حکومت اسلامی و استدلال امام خمینی ره

امام خمینی ره با رهبری و هدایت انقلاب اسلامی توانست ایران اسلامی را که قرون متمادی در دست دولت های بیگانه گرفتار بود, برهاند و استعمار و چپاول سرمایه های میهن اسلامی را در قبرستان تاریخ تلخ گذشته مدفون نماید

امام خمینی (ره) با رهبری و هدایت انقلاب اسلامی توانست ایران اسلامی را که قرون متمادی در دست دولت‌های بیگانه گرفتار بود، برهاند و استعمار و چپاول سرمایه‌های میهن اسلامی را در قبرستان تاریخ تلخ گذشته مدفون نماید. امام با طرح حکومت اسلامی و احیای حکومت آل رسول‌الله در جامعه اسلامی و زنده کردن ارزش‌های والای اسلامی و خط بطلان کشیدن بر تفکر غلط غربی سکولاریستی ( جدایی دین از سیاست) توانست اقتدار و مثمرثمر واقع بودن حکومت اسلامی را به جهانیان نمایان سازد. امام خمینی (ره) همواره بیانات امام علی (ع) را در امور حکومت‌داری سرلوحه و سرمشق خود قرار می‌داد و به سیره وی در مورد همنوا بودن دین و سیاست اشاره و می‌فرماید: این را که دیانت باید از سیاست جدا باشد و علمای اسلام در امور اجتماعی و سیاسی دخالت نکنند، استعمارگران گفته و شایع کرده‌اند این را بی دین‌ها می‌گویند مگر زمان پیامبر (ص) سیاست از دیانت جدا بود؟... مگر زمان خلفای حق با ناحق، زمان خلافت حضرت امیر (ع) سیاست از دیانت جدا بود؟ دو دستگاه بود؟ این حرف‌ها را استعمارگران و عمال سیاسی درست کرده‌اند تا دین را از تصرف در امور دنیا و از تنظیم جامعه مسلمانان برکنار سازد. امام همچنین باالهام و الگوگیری از نحوه حکومت امام علی (ع) در هدایت جامعه اسلامی می فرماید: «او تمام مقصودش، خدا بود. اصلش این دنیا و این ریاست و اینها در نظر او چیزی نبود مگر اینکه بتواند یک عدلی را در یک دنیا برقرار کند و الا پیش آنها مطرح نبود که یک ریاستی داشته باشند یا خلافتی داشته باشند مگر اینکه بتوانند یک عدلی را اقامه کنند و یک حدی را جاری کنند» یعنی هدف امام از برقراری حکومت از نوع اسلامی آن، برقراری عدالت اجتماعی و رفع شکاف طبقاتی میان اقشار گوناگون جامعه بود. عدالتی که به معنای دقیق کلمه در نتیجه برخی اهمال‌کاری‌های صورت گرفته از سوی دستگاه پهلوی در کشور رنگ باخته بود و عده‌ای اقلیت ناچیز در رفاه و آسایش به سر می‌بردند و از درد مردم مظلوم و نوای آنان خبری نداشتند و انگیزه اصلی امام (ره) از برقراری حکومت اسلامی، رفع تنگناها و تبعیض‌های موجود در جامعه بود. ایشان با اشاره به سخنانی از امیرالمؤمنین می‌فرماید: «خدایا تو خوب می‌دانی که آنچه از سوی ما بود و از ما سر زد برای رقابت و کشمکش در قدرت و ریاست یا برای دستیابی به اموال ناچیز دنیا نبود، بلکه برای این بود که اصول دین روشن تو را برگردانیم و در سرزمین تو اصلاح پدید آوریم تا در نتیجه آن، بندگان ستمدیده‌ات امنیت یابند و حدود تعطیل شده تو اجرا گردد».

با کمی دقت و تفکر در سخنان امام‌خمینی(ره) در می‌یابیم که ایشان با الهام از بیانات امام‌علی(ع) با هدف کسب مقام ومنزلت دنیوی نبوده است و دائم مسئولان را دعوت به خدمت به مردم و حل مشکلات مردم و دلبسته نشدن به پست و مقام دعوت و سفارش می‌کند و سخنان امیرالمؤمنین را به یادها می‌آورد که می‌فرماید: «شما شیعه‌ها همان هستید که می‌گویید من به اندازه این کفش کهنه‌ای که هیچ نمی‌ارزد، امارت شما را به اندازه این برایش ارزش قائل نیستم، مگر اینکه حقی را برقرار کند».

