اورتودنسی بدون سیم و پیچ

براکت‌های ارتودنسی محلی برای تجمع پلاک هستند و امکان تماس طولانی‌مدت اسید را با مینای دندان فراهم می‌کنند. به این دلیل، میزان پوسیدگی در این بیماران بیش از سایرین است و این …

براکت‌های ارتودنسی محلی برای تجمع پلاک هستند و امکان تماس طولانی‌مدت اسید را با مینای دندان فراهم می‌کنند. به این دلیل، میزان پوسیدگی در این بیماران بیش از سایرین است و این مساله حتی تا ۵ سال پس از درمان ارتودنسی باقی می‌ماند. در سال ۱۹۶۵ نشان داده شد اگر مینا در معرض تابش لیزر قرار گیرد، مقاومت بیشتری در برابر دمینرالیزه شدن نشان می‌دهد که ۳۰ تا ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. تاکنون مکانیزم‌های مختلفی برای اثر ضدپوسیدگی لیزر بیان شده‌اند، اما مکانیزم قطعی آن شناخته شده نیست...

همکاری عوامل متعددی باعث افزایش مقاومت دندان به پوسیدگی می‌شود:

تابش لیزر PH آستانه حل شدن جزء معدنی مینا را کاهش می‌دهد.

لیزر، باعث تغییر مورفولوژی سطح دندان و ایجاد حفرات ریزی در مینا شده، نفوذ اسید به مینا باعث آزاد شدن یون‌های کلسیم، فسفر و فلوراید می‌گردد.

در مینای دست نخورده، این یون‌ها در محلول‌های اسیدی منتشر شده و به محیط دهان می‌ریزند، اما در مینایی که تحت تاثیر لیزر قرار گرفته، یون‌ها در حفرات ایجاد شده به دام می‌افتند. حفره‌ها به عنوان محل‌های recipition یون‌ها عمل کرده و تمایل مینا را به یون‌های کلسیم، فسفر و فلوراید افزایش می‌دهند. لیزر آرگون از طریق تغییر ساختار بلوری مینا، از دکلسیفیه شدن آن جلوگیری می‌کند. عمق و گسترش ضایعات ایجاد شده نیز در دندان‌های تحت تابش قرار گرفته کمتر است.

لیزر آرگون در محدوده انرژی mw ۲۵۰ تا ۲۰۰۰ در کاهش پوسیدگی موثر نشان داده شده است، به‌طوریکه ۶۰ ثانیه تابش لیزر آرگون در زمان قرار دادن براکت‌ها اثر مورد نظر را ایجاد می‌کند. از لیزر Nd.YAG هم برای این منظور استفاده شده است. استفاده از فلوراید پس از مواجهه با لیزر، اثر کمکی افزاینده در افزایش مقاومت دندان به پوسیدگی دارد.

کاهش درد:

حرکت دندان‌ها بر اثر نیروهای ارتودنتیک همواره با ایجاد درد همراه است. درمان با لیزرهای کم انرژی (Low-level laser therapy) به عنوان جایگزینی برای روش‌های دارویی کاهش درد به کار می‌رود. LLLT می‌تواند از طریق اثرات ضد التهاب و تاثیرات عصبی مانند تحریک سلول‌های عصبی و تحریک تنفس سلولی لنفوسیت‌ها، پایدار کردن پتانسیل غشا و آزادسازی انتقال‌دهنده‌های عصبی، درد را کاهش دهد. همچنین کاهش

rich neuritis elongation & substance-P بر اثر تابش لیزر مشاهده شده است. تابش لیزر به بافت‌های اطراف دندان بلافاصله پس از قرار دادن appliance می‌تواند از لحظه تابش تا چند روز بعد، درد ناشی از حرکت دندان‌ها را کاهش دهد. لیزر در همه نواحی دندان به یک میزان تاثیرگذار است.

لیزرهایی که به عمق بیشتری از بافت نفوذ می‌کنند مانند Nd.YAG ،Ne:

He و لیزرهای نیمه هادی گرمای بیشتری در بافت ایجاد می‌کنند که می‌تواند به نکروز بافت منجر شود. لیزرهای CO۲ و Er: YAG که در حال حاضر در دندانپزشکی کاربرد زیادی دارند، توسط لایه نازکی از سطح بافت جذب می‌شوند و آسیب کمتری به بافت وارد می‌کنند. گر چه بعضی از مطالعات اثرات مثبت لیزر Nd.YAG را در انرژی حدود my/pulse ۱۰۰ تایید کرده‌اند، اما از این لیزر به ندرت به منظور کاهش درد استفاده می‌شود.

لیزر CO۲ در انرژی‌های پایین منجر به واکنش‌های photobioactive می‌شود که تکثیر و تمایز سلول‌ها را تحریک می‌کند، در حالی که انرژی‌های بالای آن باعث Vaporization سلول‌ها می‌شود.

منبع: ماهنامه علمی- فرهنگی- خبری آراد

http:/arad.sums.ac.ir