۳۰ نوامبر سال ۱۹۷۱ ـ روزی که سه جزیره ایرانی در خلیج فارس به قلمرو میهن باز گردانده شد

در پی توافق با شیخ شارجه، سی ام نوامبر سال ۱۹۷۱ ناوگان ایران جزایر ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را به قلمرو وطن باز گردانید و تنها در یک جزیره مختصر مقاومتی صورت گرفت. …

در پی توافق با شیخ شارجه، سی ام نوامبر سال ۱۹۷۱ ناوگان ایران جزایر ایرانی ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک را به قلمرو وطن باز گردانید و تنها در یک جزیره مختصر مقاومتی صورت گرفت. در جزیره ابو موسی، برادر امیر شارجه از واحدها و مقامات ایرانی استقبال کرد.

مجلس شورای ملی همان روز پس از استماع گزارش امیر عباس هویدا نخست وزیر وقت با دادن رای اعتماد به او بر اقدام نیروی دریایی صحه گذارد، ولی این اقدام در کشورهای عربی مخصوصا عراق با واکنش منفی رو به رو شد. دولت وقت عراق به علامت اعتراض روابط سیاسی خود را با ایران قطع کرد. سوریه، لیبی، کویت، سعودی، ابوظبی و راس الخیمه به ایران اعتراض کردند. امیر راس الخیمه به انگلستان شکایت برد و دولتهای عراق، لیبی، الجزایر، یمن جنوبی (عدن) و کویت برضد ایران به شورای امنیت سازمان ملل شکایت بردند و شورا رسیدگی کرد و ایران با اسناد و شواهد تاریخی، مالکیت بر جزایر را که انگلستان بمانند سایر جزایر خلیج فارس از ایران جدا کرده بود ثابت کرد. انگلستان ۲۶ نوامبر ۱۹۷۰ (درست یک سال پیش از آن) نیروهای خود را از شرق سوئز از جمله خلیج فارس خارج ساخته بودکه ایران فرصت یافت بعضی جزایر خود را پس بگبرد.

معارضه دودمانهای پس از صفویه با انگلستان بر سر سرزمین های ایرانی خلیج فارس همیشه وجود داشت و تنها در قسمتی از دوران قاجارها، ایران به دلیل نداشتن قدرت دریایی موثر سکوت نظامی کرده بود.

انگلستان و از جمله خبرگزاری آن، رویتر، و برخی از رسانه هایش از دو ــ سه دهه پیش از راه کینه جویی و نشان دادن خصومت خود نسبت به ایرانیان و جلب دوستی امارات، خلیج فارس را که از ۲۵ قرن پیش به این نام خوانده می شود «خلیج» و یا خلیج عربی می خوانند که نگارنده این سایت به همین سبب، از تابستان سال۱۹۹۸ رویتر را تحریم کرده است.