بخشیدن چیست

بخشش و گذشت حقیقی به آسانی محقق نمی شود, چرا که فرآیند بخشیدن معمولا پس از فائق آمدن بر ضربه روحی وارده و فروکش کردن نسبی خشم و دل شکستگی اولیه آغاز می شود

بخشش و گذشت حقیقی به آسانی محقق نمی‌شود، چرا که فرآیند بخشیدن معمولا پس از فائق‌آمدن بر ضربه روحی وارده و فروکش کردن نسبی خشم و دل‌شکستگی اولیه آغاز می‌شود. بخشایندگی عبارت است از رها کردن احساس آزردگی و خصومت با خطاکار و توجه کمتر به ماجراجویی که موجب رنجش شده و بخش قابل ملاحظه‌ای از وقت فرد رنجیده را به خود مشغول داشته است. زمانی می‌توان گفت عفو و بخشایش حقیقتا صورت گرفته که فرد آسیب دیده، رشته زندگی را از نو به دست گیرد و به شیوه‌ای سالم و سازنده، حرکت به پیش را آغاز کند.فرد با بخشش در حقیقت بلند نظری زیادی از خود نشان می‌دهد، البته ممکن است در ضمن آن احساس کند به او به شدت بی‌احترامی شده‌است، اما تلاش همزمان برای درک انگیزه خطاکار و بررسی اینکه انگیزه او تا چه حد از نامقبول بودن رفتارش می‌کاهد، عمل بزرگوارانه‌ای است. با این اقدام شجاعانه و احترام‌برانگیز نشان می‌دهد که قادر به حل مساله است. هیچ‌کس نمی‌تواند ما را به اصرار به بخشیدن فردی وادارد که با ما بدرفتاری کرده، اما به خاطر آسایش و سلامتی خودمان عاقلانه نیست که کماکان عصبانی و برآشفته بمانیم و به خطاکار اجازه دهیم به رنجاندن و عذاب دادن ما ادامه دهد.

● مصمم برای بخشیدن

بخشایش حقیقی به آسانی محقق نمی‌شود. فرآیند بخشایش معمولا پس از فائق آمدن بر ضربه روحی وارده آغاز می‌شود، یا احتمالا پس از زمانی که قربانی کنارآمدن با آن احساسات را یاد گرفت و توانست آنها را با استفاده از شیوه هایی مهار کند. وقتی کسی می‌گوید که فردی را خواهد بخشید، معنی واقعی کلامش این است که مایل است او را ببخشد. او به این ترتیب خود را ملزم به برداشتن اولین قدم برای طی کردن فرآیند بخشایش می‌کند. به عبارتی می‌توان گفت احساس و طرز تلقی قربانی دچار تحول شده‌است. در این حالت قربانی به این نتیجه می‌رسد غالبا هم به صورت ناگهانی که ادامه وضعیت فعلی هیچ نفعی برایش ندارد و چه‌بسا که بگوید خطاکار را بخشیده است. با این حال اقرار زبانی به بخشیدن به معنای تحقق قطعی بخشش نیست.

● انگیزه‌ای برای بخشیدن

احساس گناه محرکی بی‌نظیر است. وقتی در موردی احساس گناه می‌کنیم این احساس از درون ما را می‌خورد و سوهان روحی است که آن قدر تحریکمان می‌کند، تا فکری برایش بکنیم. داشتن نوعی احساس گناه در مورد قصور طولانی ما در بخشیدن اگر چه باید اذعان کرد که چنین احساسی احتمالا بسیار ضعیف خواهد بود نقش مهمی در تداوم تلاش بزرگوارانه مان برای بخشیدن طرف مقابل دارد. در این مرحله به یاد آوردن وضعیت‌هایی که در آنها نقش خطاکار را داشته و بخشیده شده‌اید، بسیار سودمند است همه ما می‌توانیم وقایعی از این دست احتمالا مربوط به دوران کودکی‌مان را به یاد بیاوریم. اعتراف به این حقیقت که در گذشته موجب رنجش دیگران شده اید.تمرین بسیار فروتنانه‌ای است.

● خطا کاران نیازمند بخشایش

برای اکثریت ما،بخشیده شدن احساس آرامشی بی‌حد و حساب و احساس امتنان نسبت به شخصی که ما را بخشیده است به همراه دارد که بسیار دلنشین است. این آرامشی که احساس می‌کنیم به ما می‌فهماند که ما هم، در مقام خطا کار رنج برده‌ایم. تا قبل از رسیدن به این مرحله، باور رایج میان قربانی‌ها این است که آنها تنها کسانی هستند که در جریان آن واقعه رنج می‌برند، حال آنکه در اکثر موارد خطاکار نیز در رنج و عذاب است. خطاکار بر حسب چگونگی تعبیرش از و ضعیت، ممکن است احساس گناه، رنجیدگی یا ستمدیدگی کند یا خود را آماج سوتفاهم بداند. گرچه این همیشه و در همه موارد صدق نمی‌کند اما چنین نیست که خطاکار از وضعیت پیش‌آمده رضایت داشته باشد. خطاکار حتی اگر یکدنده تر ازآن باشد که خود اعتراف کند نیاز به بخشیدن دارد.

● عذرخواهی لازم است؟

غالبا این سوال پیش می‌آید که قبل از بخشایش نیازی به اعتراف گناه و معذرت خواهی از جانب خطاکار هست یا نه؟ در یک دنیای ایده آل، افراد خاطی به گناه خود اعتراف می‌کنند، پوزش می‌خواهند و آن گاه بخشیده می‌شوند. بخشش در هر حال مزایای زیادی دارد، حتی در مواردی که اقرار و عذرخواهی خطاکار را در پی نداشته باشد. اگر چه خودداری از اعتراف و طلب پوزش، احیای روابط عادی با خطاکار را تا حدودی دشوارتر می‌کند اما این کار عملی است. برای بسیاری از افراد عذرخواهی به خاطر کاری که انجام داده‌اند به غایت دشوار است به این دلیل ساده که یا بیش از حد یکدنده‌اند یا آن‌قدر اعتماد به نفس ندارند که سختی حاصل از اعتراف به خطا و اظهار تاسف را تحمل کنند. درست همان‌گونه که بخشیدن کسی نیازبه شهامت دارد اعتراف به خطا نیز دل و جرات می‌خواهد.

این کار نیز به‌منزله تصدیق این واقعیت است که شما هم درست مانند دیگرانی که مرتکب اشتباه می‌شوند، جایز الخطا هستید.عذرخواهی می‌تواند علامتی برای بسته شدن پرونده آن ماجرا باشد و به طرفین این امکان را بدهد که به دنبال زندگی عادی خود بروند. عذرخواهی قلم بطلان روی آنچه رخ داده است نمی‌کشد. تا حدودی به متعادل تر شدن روابط میان دو طرف کمک می‌کند.عده‌ای می‌گویند با طی کردن فرآیند بخشش، در مورد رفتار خود به نوعی درون بینی دست می‌یابند و نهایتا بیشتر احساس اعتماد به نفس می‌کنند. خیلی‌ها به کلی و عمیقا تغییر کرده‌اند به خصوص در مواردی که بخشیدن یک خطای بزرگ مطرح بوده است. این عده می‌گویند که نظرشان نسبت به زندگی تا حدودی دگرگون شده؛ آرام تر و منطقی تر شده‌اند و در صورت مواجهه با وضعیت های مشابه کمتر دچار خشم و برآشفتگی خواهند شد.