باندی برای هواپیماهای عجول

آشنایی با بزرگترین فرودگاه جهان

فرودگاه ها از زیربنایی ترین سازه ها و بناهای هر شهر هستند که به عنوان شریان های ارتباطی بین نقاط پرجمعیت از آنها استفاده می شود. یکی از عوامل و شاخصه های شناسایی شهرهای توسعه یافته و مدرن نیز تعداد فرودگاه ها و میزان امکانات آنهاست.

اما شناسه های ویژه و مشخصی برای تمایز قائل شدن بین خود فرودگاه ها نیز وجود دارد و گذشته از تعداد پروازهای بین المللی، نداشتن تاخیر در پروازها و ایجاد محیط آرام و امن برای مسافران، استفاده از سبک های نوین معماری و ایجاد امکانات رفاهی جانبی برای مسافران در محیط های مختلف همانند رستوران، کتابخانه، کافی نت و پارکینگ از جمله مواردی است که بسیار به آنها توجه می شود.

با توجه به این ویژگی ها، «فن معماری» این هفته به سراغ فرودگاهی رفته است که در کنار دایر کردن بیشترین تعداد پروازهای بین المللی، از معماری فوق العاده و مدرنی برخوردار است و کتاب جهانی رکوردهای گینس، آن را به عنوان بزرگترین فرودگاه جهان از لحاظ زیربنا و تاسیسات معرفی کرده است.

فرودگاه بین المللی هنگ کنگ که با نام محلی Chek Lap Kok Airport شناخته می شود و در شبه جزیره یی با همین نام در جنوب شرقی چین ساخته شده است، در سال ۱۹۹۸ افتتاح شد و با داشتن سه پایانه هوایی که در هر کدام از آنها، پرواز به ۵۰ کشور دنیا صورت می گیرد، بزرگترین فرودگاه جهان نام گرفت.

این فرودگاه که قابلیت جای دهی و بارگیری سالانه ۳ میلیون تن بار در سال را دارد، به عنوان یکی از ۱۰ نشانه پیشرفت معماری در قرن بیستم معرفی شد و ۱۲ کیلومتر مربع وسعت دارد. بزرگترین ترمینال آن که حدود ۲۵ درصد از مساحت جزیره «لام چائو» را اشغال کرده است، ۹۰۰ هزار متر مربع زمین به خود اختصاص داده و به نظر می رسد یکی از بزرگترین سازه های فعلی در آسیا نیز باشد، زیرا رکورددار قبلی عنوان بزرگترین فرودگاه جهان در کوالالامپور مالزی، ۵۰۰ هزار متر مربع وسعت داشته است.

جالب اینجاست که برای برقراری ارتباط بین ایستگاه های ترمینال های مختلف این فرودگاه، سه خط راه آهن زیرزمینی در نظر گرفته اند که در سالن انتظار هر کدام از آنها، مجسمه هایی به صورت نمادهای فرهنگی و آیینی مردم مشرق زمین از جنس نقره و برنز، طراحی و نصب شده است.

همچنین برای حفاظت فرودگاه از خطرات احتمالی مانند آتش سوزی، ۱۴ ایستگاه آتش نشانی در نظر گرفته شده که هر کدام از آنها با تصاویر ماهواره یی، محوطه کل فرودگاه را زیر نظر می گیرند و از طریق امواج رادیویی GPRS نیز با یکدیگر در ارتباط هستند. گفته می شود ماشین های آتش نشانی این فرودگاه حداکثر ۲ دقیقه پس از روی دادن حریق در هر بخش از ساختمان، در محل حاضر می شوند و انجام وظیفه می کنند.

هزینه تقریبی ساخت این فرودگاه، ۲۰ میلیارد دلار برآورد شده که کار ساخت آن ۶ سال به طول انجامیده است. در ترمینال اول این فرودگاه، دو باند موازی برای حرکت هواپیماها وجود دارد که ۶۰ متر عرض و ۳۸۰۰ متر طول دارند و در هر ساعت قابلیت فرود یا لندینگ ۶۰ هواپیمای مسافربری را فراهم می کنند.

همچنین فروشگاهی برای عرضه لوازم خانگی و محصولات جدید فناوری در ترمینال یک این فرودگاه تعبیه شده و مسافران هنگام ورود به هنگ کنگ یا برای زمان های خروج از آن، می توانند با قیمت هایی جالب از این فروشگاه های داخلی خرید کنند.

مرکز کنترل ترافیک، در مرکز فرودگاه قرار دارد و با چندین کارمند و ۳۶۰ دستگاه کامپیوتر مجهز به امکانات ویژه و نرم افزارهای خاص کنترل ترافیکی، رفت وآمد هواپیماها را بررسی می کنند. ارتفاع برج های دیده بانی این مرکز کنترل ترافیک به طور متوسط ۱۱۶ متر است که روی سقف آنها نیز آنتن های مخابراتی برای مواقع اضطراری و ارتباط با خلبانان نصب شده است.

سقف پارکینگ های این فرودگاه که در آنها به طور کلی ۴۵ هزار ماشین جای می گیرند، به صورت محدب و برآمده طراحی شده تا در زمان بارش باران یا برف های سنگین، ریزش نکند و به ماشین ها هم خسارت نزند.

خیابان باندهای این فرودگاه نیز به صورت هوشمند، سرعت چرخ هواپیماها را کنترل می کنند و در صورت بروز نقص فنی برای هر کدام از هواپیماها و خارج شدن آنها از حالت سرعت متعادل هنگام فرود یا آغاز پرواز، با امواج صوتی به برج مراقبت اطلاع می دهند.

نکته قابل توجه دیگر هم اینجاست که در این فرودگاه، یک مرکز هواشناسی ۲۴ ساعته مستقر است و در آن بیش از ۲۴۰ هواشناس و کارشناس، دائم فعالیت می کنند و هشدارهای لازم را مسوولان فرودگاه و هماهنگ کنندگان پروازها ارائه می دهند.

در این فرودگاه، کمترین استفاده از چوب و مصالح سنتی شده و برای جلوگیری از تخریب هنگام زلزله و بروز خسارت های انسانی، آزمایش های کنترل کیفیت توسط کارشناسان ژاپنی و تایلندی صورت گرفته است.

سیدایمان ضیابری