قنات میراث زنده ی تاریخ ایران

قنات یا کاریز «کهریز» به راهی که در زیر زمین کنند تا آب از آن جریان یابد می گویند قنات کانالی است که از دیر باز برای مدیریت آب در زیرزمین می ساخته اند, رشته چاهی است که از «چاه مادر» سرچشمه می گیرد و هزارها متر به طول می انجامد که سرانجام آب این قناتها برای شرب و کشت و کار به سطح زمین می رسد ودر جای معینی به روی زمین می آید

بنابر مطالعات تاریخی،هسته‌های اصلی شکل‌گیری نخستین تمدن‌های بشری در کنار منابع آبی بوده‌اند و از این دست تمدن‌ها کم نیستند و می‌توان به تمدن‌های بین‌النهرین و ماوراالنهر و تمدن‌های حاشیه‌ی رودخانه‌های نیل و سند و گنگ اشاره کرد. پرواضح است که آب و دستر‌سی به آن از جمله‌ ابتدایی‌ترین نیاز‌های بشر برای ادامه‌ حیات خویش است لذا ذهن خلاق بشر در طول تاریخ به شیوه‌های گوناگون به کشف راه‌حل‌های بدیع و خلاقانه‌ای برای رفع این نیاز دست یافته است. به هر کدام از این دست‌آوردها که بنگریم شاهد نبوغ، آگاهی، پشتکار، درایت و عشق به سرزمین هستیم.

ایرانیان باستان در چندین هزار سال قبل دست به ابتکار جدیدی زده که آن را قنات یا کهریز نام گذارده‌اند. با این اختراع که در نوع خود در جهان تاکنون بی‌نظیر است، می‌توان مقدار قابل توجهی از آبهای زیرزمینی را جمع آوری کرده و به سطح زمین رساند، که همانند چشمه‌های طبیعی ، آب آن در تمام طول سال بدون هیچ کمکی از درون زمین به سطح آن جاری میگردد

منوچهر، پادشاه ایرانی بیش از ۳ هزار سال پیش دستور داد پیوند دادن لوله‌های چاه و انتقال ثقلی آب‌های زیرزمینی که به آن کاریز (قنات) می‌گفتند را به برزگران بیاموزند.

عنوان	فایل
قنات میراث زنده‌ی تاریخ ایران	application/msword dcd2be853e596140c869476fbe03e665.doc 161 KB	دانلود

سیدکمال غدیری