یعنی انگیزه اصلی امام خمینی (ره) از برقراری حکومت اسلامی و اصرار ایشان بر آن صرفاً برقراری عدالت، رفاه و آسایش و توزیع عادلانه ثروت‌های موجود در کشور برای تمامی اقشار جامعه و برخورد با ثروتمندانی که از راه حرام کسب ثروت نموده‌اند و اجرای احکام اسلامی، اجرای حدود الهی بدون اغماض، برابری زندگی و سطح معیشت خود با محرومان و مستضعفان و... بوده است. ایشان در راستای به سر منزل مقصود رساندن اهداف حکومت علوی را در حاکمیت بی‌چون و چرای قانون و رعایت آن از سوی همگان می‌داند، یعنی قانون زمانی دارای ضمانت اجرایی و ارزش خواهد بود که در عمل نیز نسبت به آن عمل شود و با خاطیان قانون از طریق قانون برخورد صورت گیرد. امام (ره) با بینشی که در سایه شکوفایی استعداد خود با تقوا و زهد و به‌عبارت دیگر با عرفان به وجود آمده بود، به احکام اسلامی می‌نگریست.

حضرت امام در بحث زکات می‌فرمایند: به نظر من زکات را باید در یک جا جمع کرد و در اختیار فقیه قرار داد تا به مصرف برساند. مردم هم می‌توانند به مصرف فقرا و کارهای عمومی برسانند« یعنی این بینش که باید زکات نزد فقیه جمع بشود مختص حضرت امام خمینی (ره) بود و این در سایه این اندیشه نوآورانه بود که اسلام برای حکومت آمده است. اسلام صرفاً برای وضع قانون نیامده، بلکه برای اداره جامعه آمده است این بینش، حکومتی است. از طرف دیگر امام فسادها و هنجارشکنی‌های موجود در جامعه را از آن حکومت می‌دانست و معتقد بود که اگر حکومت‌ها فاسد باشند، فساد جامعه را در بر خواهد گرفت و اگر حکومت‌ها صالح باشند، جامعه صالح خواهد بود و امام راحل با توجه به این دو دیدگاه حکومت را در زمان غیبت بر عهده ولی‌فقیه می‌دانست و مردم را دعوت به بسیج جهت حفظ نظام اسلامی می‌نمود و مردم را دائم به هوشیاری در برابر بحران‌هایی که حکومت اسلامی را تهدید ‌می‌کرد، فرا می‌خواند.

در دوران حکومت حضرت علی (ع) ایشان گرفتار جهل دوستان، پیمان‌شکنی عده‌ای سودجو که درصدد تحمیل نمودن برخی خواسته‌های منفعت‌طلبانه و چپاول‌گرانه خود بودند، شدند. امام خمینی در این زمینه می‌فرماید: زمان حضرت امیر(ع) که مواجه بود با آن جنگ‌های داخلی و آن منافق‌هایی که از کفار بدتر هستند و نگذاشتند حکومت شکل بگیرد بطوری که دلخواه باشد. اگر گذاشته بودند، مهلت داده بودند ولو در یک دوره کوتاهی حکومت تحقق پیدا کرده بود. آن الگویی که آنها به عالم نشان می‌دادند برای بشر تا آخر یک درس بزرگی بود و ما باید متأسف باشیم برای این امر که محروم شدیم از یک همچو برکت بزرگی.

امام خمینی در نحوه حکومت‌داری با درس گرفتن از حکومت علوی، تمامی خطرات تهدیدی نظام اسلامی اعم از داخل و خارج کشور را با ایجاد وحدت و انسجام اسلامی توانست با موفقیت خنثی و نظام قدرتمند اسلامی را در برابر دولت‌های استعمارگر و متجاوز بیگانه مستقر نماید. حکومت اسلامی و پیروی از سنت رسول‌الله و اهل بیت (ع) از منظر امام خمینی یعنی حکومت مستضعفین و توده مردم و اجرای عدالت و احکام خداوندی و تقویت روحیه شهادت‌طلبی در جهاد با دشمنان اسلام و خدمت به مردم مستضعف و ستمدیده می‌باشد و هم‌اینک حکومت علوی مستقر در کشور عزیزمان بعنوان الگویی برای ملل آزاده جهان در راستای کسب استقلال و آزادی و امنیت می‌باشد.