اثر بخشی نیروی کار با توجه به فرهنگ ملی

از همان روزهای نخستین زندگی، به بچه های آمریکایی درس فردگرایی یا اصالت فرد داده می شود.برعکس، خانواده های ژاپنی به بچه های خود درس "گروه گرایی" می آموزند، و همکاری با گروه، …

از همان روزهای نخستین زندگی، به بچه های آمریکایی درس فردگرایی یا اصالت فرد داده می شود.برعکس، خانواده های ژاپنی به بچه های خود درس "گروه گرایی" می آموزند، و همکاری با گروه، سازش و کنار آمدن با دیگران را به آنها یاد می دهند.سیستم آموزشی آمریکایی بخش مهمی از فعالیت خود را صرف این امور می کند تا به دانش آموزان بیاموزد که چگونه فکر کنند، مسائل را تجزیه و تحلیل نمایند و در هر مورد پرسشهایی را مطرح سازند.ولی در سیستم آموزشی ژاپن، دانش آموزی موفق است که بتواند آموخته ها و واقعیتها را بازگو نماید. این شیوه های متفاوت آموزش بازتاب تفاوتهای فرهنگی است و جای هیچگونه شگفتی نیست که نیروی کار یا مدیران متفاوتی تحویل جامعه شود. یک کارگر نمونه آمریکایی، در مقایسه با ژاپنی، بیشتر رقابتی است و به وجود خود تکیه می کند.اگر کارگران آمریکایی مجبور شوند که به صورت گروهی کار کنند، نمی توانند موثر واقع شوند.آنان ترجیح می دهند که عضو گروه نباشند و کارهای استاندارد شده انجام ندهند در حالی که تصمیمات را بصورت گروهی می گیرند و از نتایج حاصل همگی بهره مند می شوند.

در حین کار در محیطی که تنوع فرهنگی در آن بالاست، مساله تفاوت های فرهنگی و تاثیر آن در نوع ارتباط و کار برایم از اهمیت خاصی برخوارد شده است. این یک واقعیت است که جهت بهره مندی بیشتر از توان نیروهای کار، در نظر داشتن ویژگی های فرهنگی موثر است.

در مورد فرهنگ کار ایرانی، بحث و حدیث بسیار است ولی هنوز خود به جمع بندی کاملی نرسیده ام، این واضح است که ما ایرانیان در کارگروهی ضعف داریم و شاید به نوعی بر ضد آن هم عمل می نماییم.البته هوش بالا و خلاقیت فردی از ویژگی های برجسته افراد ایرانی در کار است که قابل چشم پوشی نیست.

http://mwm۲.blogfa.com/۸۶۰۸.aspx