماه، آخرین رمضان ما باشد و حتی همین امروز، آخرین روزه ما. خب این محاسبه، رفتار ما را جور دیگری مهندسی خواهد کرد. جوری که هر چیز سر جای خود باشد. بر اساس این مهندسی، ما پایان روز را پایان عمر خود فرض خواهیم کرد و هیچ کار امروز را به فردا وا نخواهیم گذاشت. به ویژه به تسویه «حق الناس» همت خواهیم کرد تا در کنار ادای حق ا... بتوانیم کارنامه قابل قبولی با خود به سرای باقی ببریم. دل ها را چنان از قهر و کینه خالی خواهیم کرد که نگاه هامان پیغام این اتفاق خوب را به هر رهگذری بدهد. مهربان خواهیم شد، مهربان مهربان تا جویباری از مهر راه بیفتد و هر کس بتواند در زلال آن جان بشوید. بر زمین نه به تکبر و غرور بلکه چون خورشید به گاه غروب راه خواهیم رفت.

دریادل خواهیم شد برای جوانمردی کردن با مردمان و دلمان تنگ خواهد شد برای هر کس حتی یک بار با او چشم در چشم شده باشیم. آخرین روز را، به دیدار خویشان خواهیم رفت به سلام و صلوات هم خواهیم رفت تا زیبایی صله رحم، رحمت خداوند را بر همه ببارد و ... در یک کلام اگر یک «روزه آخری» باشیم و این ظرافت را درک کنیم به فهم «موتوا قبل ان تموتوا...» خواهیم رسید و آن وقت «حاسبوا قبل ان تحاسبوا» در رفتار ما عینیت خواهد یافت.چه کسانی که به فهم مرگ قبل از وقوع مرگ برسند، زندگی را جور دیگر خواهند دید و در این جور دیگر دیدن، خود از خویش حساب خواهند کشید و پاسخ خواهند گرفت تا قبل از آن که به روز حساب برسند، حساب و کتاب خود را درست کنند. ما هم اگر به این جا برسیم، هر نفسی که فرو می بریم، ممد حیات معرفتی و اعتقادی خواهد بود و چون نفس بر می آوریم، فرحناکی جان و فرح جهان را پیامد خواهد داشت ...پس خود را روزه آخری به حساب آوریم تا زندگی ما کتاب زیبایی ها شود...

رهگذر