داژبال: داستان یک بازندهٔ واقعی

کارگردان: روسن مارشال. فیلمنامه: روسن مارشال. بازیگران: بین استیلر، وینس ون، کریستین تیلور، ریپ تورن، جاستین لانگ، استفن روت، آلن تودیک. مدت: ۹۲ دقیقه.
بن استیلر ادعا می‌کند …

کارگردان: روسن مارشال. فیلمنامه: روسن مارشال. بازیگران: بین استیلر، وینس ون، کریستین تیلور، ریپ تورن، جاستین لانگ، استفن روت، آلن تودیک. مدت: ۹۲ دقیقه.

بن استیلر ادعا می‌کند پرکارترین بازیگر نقش اول سینماست، اما آیا بهتر نیست به کیفیت فیلم‌هائی که بازی می‌کند هم کمی اهمیت بدهد؟

فیلم خانهٔ ما (وحشتناک بود)، پولی از راه می‌رسد (کسالت‌آور)، استارسکی و هاچ (بدک نبود) و حسادت (ای همچین) و همهٔ این فیلم‌ها فقط در سال ۲۰۰۴ و بعد در فاصلهٔ بسیار کمی با فاکرها آشنا شوید دنبالهٔ ملاقات با والدین ساخته شد که در سال ۲۰۰۵ به نمایش درآمد؛ اما وقتی بیشتر توی ذوق‌مان می‌خورد که می‌دانیم او واقعاً می‌تواند بامزه‌تر باشد. با این‌همه، تغییر هویت خودستایانه او در نقش وایت گودمن صاحب یک سالن ورزشی که جنون خودبزرگ‌بینی دارد، به گونه‌ای ناپخته، در حلقه کارهای کمدی او ضعف محسوب می‌شود و در مقایسه، شوخ‌طبعی و تنبلی پیتر لافلور (وان) که مورد علاقه همه است ما را بیشتر به خنده می‌اندازد و بازیگران نقش دوم با بازی‌های ضعیف و خنده‌های عجیب و غریب‌شان سعی دارند بازی‌های بامزه‌ای ارائه دهند.

داستان از این قرار است که موقعیت یک باشگاه ورزشی، که کسب و کار پررونقی هم ندارد با ورود باشگاه رقیب‌اش با ابزار و وسایل پیشرفته و مدیریت ضعیف، به خطر می‌افتد. بدهی‌های جورواجور باعث می‌شود که پیتر لافلور مشتری‌های ورزشگاه‌اش را به نفع رقیب که کارش بیشتر رونق می‌گیرد، از دست بدهد. (شعار رقیب این است: ما بهتر از شما هستیم و این را می‌دانیم.) تنها راهی که باقی می‌ماند وارد کردن تیم ملی ”داژبال“ به میدان و برنده کردن آن در مسابقات لاس‌وگاس است. این مسابقات جایزهٔ نقدی دارد و می‌توان با پول آن بدهی‌ها را پرداخت؛ اما مشکل اساسی اینجاست که کمتر کسی این بازی داژبال را بلد است. در اینجا ”ریپ تورن“ به‌صورت یک شخصیت و بازیکن برجسته وارد ماجرا می‌شود و گروه را رهبری می‌کند. او می‌گوید: ”اگر شما بتوانید به موقع جا خالی بدهید توپ به شما نخواهد خورد.“

این فیلم فاقد پیچیدگی است و ادعای جایزه بردن هم ندارد. همان چیزی است که در ظاهر دیده می‌شود. پر از شوخی‌های ساده و سرراست است و هیچ‌گونه پیرنگی هم ندارد. اگر آن‌را همانطور که هست بپذیرید، از آن لذت خواهید برد. اما اگر بین شما کسی هست که دنبال نکته‌سنجی و ظرافت و عمق و ـ خدای ناکرده ـ ذکاوت و زیرکی می‌گردد، به شدت ناامید خواهد شد.