تعامل سه شخصیت یاغی

گشت ارشاد شاید تنها فیلم سهیلی است که در آن کارگردان سعی کرده است با استفاده از پدیده‌های اجتماعی چند سال اخیر نگاه انتقادی به جامعه داشته باشد. سه کاراکتر اصلی فیلم از بعد …

گشت ارشاد شاید تنها فیلم سهیلی است که در آن کارگردان سعی کرده است با استفاده از پدیده‌های اجتماعی چند سال اخیر نگاه انتقادی به جامعه داشته باشد. سه کاراکتر اصلی فیلم از بعد شخصیت‌پردازی تقریبا اطلاعات خوبی را به بیننده منتقل می‌کنند. نوع رابطه تصویر شده این سه نفر در کنار دیالوگها و مزه پرانی‌هایی که از زبان شخصیت‌ها بیان می‌شود هر چند ممکن است در لحظه اول لبخندی را بر لب بیننده بنشاند اما در حقیقت لودگی های سه شخصیت اصلی بیشتر شبیه طنزهای دست چندمی تلویزیونی است تا اثر شاخص سینمایی.هر چند که ارتباط بین این سه کاراکتر و بازیها قابل تامل است وفرخ نژاد که نشان داده است استاد ایجاد فضاهای طنز در قالب شخصیت جدی است نقطه عطف مهم گشت ارشاد به حساب می‌آید و به همین دلیل بازی پولاد کیمیایی و ساعد سهیلی تحت تاثیر بازی او قرارگرفته است. هر چند که از ابتدای فیلم تکلیف مخاطب با سه کاراکتر متقلب فیلم مشخص است و سهیلی از همان ابتدا آنها را جعلی نشان می‌دهد اما به نظر می آید در پس تصویر این کاراکترها کارگردان سعی داشته است از ترس پنهان مردم از نیروی انتظامی پرده بردارد .گشت ارشاد هر چند که از لحاظ ساختاری کاستی‌های فراوانی را در کلیت اثر دارد اما کارگردانی سعید سهیلی نسبت به مجموعه آثارش پیشرفت بیشتری داشته است. علی‌الخصوص که شخصیتهایی که او تصویر کرده است مانند بیشتر آثاری که در اینگونه فیلم‌ها دیده‌ایم یک شبه متحول نمی‌شوند. شخصیت پردازی فیلم هر چند در حد معرفی و ارتباط سه کاراکتر اصلی و بیان قصه شخصیت‌ها موفق است اما حضور کاراکترهایی مانند نیوشا ضیغمی و جمشید هاشم پور که فینال قصه بر اساس آنها شکل می گیرد آنقدر پا در هواست که هیچ منطق روایی برای بببینده در بر ندارد.

نویسنده : سیده محیا مطلب‌پور