الگوی عبادت

احمدبن عبدالله از پدرش نقل می کند که گفت: نزد «فضل بن ربیع» (از سران حکومت عباسی) رفتم (در آن وقت که امام موسی کاظم(ع) تحت نظر او بود) دیدم بر پشت بام نشسته است، به من گفت: بیا اینجا به این …

احمدبن عبدالله از پدرش نقل می کند که گفت: نزد «فضل بن ربیع» (از سران حکومت عباسی) رفتم (در آن وقت که امام موسی کاظم(ع) تحت نظر او بود) دیدم بر پشت بام نشسته است، به من گفت: بیا اینجا به این خانه نگاه کن ببین چه می بینی؟ رفتم، دیدم و گفتم: یک لباس افتاده می بینم، گفت: خوب نگاه کن، خوب نگاه کردم، گفتم: مردی را در حال سجده می بینم. گفت: آیا این مرد را می شناسی؟ این موسی بن جعفر(ع) است، که شب و روز او را در این حال می بینم، او نماز صبح را در اول وقت می خواند، سپس تعقیب نماز را می خواند تا خورشید طلوع کند، سپس به سجده می افتد و همچنان در سجده است تا ظهر شود، کسی را وکیل کرده که وقت نماز را به او خبر دهد، وقتی که از ناحیه او باخبر می شد که ظهر شده بلند می شد و بدون تجدیدوضو، نماز می خواند (معلوم می شود که از صبح تا ظهر خوابش نبرده است) وقتی شب می شود پس از نماز عشا، غذایی میل می کند، سپس تجدیدوضو نموده و به سجده می افتد و همواره در دل شب نماز می خواند تا طلوع فجر.

از بعضی از مأمورین بسیار شنیدم که آن حضرت در دعایش می گفت: «خدایا من از تو می خواستم فراغت و فرصتی برای عبادت تو بیابم، خواسته ام را برآوردی. تو را براین کار حمد و سپاس می گویم». و در سجده خود می گفت: قبح الذنب من عبدک فلیحسن العفو و التجاوز من عندک «زشت است گناه از بنده تو، پس عفو و گذشت نیک از جانب تو می باشد» و از دعاهای معروف او است: «اللهم انی اسالک الراحه عندالموت و العفو عندالحساب»۱

۱-مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۳۱۸