آثار مدیریت شرایط محیطی بر عملکرد طیور گوشتی

مدیریت شرایط محیطی ابزاری است که پرورش دهندگان می توانند به وسیله آن بیشترین اثر را بر عملکرد طیور گوشتی اعمال نمایند در این مقاله مفاهیم بسیار ارزشمندی مورد بحث قرار می گیرد که از طریق اجرای آنها مرغداران می توانند ماندگاری , رشد و ضریب تبدیل غذایی مرغ های گوشتی را بهبود بخشند

طی مقاله حاضر، نویسندگان به این مطلب اشاره می نمایند که طیور گوشتی جهت بقاء و عملکرد مناسب نیازمند تامین سه نیاز اساسی هستند. مدیریت شرایط محیطی ابزاری است که پرورش دهندگان می توانند به وسیله آن بیشترین اثر را بر عملکرد طیور گوشتی اعمال نمایند . در این مقاله مفاهیم بسیار ارزشمندی مورد بحث قرار می گیرد که از طریق اجرای آنها مرغداران می توانند ماندگاری ، رشد و ضریب تبدیل غذایی مرغ های گوشتی را بهبود بخشند .

●آثار مدیریت شرایط محیطی بر عملکرد طیور گوشتی

به بیان بسیار ساده، طیور گوشتی امروزی نیاز به ۱) غذا و آب ۲) حفاظت محیطی و۳) شرایط بهداشتی دارند. بدلیل اهمیت حیاتی این سه عامل برای بقاء و عملکرد مناسب طیور گوشتی، تعیین اولویت هر کدام بر دیگری عملأ غیر ممکن است . اما در این میان حفاظت محیطی احتمالاً بیشترین تغییر پذیری را دارد و شرایطی است که مرغداران گوشتی به وسیله مدیریت آن می توانند ماندگاری و عملکرد گله‌های خود را بهبود بخشند . اما منظور از حفاظت محیطی چیست؟‌ مفهوم این اصطلاح از سالن مرغداری آغاز می گردد و عبارت از تأمین حفاظت گله در برابر تمامی شرایط نامساعد محیطی می باشد . عوامل بحرانی مدیریت در حفاظت محیطی شامل دما ، کیفیت هوا و کیفیت بستر است. البته باید توجه نمود که این عوامل در ارتباط با یکدیگر هستند به این مفهوم که اگر مرغدار یکی از شرایط مذکور را بهبود بخشد ( یا تضعیف نماید ) عوامل دیگر نیز بطور معمول بهبود یافته ( یا تضعیف می شوند)‌. برای مثال، تأمین هوای تازه (کیفیت هوا) کمک مؤثری برای تنطیم دما از طریق خارج نمودن هوای گرم سالن است و نیز می تواند با خروج مقادیر اضافی رطوبت از فضای سالن موجب بهبود کیفیت بستر شود . بدون تردید بر اساس در نظر گرفتن تقدم، تأمین هوای مناسب احتمالأ مهمترین عامل مدیریت می باشد. آنچه که از مفهوم هوای مناسب مورد نظر است بطور معمول شامل تهویه و استفاده از منابع گرمایش به منظور رساندن هوای پاک با دمای مناسب به سالن مرغداری است . همچنین دمای مناسب هوا عبارت از درجه حرارتی است که گله آنرا را احساس می نماید و منتج از دمای هوای موجود در سالن ( آنچه که ترمومتر نشان می دهد ) و اثر جریان هوا و یا ترکیبی از این دو می باشد . کیفیت هوا بر اساس حجم ، مقادیر گاز آمونیاک ، سایر گازها و اجزا خاصی از قبیل گرد وغبار ، ذرات ویروسی ، باکتریها و اسپور قارچها قضاوت می شود . چگونگی مدیریت هوای سالن به میزان فراوانی بر روی سایر عوامل درگیر در عملکرد سالن مرغداری اثر دارد . برای مثال ، دما بطور مؤثری تعیین کننده میزان مصرف خوراک و آب پرندگان است . تهویه هوای تازه بداخل سالن موجب افزایش سلامتی طیور از طریق رقیق نمودن ذرات ویروس و کاهش تعداد و ماندگاری جمعیتهای‌ انگلی ( مانند کوکسیدیا ) و باکتریهایی ( مانند کلی فرم ها ) می شود . گاز آمونیاک ، ویروسهای تنفسی ، باکتریهای فرصت طلب و اسپور‌های قارچی موجود در هوا همگی می توانند حتی به تنهایی برای طیور مضر باشند . هنگامیکه یک یا تعداد بیشتری ( و یا همهٔ این عوامل ) با یکدیگر موجود باشند ، ترکیب آنها دارای شدیدترین اثر برروی سلامت و رشد گله می باشد . حداکثر توان رشد جوجه یکروزه به وسیله نژاد آن تعیین می شود و قسمتی از برنامه ژنیتکی پرنده است . توان بالقوه جوجه ها برای رشد صفت ثابتی است که همراه با پرندگان در بدو و ورود به سالن مرغداری موجوداست اما اینکه از توان رشد موجود چگونه می توان حداکثر بهره وری را نمود بستگی فراوان به مدیریت شرایط محیطی سالن مرغداری دارد. هنگامی که پرندگان در شرایط مطلوب دما ، هوای مناسب و معیارهای بهداشتی صحیح قرار دارند , قادر به استفاده از حداکثر توان رشد خود با بهره گیری از خوراک و آب کافی هستند. مدیریت شرایط محیطی کلید رسیدن مرغداران به هدف نهایی خود یعنی بدست آوردن حداکثر وزن زنده و حداقل زمان و کمترین هزینه می باشد . یک نکته بسیار مهم در خصوص درک روند تبدیل خوراک به گوشت مرغ این مطلب است که پرندگان دارای سیستمی هستند که اجبار می نماید مواد مغذی حاصل از خوراک ابتدا جهت تأمین اعمال حیاتی از قبیل ثابت نگه داشتن دمای داخلی بدن ، صرف شود . این امر موجب می شود که فقط باقی مانده مواد مغذی خوراک پس از تأمین نیاز های حیاتی پرنده مورد استفاده جهت رشد و اضافه وزن قرار گیرد. تحت شرایطی از قبیل گرما یا سرمای شدید، عدم دسترسی به خوراک / آب و یا وجود بیماری, یک گله مرغ گوشتی ممکن است تمام خوراک مصرفی را جهت نگهداری صرف نماید و طی ۲۴ ساعت, اضافه وزن آن هیچ و یا اندک ‌باشد . به عبارت دیگر ، برای مثال ، یک مرغ گوشتی ۴۰ روزه باید قبل از رسیدن به وزن یک مرغ ۴۱ روزه ، ابتدا احتیاجات نگهداری بدن خود را تأمین نماید, این دلیلی است که چرا باید جهت فراهم نمودن شرایط محیطی مطلوب طیور, تلاش نمود. در شرایط مطلوب, پرندگان از حداقل خوراک مصرفی جهت نگهداری استفاده نموده و می توانند اغلب مواد مغذی اخذ شده را برای اضافه وزن استفاده نماید . تعادل دمای داخلی پرندگان مهمترین عامل بحرانی در حصول حداکثر رشد است . هنگامیکه درجه حرارت هوای اطراف بسیار سرد است ، پرنده مجبور به استفاده از انرژی خوراک جهت گرم نگهداشتن خود است . اگر درجه حرارت هوا بسیار گرم و هوا نیز بسیار ساکن باشد (بدون جریان) ، پرنده مجبور به صرف انرژی جهت له له زدن یا بالا آوردن بال ها جهت دفع حرارت اضافی می گردد تا بدینوسیله مانع افزایش بیش از حد دمای بدن شود. جریان هوا برروی پرندگان کمک به انتقال حرارت از بدن پرنده می نماید . اگر هوای راکد برای تأمین دمای مطلوب پرنده بسیار گرم باشد ، تأمین جریان هوا موجب ایجاد یک اثر خنک کنندگی شده و شرایط مطلوب و یا دمای مناسب رشد را فراهم می آورد . از سوی دیگر اگر هوای سالن بسیار سردتر از شرایط آسایش پرنده باشد ، هر گونه جریان هوا موجب احساس سرما در پرنده شده و او را مجبور به صرف انرژی حاصل از غذا جهت گرم کردن خود می نماید . رشد پرنده فقط هنگامی در میزان حداکثر خود قرار می گیرد که دمای محیط یعنی دمایی که پرنده آنرا احساس می کند در یک حد مطلوب ونه بسیار سرد و نه بسیار گرم باشد . هر زمان که دوگله طیور گوشتی اختلاف مشخصی در عملکرد کلی نشان دهند, نتیجه گیری کلی اینست که اختلاف در عملکرد در ارتباط با اختلاف در تأمین احتیاجات نگهداری بدن میباشد. عوامل ویژه ایی از قبیل افزایش زیاد حرارت محیط، سرمایی که موجب از دست دادن دمای بدن پرنده شود، اختلاف در کیفیت هوا، الگوهای مختلف خوراک / آب، عوامل عفونی و غیره، ممکن است موجب بروز این اختلاف در عملکرد گله ها شوند.

---