چگونه با لوپوس کنار آمدم؟

من یک دانش‌آموز دبیرستانی پر جنب‌و‌جوش بودم که به وضع سلامت خود اهمیت زیادی می‌دادم.

من یک دانش‌آموز دبیرستانی پر جنب‌و‌جوش بودم که به وضع سلامت خود اهمیت زیادی می‌دادم. یادم می‌آید که یک‌سال‌ونیم قبل از تشخیص بیماری هیچ ناراحتی خاصی نداشتم؛ فقط دهانم مرتب آفت می‌زد و مفصل‌هایم، به‌خصوص مفصل مچ دستم بیشتر اوقات درد داشت و ‌هاله‌ای قرمزرنگ روی آن دیده می‌شد.

چند بار به پزشک مراجعه کردم و به کرات آزمایش خون دادم، اما مورد خاصی درنتیجه آزمایش مشاهده نمی‌شد. پزشک مرا به انواع متخصص‌های قلب و خون و... ارجاع داد اما هیچ‌کدام متوجه بیماری من نشدند تا اینکه یک شب تب کردم؛ خیلی خوب و واضح یادم می‌آید که آن شب خودم را برای امتحان فردا آماده می‌کردم و استرس زیادی داشتم. می‌خواستم بقیه درسم را صبح زود بخوانم اما سحر که ساعتم زنگ زد، احساس کردم تب دارم و عضلات فکم خشک شده‌اند و به راحتی نمی‌توانم دهانم را باز و بسته کنم.

آن روز گذشت و مدتی بعد علایم دردسرساز بیماری ظاهر شدند. من متوجه شدم که دیگر نمی‌توانم مانند گذشته سریع و روان حرف بزنم و مثل اینکه لکنت زبان داشته باشم جمله‌هایم منقطع بود؛ حتی برای غذاخوردن مشکل داشتم و عضلات دستم کمی پرش داشت و بیش از آنکه غذا بخورم، آن را به دور و اطراف بشقاب می‌ریختم. علاوه بر آن، خط زیبایم نیز به خاطر همان پرش دست، کج و معوج شده بود و به زحمت می‌توانستم بنویسم.

با گذشت زمان این پرش بیشتر و مشکل‌سازتر هم شد. اطرافیان تصور می‌کردند تظاهر می‌کنم که نمی‌توانم بنویسم و غذا بخورم و معتقد بودند عصبی هستم بنابراین مدام به من گل‌گاوزبان می‌دادند تا آرام بگیرم اما موثر نبود. تا اینکه مجددا به همان پزشک مراجعه کردم و ایشان به عنوان آخرین راه‌حل، دکتر روماتولوژیست را به ما معرفی کردند.

به گفته پزشکم، مهم‌ترین عامل تشدیدکننده این بیماری استرس است که متاسفانه چند سال قبل مجددا برای من مشکل ایجاد کرد. ۷ سال قبل که تازه فارغ‌التحصیل شده بودم، با شرایط کاری‌ام کنار نیامده و از آن ناراضی بودم. ناخودآگاه استرس زیادی هم به خودم وارد می‌کردم و همین باعث شد ۲ بار با فاصله ۵-۴ سال تشنج کنم. البته آسیبی به سیستم اعصابم وارد نشد و طبق گفته پزشکم، این تشنج‌ها هم از لوپوس ناشی شدند. من الان یک جوان ۳۱ ساله هستم و طبق گفته پزشکم و با توجه به معاینه‌های منظم او هیچ مشکل خاصی ندارم؛ فقط کمی زودتر از افراد عادی خسته می‌شوم و زمانی که استرس داشته باشم یا بیش از حد خسته باشم، مفاصلم متورم می‌شوند و باید بیشتر مراقب سلامتم باشم چون سیستم ایمنی‌ام کمی ضعیف است.