ادبیات وحدت

آدمها از یک بطن، از یک مادر و یک پدراند. «یک جا»نشین اند. یعنی همه به روی کره ای به نام نامی زمین زندگی می کنند؛ اهل یک محله اند. با این وصف و با وجود همه شباهتهای پیدا و پنهان، آدمها …

آدمها از یک بطن، از یک مادر و یک پدراند. «یک جا»نشین اند. یعنی همه به روی کره ای به نام نامی زمین زندگی می کنند؛ اهل یک محله اند. با این وصف و با وجود همه شباهتهای پیدا و پنهان، آدمها از یکدیگر دوری می جویند، دور افتاده اند و یا دوراند.

تنوع سلایق و گوناگونی باورها و افقهای بینش و غایات، بیشتر از رنگارنگی نامها و ریشه های قومی و نژادی و تفاوتهای زبانی، آدمها را به فاصله گیری از یکدیگر و گاه از خود وجودی شان وا می دارد.

به عبارتی؛ اگر تنها در یک مصداق جمع نقیضین محال نباشد، آن مصداق؛ بودن آدمها در کنار هم در عین فاصله داشتن از یکدیگر است.

در این میان اما از یک پدیده اعجازآمیز نمی توان غفلت کرد. آنجا که دلها به موجب دغدغه های والای انسانی و آرا و باورهای الهی، یگانگی و همسانی پیدا می کنند، به تعبیر بزرگی زبان ها یکی می شود و فراتر از این، گام ها نیز هم جهت و هماهنگ به پیش می روند ، همه این رویدادها، در قالب ادبیات وحدت جلوه ای بیرونی می یابد.

ادبیات وحدت دربرگیرنده اشعار، شعارها، نبشته ها و خواستهای به فریاد و تصویر آمده مشترکی است. هر اندازه دغدغه های انسانی و باورهای الهی سبب ساز وحدت ،در عمق جان و دل و ذهن وحدت کنندگان ریشه دوانده باشد؛ درخت وحدت تناورتر است و به قدر این تناوری، ادبیات وحدت جدی تر، غنی تر و پایاست.

در روز نهم دی، در خیابان های تهران، نمایشی پرشکوه از «ادبیات وحدت» پا گرفت. رویدادی در تقابل با فتنه گری و عاشوراستیزی فتنه گران و فتنه جویان!

باید گفت؛ چنین رویدادی به سهم خود، کلیت ادبیات یک قوم، یک ملت و یک سرزمین را متاثر می سازد. چنان که ادبیات وحدت برآمده از نهضت انقلاب اسلامی، ادبیات را رو به زایش ادبیات پایداری دگرگون نمود.

یادمان باشد ادبیات پویا و زاینده، بخشی از رسالت تاریخی ملت پویاست.

شاخصی که میزان درک و معناپذیری یک ملت را نمایان می سازد. از این رو می توان گفت ادبیات وحدت یک واقعیت جریان ساز ادبی و اجتماعی و سیاسی است که قابلیت انکار ندارد!

پژمان کریمی