کتاب‌ها با شخصیت هستند!

ما برای کتاب؛ این جزء مهم دانش افزایی در زندگی آدم‌های امروزی، شخصیت قائل نمی‌شویم.
دیروز یک گونی برنج! حاوی چند جلد کتاب چاپ جدید انتشاراتی در تهران به ما رسید. از این گونی‌های …

ما برای کتاب؛ این جزء مهم دانش افزایی در زندگی آدم‌های امروزی، شخصیت قائل نمی‌شویم.

دیروز یک گونی برنج! حاوی چند جلد کتاب چاپ جدید انتشاراتی در تهران به ما رسید. از این گونی‌های برنج و جعبه‌های موز حاوی کتاب این روزها زیاد به دستمان می‌رسد؛ یک اتفاق هر روزه، بی هیچ کم و کاست. موزهای کتابی و شاید هم کتاب‌های موزی! همه عادت کرده‌اند هم ناشر و هم خواننده کتاب‌ها. کتاب‌ها انگار در این بسته شخصیت داشتند. شده بودند یکپارچه آقا. لباس نو تن کرده بودند. رخت نو که تن کنی در چشم می‌آیی. هیچ‌کس باور نمی‌کرد محصول این بسته کتاب باشد. تقصیری هم نداشتیم. عادت کرده بودیم به گونی‌های برنج و جعبه‌های موز و کیوی!

هیچ توفیری هم ندارد. همین اتفاق را می‌توانید هر روز در گوشه‌ای از میدان انقلاب تهران مشاهده کنید. علتش را می‌خواهید؟ مطمئن باشید که علتش در این خلاصه می‌شود که ما به کتاب به مثابه یک موجود زنده نگاه نمی‌کنیم. کتاب هم لابد میز است. صندلی است یا حتی یک... واقعا جز این است که ما برای این جزء مهم دانش افزایی در زندگی آدم‌های امروزی، شخصیت قائل نمی‌شویم؛ بله شخصیت. مگر از کتاب نمی‌آموزیم؟ پس به ازای صنار که به ما می‌رساند دوزار به این موجود بی نوا احترام بگذاریم.

اما از انصاف نگذریم، صنعت بسته‌بندی کتاب و حتی عرضه کتاب این روزها در ایران تکانی هم خورده است. حداقل خواسته‌ایم که در این مسیر حرکت‌هایی داشته باشیم تا به معیارهای جهانی نزدیک شویم.

نویسنده این یاداشت در ادامه نوشته است: یادم می‌آید چند سال پیشتر که سفری به یکی از کشورهای اطراف ایران داشتم، در کمال ناباوری در لوکس‌ترین نقطه شهر مغازه‌ای لوکس‌تر را دیدم که در میان زرق و برق‌های مختلف، تمامی ویترین خود را به نمایش یک کتاب بسنده کـرده بود. مانند جواهرفروشی‌های تهران که جدیدا یاد گرفته‌اند یک جواهر را به نمایش بگذارند. راستی می‌توان امیدوار بود که کتاب‌ها با شخصیت شوند و ناشران دست از سر گونی‌ها و گونی‌ها دست از سر کتاب‌ها بردارند؟