سفر به دژ خفته

در سده نوزدهم میلادی قلعه‌های زیادی در کشور آلمان ساخته یا بازسازی شده بود که برخی از آنها تا به امروز پایدار و پابرجا مانده است. یکی از مشهورترین قلعه‌های آن دوره قلعه نوشواینزتین …

در سده نوزدهم میلادی قلعه‌های زیادی در کشور آلمان ساخته یا بازسازی شده بود که برخی از آنها تا به امروز پایدار و پابرجا مانده است. یکی از مشهورترین قلعه‌های آن دوره قلعه نوشواینزتین است.

قلعه نوشواینزتین در سده نوزدهم میلادی یک کاخ رومی بوده که بر تپه‌ای سخت و ناهموار، درست بالای روستایی کوچک در جنوب غربی ایالت بایرن آلمان ساخته شده است. این کاخ توسط یک مقام دولتی به نام لودویگ دوم از باواریا برای خلوتگاهی دنج و ساکت و برای کناره‌گیری از مقامش و به عنوان ادای احترام به ریچارد واگنر سفارش داده شده است.

برخلاف باورهای مردم که فکر می‌کردند لودویگ دوم این کاخ را با بودجه عمومی باواریا ساخته است، او همه هزینه ساخت این بنا را از ثروت شخصی خود پرداخته بود. کاخ به‌طور کلی به عنوان پناهگاهی برای خلوت و استراحت شاه در نظر گرفته شده بود که بر ویرانه‌های دو قلعه قدیمی ساخته شد، اما بنا ‌زمانی ساختش تکمیل شد و گشایش یافت که شاه پیش از آن درگذشته بود. این واقعه سال‌۱۸۸۶ میلادی اتفاق افتاد.

امروزه این کاخ که همانند قلعه محکم است جاذبه‌ای برای گردشگری به حساب می‌آید و تا به امروز بیش از ۶۰میلیون بازدیدکننده داشته است و تعداد بازدیدکنندگان آن در روزهای تابستان به ۶۰۰۰ نفر هم می‌رسد.

قابل توجه این که چند فیلم سینمایی در این قلعه ساخته شده و نیز این قلعه الهام‌بخش ساخت «دیزنی‌لند» یا همان سرزمین دیزنی و «قلعه زیبای خفته» و پس از آن، ساختارهای مشابه آن بوده است. ‌شاه لودویگ دوم از قلعه‌ای که پدرش ساخته و خود دوران کودکی‌اش را در آنجا گذرانده بود برای ساخت قلعه نوشواینزتین الهام گرفت. در سال ۱۸۳۲ میلادی پدر شاه لودویگ دوم ویرانه‌های قلعه‌ای به نام قلعه شوآنستین را خریداری کرد و ساخت کاخی به سبک معماری نو گوتیک را آغاز کرد که به قلعه هوهونشوانگو شناخته می‌شد. این بنا در سال ۱۹۳۷ میلادی به پایان رسید و پس از آن این کاخ اقامتگاه تابستانی خانواده لودویگ شد و پسر بزرگش لودویگ دوم دوران کودکی خود را در این قلعه گذرانده بود.

شاه لودویگ دوم نخستین طرح قلعه خود را در سال ۱۸۵۹‌میلادی در دفتر خاطرات خود ترسیم کرد، در حالی که تنها‌۱۴‌سال داشت.

شاهزاده جوان ‌سال‌۱۹۶۴‌میلادی به پادشاهی رسید و در آن زمان به طور جدی به طراحی قلعه‌ای برای خود پرداخت. نامی که شاه لودویگ دوم برای قلعه خود انتخاب کرده بود نیز قلعه هوهونشوانگو بود، ولی اهالی محل پس از مرگش نام آن را به قلعه نوشواینزتین تغییر دادند.

پی قلعه نوشواینزتین از سنگ است. بدنه قلعه نیز با آجر که در آن زمان از مصالح ساختمانی مرسوم بوده، ساخته شده است و پس از آن با روکشی از سنگ بدنه آن را پوشاندند. برای نمای جلوی قلعه از سنگ آهک سفید استفاده کردند. برای سردر، ستون‌ها، سرستون‌ها و پنجره‌های آن نیز سنگ ماسه‌ای به کار برده‌اند.

این کاخ بجز اتاق‌های خواب و ناهارخوری از اتاق‌های مخصوص بسیاری برخوردار است همچون اتاق موسیقی، اتاق نقاشی و طراحی، شاه‌نشین و.... همه بخش‌های این کاخ از امکانات کامل برخوردار است و دیوار و ستون‌ها با تزئینات بسیار زیبایی پوشانده شده است.

امروزه گردشگران بسیاری با توجه به مشهور بودن قلعه و زیبایی‌های آن به این منطقه سفر می‌کنند و کاربری اصلی این مکان تنها به عنوان کاخ موزه‌ای جهت بازدید گردشگران است.

آرش کیوانی