در نا به هنگام پاییز

حضور بی حضور می شود
و می روید
بر سینه ی کوهپایه قله
به نا گاه که
زرد خوشه های خرداد
آوازشان سبز است
و چه زیباست
تابیدن در هجران ماه
وقتی ماه تو باشی
در حیرتم
آنسان که غروبت طلو …

حضور بی حضور می شود

و می روید

بر سینه ی کوهپایه قله

به نا گاه که

زرد خوشه های خرداد

آوازشان سبز است

و چه زیباست

تابیدن در هجران ماه

وقتی ماه تو باشی

در حیرتم

آنسان که غروبت طلو ع میکند در فلق

با ید نوشت

آن سالنامه ی درد را

اما آنسوتر از آسمان

آنجا

همانجا که زمستان کم کم بهار می شود

و فروردین در نا به هنگام پاییز متولد

و باید گفت

از آن دلشوره ها

که در چشم تابستان بهمن می شوند .

شعر از استاد عابدین پاپی