روشنفکر

● رسالت روشنفکر
روشنفکرکه به مثابه نقارکوب افکار خاموش در قلب جهان هستی است باید نیروی محرکه ای باشد که تمام افکار بی غل وغش را در پیوند با هم قرار دهد وهمه تضادهای فکری را برای …

رسالت روشنفکر

روشنفکرکه به مثابه نقارکوب افکار خاموش در قلب جهان هستی است باید نیروی محرکه ای باشد که تمام افکار بی غل وغش را در پیوند با هم قرار دهد وهمه تضادهای فکری را برای نجات بخشی بشریت حل کند. زیرا شخصیت وی ایجاب می کند تا چرخ ارابه های آزاد اندیشی را به حرکت وا دارد نه اینکه در اثر برخورد با تخت سنگهای خارا ، بلند پروازیهای شریف و امیدهای بی کرانش به ضعف و نقص تبدیل شود و کم کم کار به جایی برسد که عقاید والایش در شعله های آتش به کام مرگ افتد و با عزلت نشینی اش افکار و عقاید دگرگون سازش مثل توده ابرهای یخ زده روی هم کوپه شود و مانند انسانهای گرفتار در خلسه ای از درد به دور خود بپیچد در حالی که روح و جهت حرکت را شناخته و سرشت و سرنوشت انسانهای سوار بر ابرهای وحشی در گرو عقاید اوست انسانهای که در سیاهی افکارشان به دنبال آب حیات اند و خود را بر لبۀ پرتگاهی می بینند که بر روی آن به شکاف زمانه ای می اندیشند که در برابرشان دهان گشوده است.

آدم های که در دنیای از خطرات موجود سیر می کنند و این دنیای خاکی به هیچ رو خطراتی را که برایشان به ارمغان می آورد محدود نمی سازد موجوداتی که غرق در دنیای اندیشه اند و طلوع ناگهانی اندیشه هایشان چندان شگفت انگیزتر از افول شتاب آلودش در اثر بستر زمانی نامناسب نیست نتیجه ای که می خواهم بگیرم این است که دنیای آشفته وسراسر رو به اضمحال،این موجودات خاکی را سخت درگیر نمایش زیبایهای جهان مادی کرده و هر گونه ارتقاء فعالیت را به مدد مهارت و قدرت خلاقشان ربوده و این آدم کهای مصنوعی خودکار با پیکره های خشک و بی روحشان هر یک به دنبال هویت شخصی خویش اند طوری که همواره با نوعی حسرت خوردن ها و چه کنم ها درگیر بوده و این دلمشغولی ها چون تیغی تیز بر روحشان زخم وارد می کند و چهره شان از درد و رنج کج و معوج شده و دست وتن و پاهایشان بر خلاف ظاهرشان داغ زخم های فراوان دارند که در اثر ضربه های هولناک پاره پاره شده اند.

لپ کلام اینکه کنده کاری این زخم های درونی و شناسایی آن به دیگران و در هم شکستن مسائل دردناک دنیوی رسالتی است که برعهده روشنفکر نهاده شده است تا بسان منقل کباب پزی برای بو دادن افکارآرمانی و دگرگون ساز بهره جوید و با توسل بز تمام ابزارهای روانی و مادی موجود، زمین حاصلخیزی برای بسط و توسعه ایدئولوژی های مثبت گردد.

محمد خداشناس گل افشانی