پشت میله های اسارت

نگاهی به وضعیت زنان زندانی فلسطینی در زندان های اسرائیل

در پشت میله های آهنی و دیوارهای بلند که با سیم های خاردار پوشیده شده ده ها زن اسیر فلسطینی در زندان های اسرائیلی آرزوی آزادی را در سر می پرورانند.

آزادیی که فریاد ملت سرزمینشان نیز هست و قربانیان بسیار برایش فدا کرده اند تا جایی که پردههای تاریک آینده نیز بر تعداد عذاب هایی که این زنان تحمل می کنند می افزاید.

زنانی که همانند مردان برای قربانی کردن جان خود، خانه و کودکانشان را رها کرده و به سوی آینده ای نامعلوم گام برداشتند و اکنون کودکانشان در تاریک ترین زوایای زندان اسرائیلی به دنیا می آیند و اولین فریاد خشم خود را در گوشه گوشه آن فریاد می زنند.

عذاب ها و شکنجه هایی که بر آنها متحمل می گردد شاید به گمان بسیاری فقط غلو و مبالغه باشد ولی آنها چیزی جز حقیقت و واقعیت نیستند که بسیاری از آنها را سازمان های حقوق بشر که از این زندان ها بازدید کرده اند گزارش داده اند تا جایی که مدیریت زندان های اسرائیلی در حق این زنان از هیچ روش شکنجه در حق آنها فروگذاری نکرده اند.

در مورد تمام آنها از بازرسی بدنی گرفته تا ضرب و جرح شدید و استفاده از گازهای سمی و ریختن آب سرد و در آوردن لباس هایشان و گرفتن پتوهای زمستانی انجام داده اند و اینها همه در کنار یورش به سلول های آنان در پاسی از شب و حمله به آنها با استفاده از باتوم های برقی می باشد به اضافه فرستادن به سلول انفرادی که مجازات بی برو برگشت تمام زنانی است که با قوانین زندان مخالفت می کنند.

موسسات و سازمان های حقوقی فلسطینی که مسوول امور زندانیان در زندان های اسرائیلی هستند اعلام کرده اند دلایلی در دست است که نشان می دهد زنان اسیر در چنگال صهیونیست ها مورد تجاوز قرار می گیرند یا حداقل به تجاوز تهدید می شوند تا اعتراف کنند.

یکی از این زنان اسیر که آزاد شده عنوان می کند: صهیونیست ها در اثنای بازجویی هایشان اقدام به تجاوز و آزار و اذیت های جنسی می کردند و آثار جسمی و روحی آن رفتارها همیشه همراه من است و حتی با گذشت زمان نیز از خاطرم نمی رود.

زنی دیگر چنین می گوید: در حالی که در ماه دوم بارداری ام بودم توسط اسرائیلیان دستگیر شدم و زمانی که در زندان به سر می بردم آنها به خانه من یورش بردند و هر که در آن اقامت داشت بیرون کردند و مردان را مجبور ساختند که در مقابل دیدگان مردم تمام لباس های خود را در آورند.

او ادامه داد: من را در زندان دور از دیگر زنان زندانی نگه داشتند و مرا به اتاقی بردند که پر از دوربین بود و سربازی که در آنجا بود از من خواست تا تمام لباس هایم را در آورم در آغاز قبول نکردم و او اسلحه اش را به طرفم نشانه رفت و مرا تهدید به مرگ کرد و من به زور اسلحه چنین کردم.

بنابر آمارهای رسمی، نیروهای اسرائیلی نزدیک به ۶۰۰ زن را در انتفاضه دوم دستگیر کردند و از آنها حدود ۱۲۸ نفر باقی مانده اند که نصف آنها دارای همسر و فرزند هستند و در شرایط بسیار سختی در این زندان ها روزگار می گذرانند و در بین این زنان اسیر ۱۲ کودک دختر که هنوز به ۱۸ سالگی نرسیده اند یافت می شود.

اضافه بر اینکه ۳ تن از این زنان نوزادان خود را در همین دخمه ها به دنیا آورده اند و نام هایشان: می رفت طه، مناال غانم، سمر صبیح است.

در مقابل این تصاویر و صحنههای نفرت انگیز رنج ها و سختی های این زنان در بند، گفت وگوهای دولت فلسطین با طرف های اسرائیلی، حقیقت تلخ نامعلوم بودن سرنوشت و آینده مجهول این زنان را در خود پنهان دارد. آیا حل این پرونده بستگی به لطف نظر اسرائیلیان دارد و یا این نمایندگان فلسطینی هستند که با پیگیری مجدانه، شادی را در عوض تمام مشقت هایی که این زنان اسیر تحمل کرده اند به آنها ارزانی می دارند؟