نقد و بررسی فیلم «عصر روز دهم» آن لحظه های مستند خاطره انگیز

«عصر روز دهم» جز همان جلوه های مستند از عراق و صحنه های مربوط به کوچه بازار نجف و کربلا، نکته مهم و ارجمند دیگری در بر ندارد.
داستان به صورت کاملا «هندی» و از نوع تصادفی اش شکل می گیرد …

«عصر روز دهم» جز همان جلوه های مستند از عراق و صحنه های مربوط به کوچه بازار نجف و کربلا، نکته مهم و ارجمند دیگری در بر ندارد.

داستان به صورت کاملا «هندی» و از نوع تصادفی اش شکل می گیرد و پیش می رود و مابقی اجزای درام هم در همین منظومه به ظهور و بروز می رسد و تعریف دستان و کاراکترها، اساساً دم دستی و کم مایه است و نوعی الگوبرداری از یک داستان گویی دم دستی تر از سینمای هندی است، که در آن می توان منتظر وقوع هر جور اتفاقی بود. در عصر روز دهم، هم به لحاظ داستانی، این حادثه رخ داده است. مثلا این که آدم ها فورا و بی دردسر و سر موقع همدیگر را پیدا می کنند، یا این ها باعث شده که فیلم سمبل شده و جعلی به نظر برسد. که در این مقیاس و آن مختصات رسیده است.

فیلم گرچه دارای ایده خوبی است، که در اتمسفر کنونی اوضاع سیاسی و اجتماعی عراق، قابلیت ها و استعدادهای مناسب و سترگی برای تبدیل شدن به یک ملودرام جذاب مذهبی را داراست. اما در عصر روز دهم این اتفاق رخ نداده است و عامل تعجیل و شاید هم بی تدبیری و سمبل کاری کار را تبدیل به یک فیلم هندی داستانی کرده است. که البته در این موقعیت، جلوه های مذهبی و آئینی فیلم، به صورت خودمختار و جزیره ای جداگانه راه خود را می رود و کارکرد خاص خود را دارد، در این حالت، متن از حواشی جدا می شود و اساساً متن و حاشیه شکل می گیرد. که در اینجا همان درام و مستندهای جذاب عاشورایی است و این اتفاقات به هیچ وجه نباید از یک فیلم سینمایی رخ دهد و منظومه کلی و سیستم یکپارچه اش را این چنین از هم جدا کند و از تاثیر و جذابیت هر یک بکاهد.

بازی نه چندان خوب برخی بازیگران در کنار برخی لحظات تاثیرگذار فیلم، در پیوند با مستندهای آئینی و مذهبی دو شهر عزیز نجف و کربلا، خاصه در لحظات اوج عاشورا، فیلم را مجموعا در موقعیت خطیری قرار داده است.

ای کاش عصر روز دهم با حوصله و تدبیر بهتر و سینمایی تری تدارک دیده می شد تا تبدیل به خاطره ای ماندگار برای تماشاگران شود. که البته حیف!

محمدرضا محقق