وقوع انقراض توده ای در حشرات

انقراض توده ای از جمله انقراض هایی است كه ممكن است برای هر گونه و رسته ای از موجودات اتفاق بیفتد حشرات نیز از این حیث مستثنی نبوده و ممكن است دچار انقراض توده ای شوند اما نكته جالب توجه در مورد حشرات این است كه ممكن است انقراض توده ای در آنها به چشم نیامده و توجه كسی را به خود جلب نكند

تا به امروز تعداد ناچیزی انقراض توده ای در حشرات ثبت شده است و علت آن نیز به این مسئله بازمی گردد كه حشرات به طور كلی بسیار كم مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته اند. علاوه براین حشرات بسیار كوچك بوده و به سختی می توان آنها را یافت. همین مسئله باعث می شود كه نتوان نظر قاطعی در مورد وضعیت حفاظتی آنها ارائه داد. «جف باتنر» پرنده شناس دانشگاه ماساچوست در «آمرست» معتقد است ارائه یك نظریه قاطع در مورد وضعیت حفاظتی موجودات معضل تمامی جانورشناسان بوده و تنها محدود به حشرات نمی شود. در برخی از موارد حتی در مورد وضعیت حفاظتی گونه های بزرگ تر نیز نمی توان به صراحت نظر داد. در این مورد می توان به بحث و مجادلات موجود بر سر انقراض یا عدم انقراض «داركوب منقارعاجی» (Campephilus principalis) اشاره كرد. عده ای از پرنده شناسان معتقدند این پرنده منقرض شده است در حالی كه عده ای دیگر معتقدند این داركوب به طور كامل منقرض نشده است. وی در ادامه می گوید: «هنگامی كه نمی توانیم در مورد وضعیت حفاظتی یكی از بزرگ ترین داركوب های آمریكا اظهارنظر كنیم پس می توان فهمید كه وضعیت در مورد حشرات تا چه حد مشكل تر و پیچیده تر از پرندگان خواهد بود.»

در مورد ۷۰ انقراضی كه در دنیای حشرات به وقوع پیوسته و وقوعشان نیز ثابت شده است- اكثر این انقراض ها در حشرات زیبا و جذا بی چون پروانه ها صورت گرفته است- باید گفت كه اثبات این انقراض ها یا از طریق بررسی و مطالعه كامل زیستگاه كوچكی كه این حشره در آن زندگی می كرده است، مثل مجمع الجزایر هاوایی یا از طریق تحقیق در قسمت هایی از جهان كه به طور گسترده مورد مطالعه قرار می گیرند مثل ایالات متحده، صورت گرفته است.

علاوه براین، تعدادی از حشرات ممكن است به شیوه هایی كه در گونه های بزرگ تر چندان معمول نیست، از بین بروند. به عنوان مثال، تحقیقات نشان می دهند تعداد زیادی از حشرات نسبت به حیوانات و گیاهان بزرگ تر دارای دامنه پراكنش محدودتری هستند. این بدان معناست كه از بین رفتن زیستگاهی كه این حشره در آن زندگی می كند تنها شرط لازم و كافی برای انقراض آن محسوب می شود.

از گونه های منقرض شده در حشرات می توان به ملخ كوه های راكی (Melanoplus spretus) اشاره كرد. این حشره در سال ۱۸۰۰ میلادی معروفیت بسیاری داشت و این معروفیتش را نیز مدیون پراكنش گسترده اش بود. این حشره در تمامی اراضی غربی ایالات متحده پراكندگی داشته و تقریباً وسعت زیادی را به اشغال خود درآوره بود.

این ملخ ها معمولاً در جمعیت های میلیونی بین نواحی جفت گیری و تغذیه خود مهاجرت می كردند. یك توده از این ملخ ها به هنگام مهاجرت نزدیك به ۲ متر ارتفاع داشته و ده ها متر از زمین را به اشغال خود درمی آورد. اما مناطقی كه ملخ ها در آن جفت گیری می كردند، وسعت چندانی نداشته و تنها به جلگه های آب گرفته محدود می شد. در ادامه انسان با از میان بردن این زیستگاه ها و تبدیل آنها به مراتعی برای چرای دام، زمینه را برای انقراض آنها فراهم كرده و باعث شد كه این حیوان به تدریج به سمت انقراض رانده شود. در قرن بیستم دیگر هیچ اثری از این حشره بر روی زمین دیده نشد. شیوه دیگر انقراض حشرات به «انقراض هم زمان» معروف است. تعداد زیادی از حشرات زمانی منقرض می شوند كه گونه میزبان آنها از بین برود. غالب ماهی ها، پرندگان، مارمولك ها و دیگر حیوانات دارای شپش و كنه های مخصوص به خود هستند. هنگامی كه گونه میزبان از بین می رود انگل هایی كه بر روی بدن آن زندگی می كنند نیز با او خواهند مرد.

علاوه بر این در مورد حشراتی كه از گیاهان تغذیه می كنند نیز باید گفت این حشرات زمانی منقرض می شوند كه گیاهان میزبان و در واقع گیاهانی كه این حشرات از آنها تغذیه می كنند، از بین بروند. آفتی كه در قرن بیستم موجب از بین رفتن تعداد زیادی از درختان شاه بلوط شد، باعث شد كه حداقل ۳ گونه از پروانه هایی كه بر روی این درختان زندگی می كردند نیز از بین بروند.

از طرف دیگر از میان رفتن تعدادی از گونه های حشرات می تواند تاثیر شگرفی در زندگی انسان داشته باشد. در بررسی كه در سال ۱۹۹۷ صورت گرفت مشخص شد كه یك سوم از تولید محصول جهان به گرده افشانی صورت گرفته توسط حشرات گرده افشان وابسته است. بدون حضور این حشرات در اكوسیستم، نزدیك به ۱۱۷ میلیارد دلار خسارت به محصولات وارد خواهد آمد. علاوه براین، تعداد زیادی از حشرات، همانند تعداد زیادی از مهره داران، نقشی كه انسان را وادار به حفاظت از آنها كند را ندارند. برای این گونه ها بیان دلیل «حفاظت» سودمند نبوده و كمكی به حفظ و نگهداری آنها نخواهد كرد؛ همچنانكه این مسئله در مورد تعداد زیادی از مهره داران نیز صدق می كند.ما از ببرها و پانداها حفاظت می كنیم چرا كه معتقدیم آنها از نظر فرهنگی و زیباشناسی باارزش اند. در واقع در اكثر موارد ما به دلایل كاملاً شخصی نمی توانیم باعث انقراض چنین جانورانی شویم، اما آیا در مورد حشرات نیز وضعیت بدین گونه است؟

NationalGeographic.com

ترجمه: زینب همتی