مروری بر جامهای جهانی گذشته: جام جهانی ۱۹۵۰

● مروری بر جام جهانی سال ۱۹۵۰ – برزیل
● پیشینه
چهارمین جام جهانی، به میزبانی برزیل در سال ۱۹۵۰ برگزار شد؛ برزیل تنها کشوری بود که درخواستی رسمی برای میزبانی این رقابتها ارائه …

مروری بر جام جهانی سال ۱۹۵۰ – برزیل

پیشینه

چهارمین جام جهانی، به میزبانی برزیل در سال ۱۹۵۰ برگزار شد؛ برزیل تنها کشوری بود که درخواستی رسمی برای میزبانی این رقابتها ارائه کرد، چرا که در آن زمان، کشورها به تازگی از جنگ رهایی پیدا کرده بودند. این رقابتها از ۲۴ ژوئن تا ۱۶ جولای برگزار شد و همه نگاه ها برروی عملکرد تیم میزبان متمرکز بود. ۱۶ کشور به این رقابتها راه یافته بودند و این تورنمنت در مقایسه با تورنمنتهای کنونی در مقیاس به مراتب کوچکتری برگزار می شد. به صورت میانگین حدود ۶۰ هزار نفر از بازیها دیدن می کردند؛ رکوردی که تنها در جام جهانی سال ۱۹۹۴ که به میزبانی آمریکا برگزار می شد و با ۶۸.۹۹۱ هوادار به صورت میانگین صورت می گرفت، بهبود یافت.

این دور از رقابتها، تنها دوری از رقابتها بود که دیدار فینال نداشت. ۴ تیم برتر مرحله گروهی، به گروه فینال چهارتیمی راه یافتند و تیمی که در این گروه بیشترین امتیاز را کسب کرد، قهرمان لقب گرفت.بدین ترتیب بود که آخرین دیدار گروه، تعیین کننده بود.

دور اول

در گروه آ، تیمهای برزیل، یوگسلاوی، سوئیس و مکزیک قرار داشتند.مکزیک امتیازی کسب نکرد و ده گل نیز دریافت کرد و بدین ترتیب خیلی زود رهسپار خانه شد.ولی مسابقات سه تیم دیگر با حساسیت فراوان دنبال می شد. برزیل قوی ترین تیم بود و پس از غلبه بر مکزیک و یوگسلاوی با سوئیس مساوی کرد.

برزیل در آن زمان ستاره ای به نام آدمیر داشت که متوقف کردن او کار بسیار سختی بود و این ستاره در نهایت با به ثمر رساندن ۹ گل، رقابتها را به عنوان آقای گل به پایان برد.

قوی ترین تیم گروه بی نیز اسپانیا بود که حداکثر امتیازات ممکن را کسب کرد. یکی از شگفتی های این رقابتها، پیروزی ۰-۱ آمریکا مقابل انگلیس بود و تیم ملی انگلیس خیلی سریع روانه منزل شد.

گروه سی، با حضور سوئد، ایتالیا و پاراگوئه دنبال می شد، چرا که تیم هند که برای اولین بار به این رقابتها راه یافته بود، در نهایت نتوانست به برزیل سفر کند، چرا که مسئولان فیفا به تیم ملی این کشور اجازه ندادند که پا برهنه و بدون کفش در این رقابتها شرکت نمایند.سوئد به عنوان صدرنشین مرحله گروهی به مرحله فینال راه یافت.

گروه دی این رقابتها شامل اسکاتلند، ترکیه،اروگوئه و بولیوی بود که با عدم حضور تیمهای اسکاتلندو ترکیه، تنها یک بازی در این گروه برگزار شد که اروگوئه با پیروزی ۰-۸ مقابل بولیوی، به آسانی هر چه تمام تر به مرحله فینال رسید.

مرحله فینال

تیمهای برزیل، اسپانیا، سوئد و اروگوئه برای قهرمانی مبارزه می کردند. اروگوئه و برزیل مدعیان قهرمانی به نظر می رسیدند و تیم ملی برزیل در آن دوره تیمی شکست ناپذیر بود.

برزیل با نتیجه ۱-۷ از سد سوئد عبور کرد که چهار گل از گلهای برزیل را آدمیر به ثمر رساندو پس از آن نیز این تیم توانست تا با نتیجه ۱-۶ از سد اسپانیا عبور کند.

آخرین دیدار مرحله گروهی فینال،بین برزیل واروگوئه برگزار شد. بیش از ۲۰۰هزار نفر به استادیوم ماراکانا آمدند تا بازی تیم ملی کشورشان را از نزدیک تماشا کنند.ولی در کمال تعجب این اروگوئه ای ها بودند که توانستند با غلبه بر تیم میزبان، جام قهرمانی را بالای سر ببرند. اروگوئه در آن دیداربانتیجه ۱-۲ به پیروزی رسید

قهرمانان و بدترین بازیکنان

آلسیدس گیگیا، قهرمان تیم ملی اروگوئه بود. او گل پیروزی بخش تیمش در حساسترین دیدار این رقابتها، مقابل برزیل را وارد دروازه تیم میزبان نمود و به جز ژایزینیو، بازیکن دهه ۱۹۷۰ برزیل ، تنها بازیکنی بود که در تمام دیدارهای رقابت جام جهانی به گل رسید.قهرمانی اروگوئه در این رقابتها، ثمره تلاشهای فراوان این بازیکن بود.

تلمو ساررا،بازیکن تیم ملی اسپانیا نیز در دیدار مقابل تیم آمریکای جنوبی بسیار خوش درخشید. او در تک تک دیدارهای مرحله گروهی تیمش گلزنی کرد ولی نتوانست تعداد گلهایش را به گلهای آدمیر برزیلی که عنوان آقای گلی رقابتهای جام جهانی را از آن خود کرد برساند.

بازیهای به یاد ماندنی

رقابتهای جام جهانی ۱۹۵۰، رقابتهای پرگلی بود.به عنوان مثال، بازی تیمهای اروگوئه و بولیوی با نتیجه ۰-۸ به پایان رسید .همچنین آخرین مسابقه بین برزیل و اروگوئه نیز بازی ای است که هرگز نباید آن را فراموش کرد.برزیل پس از غلبه بر سوئد و اسپانیا، مدعی اول قهرمانی بود که در نهایت مقابل چشمان ۲۰۰.۰۰۰ نفر در ورزشگاه مارکانا تن به شکست داد.

برترین گلزنان رقابتها:

آدمیر (برزیل- ۹ گل)

اسکار میگس ( اروگوئه- ۵ گل)

استنیسلائو باسورا (اسپانیا – ۵گل)

چیکو (برزیل – ۴گل )

تلمو ساررا (اسپانیا – ۴ گل)

آلسیدس گیگیا (اروگوئه – ۴گل)